Roskin ráðskona í lífshættu Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 12. mars 2008 03:00 Þrátt fyrir vitnisburðarsýki á háu stigi tókst mér eitt sinn á uppreisnarárum gelgjuskeiðsins að fá einkunnina 1,0 í handavinnu. Með fylgdi sú umsögn kennarans að þennan eina fengi ég aðeins fyrir gæsku hennar og miskunnsemi. Viðkvæmur unglingurinn var þannig metinn einskis virði þegar kom að handlagni með nál og þráð. Meira þurfti ekki til að brjóta endanlega niður sjálfstraust mitt í handmenntum enda varð hin eftirminnilega einkunn kvikindislegum foreldrum mínum kræsilegur efniviður í marga brandara á minn kostnað. Þá, ef ekki fyrr, ákvað ég að hæfileikarnir lægju bókmegin og handavinna kæmi ekki við sögu á framabrautinni. Þótt ég kunni annars ákaflega vel að meta fallega prjónlesið á börnin mín frá ömmunni er yndi af saumaskap mér jafn óskiljanlegt og sanskrít. Einmitt í síðustu viku fékk ég staðfestingu á því að textílvörur ætti að umgangast með varúð og skuli alls ekki liggja á glámbekk. Roskin ráðskona heimilisins hefur marga fjöruna sopið og er bæði lífsreynd og vitur miðað við að vera köttur. Hlutverk ungfrú Skottu innan fjölskyldunnar er einkum að vera fórnarlamb þess ofdekurs sem annars hefði eyðilagt börnin og hefur hún lagt metnað í að bera byrðar lífsins með reisn. Auk þess hlúir hún að tilfallandi sjúklingum með þægilegri nærveru sinni og er ævinlega boðin og búin til aðstoðar ef einhver ætlar að pakka inn afmælisgjöf eða sjóða ýsusporð. Skemmtilegust af öllu eru þó hin sjaldgæfu tækifæri þegar saumakarfan er dregin fram úr skúmaskoti, því þar ofaní eru geymd girnileg tvinnakefli. Alveg þangað til í síðustu viku þótti okkur fíkn kattarins í allskyns spotta fremur skopleg og þurftum ósjaldan að toga uppúr henni garn í metravís sem hún var í óðaönn að gleypa. Hið sakleysislega tvinnakefli sem gleymdist á borði hefur nú reynst vera sannkölluð dauðagildra. Kominn í magann á ketti með þráðaþrá vefur tvinninn sig um líffærin beittur eins og hnífur. Eftir bráðauppskurð liggur ungfrúin góða nú á gjörgæslu milli heims og helju með vökva í æð og næringu í sondu. Ef þetta væri einhver annar köttur og annað fólk myndi sorgarstigið trúlega flokkast undir móðursýki. Handavinna er háskaspil, aldrei skal ég festa tölu framar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun Leikjanámskeið fyrir fullorðna við Austurvöll Þórður Snær Júlíusson Skoðun Að mása sig hása til að tefja Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Skýr og lausnamiðuð afstaða Framsóknar til veiðigjalda Ingibjörg Isaksen Skoðun Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun Sparnaðarráð fyrir ferðalagið Svandís Edda Jónudóttir Skoðun Samráðsdagar á Kjalarnesi Ævar Harðarson Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun Hvers vegna var Úlfar rekinn? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Leiðréttum kerfisbundið misrétti Jónína Brynjólfsdóttir Skoðun
Þrátt fyrir vitnisburðarsýki á háu stigi tókst mér eitt sinn á uppreisnarárum gelgjuskeiðsins að fá einkunnina 1,0 í handavinnu. Með fylgdi sú umsögn kennarans að þennan eina fengi ég aðeins fyrir gæsku hennar og miskunnsemi. Viðkvæmur unglingurinn var þannig metinn einskis virði þegar kom að handlagni með nál og þráð. Meira þurfti ekki til að brjóta endanlega niður sjálfstraust mitt í handmenntum enda varð hin eftirminnilega einkunn kvikindislegum foreldrum mínum kræsilegur efniviður í marga brandara á minn kostnað. Þá, ef ekki fyrr, ákvað ég að hæfileikarnir lægju bókmegin og handavinna kæmi ekki við sögu á framabrautinni. Þótt ég kunni annars ákaflega vel að meta fallega prjónlesið á börnin mín frá ömmunni er yndi af saumaskap mér jafn óskiljanlegt og sanskrít. Einmitt í síðustu viku fékk ég staðfestingu á því að textílvörur ætti að umgangast með varúð og skuli alls ekki liggja á glámbekk. Roskin ráðskona heimilisins hefur marga fjöruna sopið og er bæði lífsreynd og vitur miðað við að vera köttur. Hlutverk ungfrú Skottu innan fjölskyldunnar er einkum að vera fórnarlamb þess ofdekurs sem annars hefði eyðilagt börnin og hefur hún lagt metnað í að bera byrðar lífsins með reisn. Auk þess hlúir hún að tilfallandi sjúklingum með þægilegri nærveru sinni og er ævinlega boðin og búin til aðstoðar ef einhver ætlar að pakka inn afmælisgjöf eða sjóða ýsusporð. Skemmtilegust af öllu eru þó hin sjaldgæfu tækifæri þegar saumakarfan er dregin fram úr skúmaskoti, því þar ofaní eru geymd girnileg tvinnakefli. Alveg þangað til í síðustu viku þótti okkur fíkn kattarins í allskyns spotta fremur skopleg og þurftum ósjaldan að toga uppúr henni garn í metravís sem hún var í óðaönn að gleypa. Hið sakleysislega tvinnakefli sem gleymdist á borði hefur nú reynst vera sannkölluð dauðagildra. Kominn í magann á ketti með þráðaþrá vefur tvinninn sig um líffærin beittur eins og hnífur. Eftir bráðauppskurð liggur ungfrúin góða nú á gjörgæslu milli heims og helju með vökva í æð og næringu í sondu. Ef þetta væri einhver annar köttur og annað fólk myndi sorgarstigið trúlega flokkast undir móðursýki. Handavinna er háskaspil, aldrei skal ég festa tölu framar.
Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun
Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun
Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun
Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun
Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun
Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun