Bobba, Jóhanna og Bergrún Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 9. júlí 2008 06:00 Eitt fegursta orðið í íslensku máli er ljósmóðir. Í því býr mildi og gæska, umhyggja og virðing fyrir lífi. Fæstar konur sem fætt hafa barn gleyma nokkru sinni þeirri konu sem annaðist þær á meðgöngu, spáði í spilin, samgladdist þegar fyrsti hjartslátturinn heyrðist, skildi allar áhyggjur og sefaði kvíðann. Þegar frumbyrjan vildi í hríðunum helst af öllu hætta við allt saman og var sannfærð um að hún gæti ekki afborið augnablikinu meira vissi ljósmóðirin betur. Þetta var ennþá bara formálinn að því sem koma skyldi og konan myndi þola það líka. Alveg eins og aðrar konur hafa gert frá upphafi lífs. Samt hélt hún fyrir sig vitneskjunni um enn meiri átök, því hlutverk ljósmóður er að róa en ekki hræða. Það er glettilega auðvelt að verða væminn í minningum um þessar konur sem taka þátt í dýrmætustu upplifun lífsins. Líklega krefjast fá störf jafn mikillar fjölhæfni. Ljósmóðir er auðvitað fyrst og fremst sú sem fylgist með því að meðganga og fæðing gangi eðlilega. Er vakandi fyrir merkjum um annað og gerir þær ráðstafanir sem þarf. Um leið sinnir hún sálgæslu, kennir og leiðbeinir nýliðum í foreldrahlutverkinu og líka lengra komnum. Umber saklausa sérvisku mæðra og feðra og tekur stjórnina þegar þau missa hana. Sinnir þeim eins og þau væru sjálf börn, klappar og strýkur, þurrkar svita og tár og miðlar endalausum ráðum úr vísindum og reynslusarpi. Ég man samt líka eftir fúlu ljósmóðurinni sem fékk mig til að grenja af sjálfsmeðaumkun og var snarlega skipt út. Flestar sinna starfi sínu með sóma og af óbilandi áhuga en laun þeirra hafa dregist aftur úr eins og annarra stétta sem einkum eru skipaðar konum. Án ljósmæðra værum við í vondum málum, án hjúkrunarfræðinga og kennara líka. Mikilvægisröðin hefur riðlast, virðing fylgt beinhörðum peningum og öfugt. Veröldin færi ekki á hvolf þótt millistjórnendur bankanna legðu niður störf. En án ljósmæðra kæmi þekking á gengisvísitölum og þróun hlutabréfa að litlum notum. Meðganga og fæðing nýrrar manneskju er göfugasta hlutverkið í þessum heimi. Það er mælikvarði á þroska þjóðar hversu vel hún hlúir að börnum og metur fólkið sem er til staðar á mikilvægustu stundum ævinnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun
Eitt fegursta orðið í íslensku máli er ljósmóðir. Í því býr mildi og gæska, umhyggja og virðing fyrir lífi. Fæstar konur sem fætt hafa barn gleyma nokkru sinni þeirri konu sem annaðist þær á meðgöngu, spáði í spilin, samgladdist þegar fyrsti hjartslátturinn heyrðist, skildi allar áhyggjur og sefaði kvíðann. Þegar frumbyrjan vildi í hríðunum helst af öllu hætta við allt saman og var sannfærð um að hún gæti ekki afborið augnablikinu meira vissi ljósmóðirin betur. Þetta var ennþá bara formálinn að því sem koma skyldi og konan myndi þola það líka. Alveg eins og aðrar konur hafa gert frá upphafi lífs. Samt hélt hún fyrir sig vitneskjunni um enn meiri átök, því hlutverk ljósmóður er að róa en ekki hræða. Það er glettilega auðvelt að verða væminn í minningum um þessar konur sem taka þátt í dýrmætustu upplifun lífsins. Líklega krefjast fá störf jafn mikillar fjölhæfni. Ljósmóðir er auðvitað fyrst og fremst sú sem fylgist með því að meðganga og fæðing gangi eðlilega. Er vakandi fyrir merkjum um annað og gerir þær ráðstafanir sem þarf. Um leið sinnir hún sálgæslu, kennir og leiðbeinir nýliðum í foreldrahlutverkinu og líka lengra komnum. Umber saklausa sérvisku mæðra og feðra og tekur stjórnina þegar þau missa hana. Sinnir þeim eins og þau væru sjálf börn, klappar og strýkur, þurrkar svita og tár og miðlar endalausum ráðum úr vísindum og reynslusarpi. Ég man samt líka eftir fúlu ljósmóðurinni sem fékk mig til að grenja af sjálfsmeðaumkun og var snarlega skipt út. Flestar sinna starfi sínu með sóma og af óbilandi áhuga en laun þeirra hafa dregist aftur úr eins og annarra stétta sem einkum eru skipaðar konum. Án ljósmæðra værum við í vondum málum, án hjúkrunarfræðinga og kennara líka. Mikilvægisröðin hefur riðlast, virðing fylgt beinhörðum peningum og öfugt. Veröldin færi ekki á hvolf þótt millistjórnendur bankanna legðu niður störf. En án ljósmæðra kæmi þekking á gengisvísitölum og þróun hlutabréfa að litlum notum. Meðganga og fæðing nýrrar manneskju er göfugasta hlutverkið í þessum heimi. Það er mælikvarði á þroska þjóðar hversu vel hún hlúir að börnum og metur fólkið sem er til staðar á mikilvægustu stundum ævinnar.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun