19. júní Ólafur Sindri Ólafsson skrifar 19. júní 2008 03:30 Dagurinn í dag er kvenna. Forleikur hans var í hæsta máta viðeigandi. Fyrst snerust bloggheimar um undratækið sjálfsfróunarmúffu fyrir karlmenn. Í fyrradag spígsporaði fjallkona um Austurvöll með risavaxið reðurtákn á hausnum og loks var ellimóð birna skotin á flótta. Við kunnum vissulega að meta hið fríðara kyn. Sjálfsfróunarmúffan er stórkostleg uppfinning. Gagnlegasti hluti kvenna er fjöldaframleiddur úr latexi og gæðin því meiri sem múffan herðir meira að. Atvinnumenn kaupa múffu sem er að minnsta kosti þrem númerum of lítil og fá dunk af sleipiefni í kaupbæti. Þeir sem vilja stunda fjölbreytt kynlíf geta keypt íhluti - latexfóður í múffuna. T.d. rass eða munn. Sjálfsfróunarmúffa, sleipiefni, íhlutir og gelfyllt brjóstahöld. Hvaða alvöru kona getur toppað það? Ég sé þó ekki tilganginn með að hafa gúmmísníp fyrir ofan gatið. Kannski bara til þess að menn viti hvernig múffan á að snúa. Fjallkonan var óvenju skondin í ár. Göngulagið eftir Austurvelli gaf manni tilefni til að ætla að hún væri raunverulega að koma úr langri fjallgöngu. Glottið eyðilagði þann litla helgileik athafnarinnar sem sykurtoppurinn og frjálslyndu skiltaberarnir náðu ekki að deyða. Og þá er það Birna. Það mátti heyra óm af gæsagangi liðinna tíma þegar ögn skömmustulegur löggimann sagði að hún hefði verið skotin á flótta, fótafúin og hrum. Og gott ef kólesterólið var ekki í hæstu hæðum eftir allt eggjaátið. Það var hreinlega drulluerfitt að halda henni á lífi. Og hún því skotin. Sem var sérlega svekkjandi í ljósi þess að bjarnabjargvætturinn með kartöfluhreiminn var mættur og búinn að fá pössun fyrir barnið sitt og allt. Hefði Birna bara hlýtt og komið þegar kallað var á hana. Þá væri hún kannski ekki dauð. Það kom líklega flestum á óvart að til að svæfa svona skepnu þarf svo gott sem að reka í hana deyfingarrýting með handafli. Á sama tíma og Bandaríkjamenn geta skotið sprengju ofan í klósett í tólfþúsund kílómetra fjarlægð og húnvetnskir veiðimenn geta skotið oggulítinn bangsa úr mörg hundruð metra fjarlægð - og það í þoku - þá þurfa bjarnabjargvættir að sjá hvítuna í augum bjarnanna eigi þeir að geta áorkað einhverju. Það var auðvitað flugbannið, sett til varnar viðkvæmum taugum Birnu, sem kom í veg fyrir að hægt væri að svæfa hana úr þyrlu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Sindri Ólafsson Mest lesið Verðbólga í boði Viðreisnar Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 16 ára aldurstakmark á samfélagsmiðlum Skúli Bragi Geirdal Skoðun Er 0,145% bankaskattur virkilega nóg? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Börn, ungmenni og geðheilsa Tómas Þór Þórðarson,Gunnar Örn Jóhannsson Skoðun Neglum niður vextina Kristrún Frostadóttir Skoðun Ísland 2074 Kjartan Magnússon Skoðun Áhyggjulaust ævikvöld Gísli Rafn Ólafsson Skoðun Afsláttur af mannréttindum Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Bætum umhverfið svo öll börn geti blómstrað Kristín Kolbrún Kolbeinsdóttir Waage Skoðun Útrýmum kjaragliðnun Jónína Björk Óskarsdóttir Skoðun
Dagurinn í dag er kvenna. Forleikur hans var í hæsta máta viðeigandi. Fyrst snerust bloggheimar um undratækið sjálfsfróunarmúffu fyrir karlmenn. Í fyrradag spígsporaði fjallkona um Austurvöll með risavaxið reðurtákn á hausnum og loks var ellimóð birna skotin á flótta. Við kunnum vissulega að meta hið fríðara kyn. Sjálfsfróunarmúffan er stórkostleg uppfinning. Gagnlegasti hluti kvenna er fjöldaframleiddur úr latexi og gæðin því meiri sem múffan herðir meira að. Atvinnumenn kaupa múffu sem er að minnsta kosti þrem númerum of lítil og fá dunk af sleipiefni í kaupbæti. Þeir sem vilja stunda fjölbreytt kynlíf geta keypt íhluti - latexfóður í múffuna. T.d. rass eða munn. Sjálfsfróunarmúffa, sleipiefni, íhlutir og gelfyllt brjóstahöld. Hvaða alvöru kona getur toppað það? Ég sé þó ekki tilganginn með að hafa gúmmísníp fyrir ofan gatið. Kannski bara til þess að menn viti hvernig múffan á að snúa. Fjallkonan var óvenju skondin í ár. Göngulagið eftir Austurvelli gaf manni tilefni til að ætla að hún væri raunverulega að koma úr langri fjallgöngu. Glottið eyðilagði þann litla helgileik athafnarinnar sem sykurtoppurinn og frjálslyndu skiltaberarnir náðu ekki að deyða. Og þá er það Birna. Það mátti heyra óm af gæsagangi liðinna tíma þegar ögn skömmustulegur löggimann sagði að hún hefði verið skotin á flótta, fótafúin og hrum. Og gott ef kólesterólið var ekki í hæstu hæðum eftir allt eggjaátið. Það var hreinlega drulluerfitt að halda henni á lífi. Og hún því skotin. Sem var sérlega svekkjandi í ljósi þess að bjarnabjargvætturinn með kartöfluhreiminn var mættur og búinn að fá pössun fyrir barnið sitt og allt. Hefði Birna bara hlýtt og komið þegar kallað var á hana. Þá væri hún kannski ekki dauð. Það kom líklega flestum á óvart að til að svæfa svona skepnu þarf svo gott sem að reka í hana deyfingarrýting með handafli. Á sama tíma og Bandaríkjamenn geta skotið sprengju ofan í klósett í tólfþúsund kílómetra fjarlægð og húnvetnskir veiðimenn geta skotið oggulítinn bangsa úr mörg hundruð metra fjarlægð - og það í þoku - þá þurfa bjarnabjargvættir að sjá hvítuna í augum bjarnanna eigi þeir að geta áorkað einhverju. Það var auðvitað flugbannið, sett til varnar viðkvæmum taugum Birnu, sem kom í veg fyrir að hægt væri að svæfa hana úr þyrlu.