Gulur, rauður, grænn og blár 11. maí 2009 06:00 Vöruskorturinn, sem talað var um í haust, er farinn að láta á sér kræla. Hann er að sjálfsögðu martröð allra þeirra sem óttast að þurfa að bíða tímunum saman í röð eftir lauk en fá síðan bara lakkrís þegar loks kemur að þeim eða þá að þurfa að gefa börnum heimatilbúna bréfbáta í afmælisgjöf. Það gæti verið gott að fara að rifja upp handbrögðin því nú er sjálfsögð vörutegund orðin nokkuð vandfundin - gömlu góðu vaxlitir frá Crayola í gulu og grænu pökkunum. Á randi mínu um bóka- og leikfangaverslanir höfuðborgarinnar kem ég yfirleitt að tómum hillum þar sem Crayola-litirnir voru vanir að vera. Stundum er þó hægt að finna stöku pakka en þá aðeins með átta litum. Ég man þá tíð þegar hægt var að kaupa 64 liti sem stóðu eins og stoltur kirkjukór upp úr Crayola-kassanum og rúsínan í pylsuendanum var innbyggður yddari. (Í þessum orðum skrifuðum fer lagið „Glory Days" með Bruce Springsteen skyndilega að hljóma í kollinum á mér og það er slæmt því mér finnst Bruce ekki skemmtilegur.) Mér finnst allir litir fallegir og vil hafa úr sem flestum að velja. Þetta varð að vandamáli þegar mig vantaði nýtt áklæði á stofustólana mína. Fyrst vildi ég gult, svo appelsínugult, þá rautt en valdi að lokum grasgrænt. Það tók tvö ár að ná niðurstöðu en auðvitað er það eðlilegur fórnarkostnaður þegar heimurinn hefur upp á svona marga fallega liti að bjóða. Þess vegna má ég heldur ekki til þess hugsa að hér alist upp kynslóð sem ekki þekkir almennilega litakassa nema af afspurn og kassarnir fái sama ljómann í lífi barna og risaeðlurnar og víkingar. Nokkuð sem hægt er að finna ummerki eftir en ómögulegt að sjá með berum augum. Þess vegna krefst ég nú aðgerða að hálfu stjórnvalda. Annars hóta ég „fjárhagslegri borgarastyrjöld", eins og maðurinn sagði í Kastljósi á mánudagskvöldið án þess að nokkur áhorfenda skildi við hvað hann ætti og fréttamanninum virtist finnast of fáránlegt til að fá útskýringu á. Eftir nokkrar vangaveltur finnst mér „fjárhagsleg borgarastyrjöld" hljóta að felast í því að þjóðin kaupi upp þá fáu Crayola-litakassa sem enn eru eftir í verslunum, fari síðan heim og teikni framtíð sína upp á nýtt, alveg sjálf. Grænt gras, blár himinn, gul sól og marglit við. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun
Vöruskorturinn, sem talað var um í haust, er farinn að láta á sér kræla. Hann er að sjálfsögðu martröð allra þeirra sem óttast að þurfa að bíða tímunum saman í röð eftir lauk en fá síðan bara lakkrís þegar loks kemur að þeim eða þá að þurfa að gefa börnum heimatilbúna bréfbáta í afmælisgjöf. Það gæti verið gott að fara að rifja upp handbrögðin því nú er sjálfsögð vörutegund orðin nokkuð vandfundin - gömlu góðu vaxlitir frá Crayola í gulu og grænu pökkunum. Á randi mínu um bóka- og leikfangaverslanir höfuðborgarinnar kem ég yfirleitt að tómum hillum þar sem Crayola-litirnir voru vanir að vera. Stundum er þó hægt að finna stöku pakka en þá aðeins með átta litum. Ég man þá tíð þegar hægt var að kaupa 64 liti sem stóðu eins og stoltur kirkjukór upp úr Crayola-kassanum og rúsínan í pylsuendanum var innbyggður yddari. (Í þessum orðum skrifuðum fer lagið „Glory Days" með Bruce Springsteen skyndilega að hljóma í kollinum á mér og það er slæmt því mér finnst Bruce ekki skemmtilegur.) Mér finnst allir litir fallegir og vil hafa úr sem flestum að velja. Þetta varð að vandamáli þegar mig vantaði nýtt áklæði á stofustólana mína. Fyrst vildi ég gult, svo appelsínugult, þá rautt en valdi að lokum grasgrænt. Það tók tvö ár að ná niðurstöðu en auðvitað er það eðlilegur fórnarkostnaður þegar heimurinn hefur upp á svona marga fallega liti að bjóða. Þess vegna má ég heldur ekki til þess hugsa að hér alist upp kynslóð sem ekki þekkir almennilega litakassa nema af afspurn og kassarnir fái sama ljómann í lífi barna og risaeðlurnar og víkingar. Nokkuð sem hægt er að finna ummerki eftir en ómögulegt að sjá með berum augum. Þess vegna krefst ég nú aðgerða að hálfu stjórnvalda. Annars hóta ég „fjárhagslegri borgarastyrjöld", eins og maðurinn sagði í Kastljósi á mánudagskvöldið án þess að nokkur áhorfenda skildi við hvað hann ætti og fréttamanninum virtist finnast of fáránlegt til að fá útskýringu á. Eftir nokkrar vangaveltur finnst mér „fjárhagsleg borgarastyrjöld" hljóta að felast í því að þjóðin kaupi upp þá fáu Crayola-litakassa sem enn eru eftir í verslunum, fari síðan heim og teikni framtíð sína upp á nýtt, alveg sjálf. Grænt gras, blár himinn, gul sól og marglit við.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun