Rónalíf 29. maí 2005 00:01 Upp úr níu koma rónarnir í bæinn. Þá er lokað í Farsótt. Þeir koma eins og sveimur niður Þingholtin. Sitja á bekkjunum á Lækjartorgi og í Austurstræti þangað til opnar á Kaffi Skít. Það gerist líklega um ellefu. Þá hverfa þeir margir. Mest er að gera á Skít upp úr hádegi. Á kvöldin er þar lítil traffík, þá eru flestir fastagestirnir þreyttir. Þeir koma aftur daginn eftir. Rónar þurfa kannski ekki að hafa áhyggjur af smáborgaralegu amstri, en líklega er þetta frekar tilbreytingarsnautt líf. Maður sér lögregluna sjaldan amast við rónunum. Frekar að hún taki eitthvað lið sem er að sniglast í kringum þá – eftirlegukindur næturinnar. Þá sem eru ekki ennþá komnir í ræsið. Á laugardagsmorguninn sýndist mér lögreglan vera að hirða tvo drykkjumenn sem húktu heldu heldur aumingjalegir á bekk. Þegar betur var að gáð voru þetta tveir ungir piltar sem litu út fyrir að hafa klárað samræmdu prófin daginn áður. --- --- --- Bærinn er ótrúlega óþrifalegur á laugardags- og sunnudagsmorgnum. Pylsubréf, glerbrot og hálfdrukkin glös út um allt. Mávarnir eru að kroppa í óþverrann í morgunsárið. Einu sinni var ég að ganga hjá Tjörninni og þá datt heil sómasamloka rétt við hausinn á mér. Með rækjusalati sýndist mér. Ég gáði upp í himinninn til að athuga hvaðan hún kom. Var það mávur sem ekki loftaði feng sínum? Eða kannski flugvél? Ég kom ekki auga á neitt. --- --- --- George Bush segir að milljörðum sé sóað í óþarfa herstöðvar. Morgunblaðið telur það vera stefnu í varnarmálum að vilja halda í fjórar herþotur – með engar sprengjur. Það auglýsir á hverjum degi eftir stefnu Samfylkingarinnar í öryggis- og varnarmálum. Málið er að öllum er sama núorðið. Ungt fólk sem man ekki kalda stríðinu hefur engar tilfinningar gagnvart herstöðinni. Það er ómögulegt að færa rök fyrir því að hún hafi einhvern tilgang nema að detta ofan í þáskildagatíð. Ég skrifaði um þetta grein í vetur undir heitinu Keflavíkurstöðin – in memoriam. Þar vitnaði ég í Styrmi Gunnarsson sem hefur sjálfur skrifað að áframhaldandi vera hersins í Keflavík byggist á persónulegum tengslum Davíðs Oddssonar við Bushfjölskylduna. Ekki er það nú merkilegur grunnur undir öryggisstefnu eins ríkis. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Pistlar Silfur Egils Mest lesið Ástandið, jólavókaflóðið og druslur nútímans Sæunn I. Marinósdóttir Skoðun VII. Aðförin að Ólafi Jóhannessyni Hafþór S. Ciesielski Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Djöfulsins, helvítis, andskotans pakk Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Þetta varð í alvöru að lögum! Snorri Másson Skoðun Gerið Ásthildi Lóu aftur að ráðherra – taka tvö Eyjólfur Pétur Hafstein Skoðun Var ég ekki nógu mikils virði? Kristján Friðbertsson Skoðun Þegar jólasveinninn kemur ekki á hverri nóttu Guðlaugur Kristmundsson Skoðun Andi hins ókomna á stjórnarheimilinu? Jean-Rémi Chareyre Skoðun Fólkið sem hverfur... Kristján Fr. Friðbertsson Skoðun
Upp úr níu koma rónarnir í bæinn. Þá er lokað í Farsótt. Þeir koma eins og sveimur niður Þingholtin. Sitja á bekkjunum á Lækjartorgi og í Austurstræti þangað til opnar á Kaffi Skít. Það gerist líklega um ellefu. Þá hverfa þeir margir. Mest er að gera á Skít upp úr hádegi. Á kvöldin er þar lítil traffík, þá eru flestir fastagestirnir þreyttir. Þeir koma aftur daginn eftir. Rónar þurfa kannski ekki að hafa áhyggjur af smáborgaralegu amstri, en líklega er þetta frekar tilbreytingarsnautt líf. Maður sér lögregluna sjaldan amast við rónunum. Frekar að hún taki eitthvað lið sem er að sniglast í kringum þá – eftirlegukindur næturinnar. Þá sem eru ekki ennþá komnir í ræsið. Á laugardagsmorguninn sýndist mér lögreglan vera að hirða tvo drykkjumenn sem húktu heldu heldur aumingjalegir á bekk. Þegar betur var að gáð voru þetta tveir ungir piltar sem litu út fyrir að hafa klárað samræmdu prófin daginn áður. --- --- --- Bærinn er ótrúlega óþrifalegur á laugardags- og sunnudagsmorgnum. Pylsubréf, glerbrot og hálfdrukkin glös út um allt. Mávarnir eru að kroppa í óþverrann í morgunsárið. Einu sinni var ég að ganga hjá Tjörninni og þá datt heil sómasamloka rétt við hausinn á mér. Með rækjusalati sýndist mér. Ég gáði upp í himinninn til að athuga hvaðan hún kom. Var það mávur sem ekki loftaði feng sínum? Eða kannski flugvél? Ég kom ekki auga á neitt. --- --- --- George Bush segir að milljörðum sé sóað í óþarfa herstöðvar. Morgunblaðið telur það vera stefnu í varnarmálum að vilja halda í fjórar herþotur – með engar sprengjur. Það auglýsir á hverjum degi eftir stefnu Samfylkingarinnar í öryggis- og varnarmálum. Málið er að öllum er sama núorðið. Ungt fólk sem man ekki kalda stríðinu hefur engar tilfinningar gagnvart herstöðinni. Það er ómögulegt að færa rök fyrir því að hún hafi einhvern tilgang nema að detta ofan í þáskildagatíð. Ég skrifaði um þetta grein í vetur undir heitinu Keflavíkurstöðin – in memoriam. Þar vitnaði ég í Styrmi Gunnarsson sem hefur sjálfur skrifað að áframhaldandi vera hersins í Keflavík byggist á persónulegum tengslum Davíðs Oddssonar við Bushfjölskylduna. Ekki er það nú merkilegur grunnur undir öryggisstefnu eins ríkis.