Kapphlaupið um Sannleikann 13. apríl 2007 00:01 Að sumu leyti er aðdragandi kosninga ánægjulegur tími. Yfirleitt get ég haft af því nokkuð gaman að horfa upp á stjórnmálamenn smyrja vitsmunum sínum og sjálfsvirðingu ofan á brauð og éta frammi fyrir alþjóð. Að reyna að halda andlitinu með frosna brosgrettu a la fótósjopperaður Björn Bjarnason, eins og það viti ekki allir að það er ekkert gott að borða svona mikið af smjöri í einu. Það er kannski óhjákvæmilegt þetta gólftuskuelement sem virðist heltaka stjórnmálalíf á kosningavori, þegar það fara að birtast myndir af pólitíkusum með börnunum sínum (sem þarf jú yfirleitt ekki að fótósjoppa) og þeir drekka glaðir samsull af sinnepi, lýsi og ammoníaki í beinni útsendingu til að ná til unga fólksins. Fólk væri jú ekki að þessu ef það vildi ekki láta kjósa sig. Það sem er öllu ömurlegra er kapphlaupið um Sannleikann, sem virðist stundum vera meginstoðin í málefnavinnu stjórnmálaflokka fyrir kosningar. Þá keppast menn um að hrifsa til sín vænleg málefni og stinga þeim í eigin vasa eins og börn sem rífast um sælgæti. Ég á"etta. Rétt eins og hjá börnunum þá finnst þeim meira til málefnisins koma eftir því sem fleiri langar í það. Umhverfisvernd er það sem flokkarnir keppast nú af mestum þrótti við að smyrja á sitt eigið brauð. Við erum grænir í gegn. Nehei, þið eruð bara í grænni sauðargæru. Við höfum alltaf haft grænt merki. Það er víst hægt að vera hægri grænn! Eini flokkurinn sem er alveg saklaus af kapphlaupinu um græna sannleikann er Frjálslyndi flokkurinn, öðru nafni Hvítt afl, sem er lítið hrifinn af litrófinu almennt. Í þessu fagurgræna fjaðrafoki er umhverfisvernd hætt að vera málefni sem hægt er að ræða. Það byrjar alltaf einhver að æpa, og bregða upp slædsmyndum af jökulbreiðum með undirleik strengjasveitar, eða spá dómsdegi og draugabæjum í öllum víkum og fjörðum. Þetta er Sannleikurinn, versogúð - og við eigum hann. En það er stórhættulegt að eigna sér Sannleikann, af því að honum fylgir ákveðin helgi sem enginn stjórnmálaflokkur í lýðræðisríki getur haft. Lýðræðið virkar ekki þannig. Lýðræðið gengur út á að það sé enginn Sannleikur heldur margar hliðar á hverju máli. Það er kannski hvorki spennandi né skemmtilegt - en þetta er nú bara það skásta sem við höfum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Mest lesið Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Þriggja stiga þögn Bjarni Karlsson Skoðun Hvers vegna sífellt fleiri sækjast eftir einveru Ingrid Kuhlman Skoðun Nú þarf að gyrða sig í brók Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun Gegn hernaði hvers konar Gunnar Björgvinsson Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson Skoðun Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Að sumu leyti er aðdragandi kosninga ánægjulegur tími. Yfirleitt get ég haft af því nokkuð gaman að horfa upp á stjórnmálamenn smyrja vitsmunum sínum og sjálfsvirðingu ofan á brauð og éta frammi fyrir alþjóð. Að reyna að halda andlitinu með frosna brosgrettu a la fótósjopperaður Björn Bjarnason, eins og það viti ekki allir að það er ekkert gott að borða svona mikið af smjöri í einu. Það er kannski óhjákvæmilegt þetta gólftuskuelement sem virðist heltaka stjórnmálalíf á kosningavori, þegar það fara að birtast myndir af pólitíkusum með börnunum sínum (sem þarf jú yfirleitt ekki að fótósjoppa) og þeir drekka glaðir samsull af sinnepi, lýsi og ammoníaki í beinni útsendingu til að ná til unga fólksins. Fólk væri jú ekki að þessu ef það vildi ekki láta kjósa sig. Það sem er öllu ömurlegra er kapphlaupið um Sannleikann, sem virðist stundum vera meginstoðin í málefnavinnu stjórnmálaflokka fyrir kosningar. Þá keppast menn um að hrifsa til sín vænleg málefni og stinga þeim í eigin vasa eins og börn sem rífast um sælgæti. Ég á"etta. Rétt eins og hjá börnunum þá finnst þeim meira til málefnisins koma eftir því sem fleiri langar í það. Umhverfisvernd er það sem flokkarnir keppast nú af mestum þrótti við að smyrja á sitt eigið brauð. Við erum grænir í gegn. Nehei, þið eruð bara í grænni sauðargæru. Við höfum alltaf haft grænt merki. Það er víst hægt að vera hægri grænn! Eini flokkurinn sem er alveg saklaus af kapphlaupinu um græna sannleikann er Frjálslyndi flokkurinn, öðru nafni Hvítt afl, sem er lítið hrifinn af litrófinu almennt. Í þessu fagurgræna fjaðrafoki er umhverfisvernd hætt að vera málefni sem hægt er að ræða. Það byrjar alltaf einhver að æpa, og bregða upp slædsmyndum af jökulbreiðum með undirleik strengjasveitar, eða spá dómsdegi og draugabæjum í öllum víkum og fjörðum. Þetta er Sannleikurinn, versogúð - og við eigum hann. En það er stórhættulegt að eigna sér Sannleikann, af því að honum fylgir ákveðin helgi sem enginn stjórnmálaflokkur í lýðræðisríki getur haft. Lýðræðið virkar ekki þannig. Lýðræðið gengur út á að það sé enginn Sannleikur heldur margar hliðar á hverju máli. Það er kannski hvorki spennandi né skemmtilegt - en þetta er nú bara það skásta sem við höfum.
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun