Fer hver að verða sér næstur? Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 4. júní 2009 06:00 BMX reiðhjóli húsbóndans var stolið úr garðinum um daginn. Þetta er þriðja hjólið í hans eigu sem einhver óprúttinn hefur á brott með sér í skjóli nætur. Eins var hjólinu mínu stolið fyrir nokkru síðan, með áföstum barnastól! Ég kenni kreppunni um. Þegar harðnar á dalnum er fólk til alls víst. Kreppan dregur fram bæði það versta og besta í fólki. Það mætti kannski flokka þetta sem sjálfsbjargarviðleitni en þegar bensíndropinn er farinn að nálgast tvö hundruð krónurnar er betra að vera á hjóli. Og auðvitað betra að þurfa ekkert að borga fyrir hjólið. Ég vona bara að rabarbarinn fái að vera í friði í garðinum, en ætli sykurskatturinn sjái ekki til þess, fólk sultar sjálfsagt minna fyrir vikið. Kreppan er að hefja sig á annað stig. Ákveðin örvænting virðist vera að grípa um sig í samfélaginu en fréttir af innbrotum og ofbeldisverkum fylla síður blaðanna. Þeir sem þekkja til segja slíkt alltaf aukast í efnahagslægðum. Fólk tekst misjafnlega á við ástandið. Einhverjir kunna þó að nýta sér það til tekna en tvær ef ekki þrjár bækur sem fjalla um hrunið hafa verið drifnar út á síðustu mánuðum. Fólk er forvitið að lesa og fá kannski einhver svör við því af hverju fór sem fór, hverjum sé um að kenna. Lára Ómarsdóttir skrifaði bók þar sem er að finna ýmis ráð til að kljúfa kreppuna, með gleðina að vopni. Það er hressandi að heyra af fólki sem lætur ekki deigan síga í atvinnuleysi heldur framkvæmir hugmyndir sínar, gefur út bækur eða hannar nýtt borðspil og opnar verslanir með notuð barnaföt. Það má fá innblástur af bjartsýni og dug þessa fólks og sjálfsagt að taka það sér til fyrirmyndar, frekar en að stela reiðhjólum. Sjálfsagt þýðir heldur ekkert að vonast til þess að ráðamenn þjóðarinnar kippi ástandinu í liðinn á næstunni. Ríkisstjórnin hefur tönnlast á því að brýnast sé að hjálpa þeim sem mest þurfa á að halda. En eftir síðasta útspil hennar, held ég að við munum öll á endanum enda í þeim hópi hvort sem er, sem þarf mest á hjálp að halda. Og hvað þá, er þá bara hver sjálfum sér næstur? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun
BMX reiðhjóli húsbóndans var stolið úr garðinum um daginn. Þetta er þriðja hjólið í hans eigu sem einhver óprúttinn hefur á brott með sér í skjóli nætur. Eins var hjólinu mínu stolið fyrir nokkru síðan, með áföstum barnastól! Ég kenni kreppunni um. Þegar harðnar á dalnum er fólk til alls víst. Kreppan dregur fram bæði það versta og besta í fólki. Það mætti kannski flokka þetta sem sjálfsbjargarviðleitni en þegar bensíndropinn er farinn að nálgast tvö hundruð krónurnar er betra að vera á hjóli. Og auðvitað betra að þurfa ekkert að borga fyrir hjólið. Ég vona bara að rabarbarinn fái að vera í friði í garðinum, en ætli sykurskatturinn sjái ekki til þess, fólk sultar sjálfsagt minna fyrir vikið. Kreppan er að hefja sig á annað stig. Ákveðin örvænting virðist vera að grípa um sig í samfélaginu en fréttir af innbrotum og ofbeldisverkum fylla síður blaðanna. Þeir sem þekkja til segja slíkt alltaf aukast í efnahagslægðum. Fólk tekst misjafnlega á við ástandið. Einhverjir kunna þó að nýta sér það til tekna en tvær ef ekki þrjár bækur sem fjalla um hrunið hafa verið drifnar út á síðustu mánuðum. Fólk er forvitið að lesa og fá kannski einhver svör við því af hverju fór sem fór, hverjum sé um að kenna. Lára Ómarsdóttir skrifaði bók þar sem er að finna ýmis ráð til að kljúfa kreppuna, með gleðina að vopni. Það er hressandi að heyra af fólki sem lætur ekki deigan síga í atvinnuleysi heldur framkvæmir hugmyndir sínar, gefur út bækur eða hannar nýtt borðspil og opnar verslanir með notuð barnaföt. Það má fá innblástur af bjartsýni og dug þessa fólks og sjálfsagt að taka það sér til fyrirmyndar, frekar en að stela reiðhjólum. Sjálfsagt þýðir heldur ekkert að vonast til þess að ráðamenn þjóðarinnar kippi ástandinu í liðinn á næstunni. Ríkisstjórnin hefur tönnlast á því að brýnast sé að hjálpa þeim sem mest þurfa á að halda. En eftir síðasta útspil hennar, held ég að við munum öll á endanum enda í þeim hópi hvort sem er, sem þarf mest á hjálp að halda. Og hvað þá, er þá bara hver sjálfum sér næstur?
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun