Apple-guðfræðin Sr. Sigurður Árni Þórðarson skrifar 28. október 2011 10:00 Steve Jobs, hugmaðurinn á bak við Apple, er nýlátinn. Hann var snjall og þorði að hugsa. Hann kom tækjum í hendur á fólki, sem hafa gagnast vel og eigendurnir telja þau falleg líka. Á heimilum margra okkur eru einhver I-tæki frá Apple. Þessir bakþankar eru skrifaðir á Apple-tölvu og kannski lestu þá á I-pöddu. Einhver nartaði í Apple-lógið. Eplið minnir okkur á Edensöguna. Mannfólkið vill vita meira og nýta möguleika. Þekkingarsókn er stórkostleg, skikkan skaparans, sem við þurfum að fara vel með og með ábyrgð til að hún verði til góðs. Þegar við skiljum mikið vitum við, að ávextir lífs eru hverfulir. Það lærði Steve Jobs líka og varð fyrir áföllum. Hann hraktist frá fyrirtækinu, sem hann stofnaði. Hann veiktist og bjó sig undir dauðann á miðjum aldri. Í ræðu, sem Steve Jobs flutti í Stanford-háskóla sagði hann, að það sem virtist ógn væri kannski fremur tækifæri. Hann dró ályktanir af eigin reynslu og ráðlagði: „Tíminn er takmarkaður og sóaðu honum ekki í að reyna að lifa lífi annarra. Láttu ekki hugmyndir annarra fjötra þig … Hið mikilvæga er að vera svo hugrakkur að hlusta og hlýða sinni eigin, innri rödd." Jobs skildi baráttuna milli innri manns og ytri ávirkni, milli þrár og eyðingar, milli lífs og dauða. Hann hafði ekki aðeins auga fyrir ávaxtakörfunni í sýndarheimum. Hann skildi, að menn lifa á mærum vona og hverfulleika. „Enginn vill deyja … enginn hefur þó sloppið. Þannig á það að vera því dauðinn er kannski besta uppgötvun lífsins – breytihvati þess. Ryður hinu gamla burt og innleiðir hið nýja." Vegna þessa hvatti Steve Jobs fólk til að virða eigið líf, heiðra innri mann. Hann var kannski enginn engill, en hvatti til að menn lifðu vel og virtu takmarkanir sínar til góðs. Bitinn af eplinu verður þeim til visku, sem staldra við og gera upp. Apple-jöfurinn sagði eitt sinn, að þegar hann var sautján ára hefði hann lært þá visku að líta á hvern nýjan dag sem hinn síðasta. Hvað hentar best til lífshamingju? Er kannski fleira í boði en epli, jafnvel heil ávaxtaparadís? Að lifa vel er að virða gerð okkar og tengjast hinu himneska neti. Lífið fær samband – ekki við sýndarveruleika, heldur raunveruleikann. Hvernig förum við best með ávexti lífstrésins? Standa eplabitarnir í okkur? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sr. Sigurður Árni Þórðarson Mest lesið Í skugga kerfis sem brást! Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir Skoðun Fasteignaviðskipti – tímabært að endurskoða leikreglurnar? Hlynur Júlísson Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson Skoðun Jöfn vernd fyrir öll börn í veröldinni Gunnar Hersveinn Skoðun Hættum að bregðast íslensku hryssunni Rósa Líf Darradóttir Skoðun Byggð í Norðvesturkjördæmi: lífæð framtíðar Íslands Ragnar Rögnvaldsson Skoðun D-vítamín mín besta forvörn Auður Elisabet Jóhannsdóttir Skoðun Líflínan Ingibjörg Isaksen Skoðun Metnaður eða metnaðarleysi? Sumarrós Sigurðardóttir Skoðun Börnin bíða meðan lausnin stendur auð Álfhildur Leifsdóttir Skoðun
Steve Jobs, hugmaðurinn á bak við Apple, er nýlátinn. Hann var snjall og þorði að hugsa. Hann kom tækjum í hendur á fólki, sem hafa gagnast vel og eigendurnir telja þau falleg líka. Á heimilum margra okkur eru einhver I-tæki frá Apple. Þessir bakþankar eru skrifaðir á Apple-tölvu og kannski lestu þá á I-pöddu. Einhver nartaði í Apple-lógið. Eplið minnir okkur á Edensöguna. Mannfólkið vill vita meira og nýta möguleika. Þekkingarsókn er stórkostleg, skikkan skaparans, sem við þurfum að fara vel með og með ábyrgð til að hún verði til góðs. Þegar við skiljum mikið vitum við, að ávextir lífs eru hverfulir. Það lærði Steve Jobs líka og varð fyrir áföllum. Hann hraktist frá fyrirtækinu, sem hann stofnaði. Hann veiktist og bjó sig undir dauðann á miðjum aldri. Í ræðu, sem Steve Jobs flutti í Stanford-háskóla sagði hann, að það sem virtist ógn væri kannski fremur tækifæri. Hann dró ályktanir af eigin reynslu og ráðlagði: „Tíminn er takmarkaður og sóaðu honum ekki í að reyna að lifa lífi annarra. Láttu ekki hugmyndir annarra fjötra þig … Hið mikilvæga er að vera svo hugrakkur að hlusta og hlýða sinni eigin, innri rödd." Jobs skildi baráttuna milli innri manns og ytri ávirkni, milli þrár og eyðingar, milli lífs og dauða. Hann hafði ekki aðeins auga fyrir ávaxtakörfunni í sýndarheimum. Hann skildi, að menn lifa á mærum vona og hverfulleika. „Enginn vill deyja … enginn hefur þó sloppið. Þannig á það að vera því dauðinn er kannski besta uppgötvun lífsins – breytihvati þess. Ryður hinu gamla burt og innleiðir hið nýja." Vegna þessa hvatti Steve Jobs fólk til að virða eigið líf, heiðra innri mann. Hann var kannski enginn engill, en hvatti til að menn lifðu vel og virtu takmarkanir sínar til góðs. Bitinn af eplinu verður þeim til visku, sem staldra við og gera upp. Apple-jöfurinn sagði eitt sinn, að þegar hann var sautján ára hefði hann lært þá visku að líta á hvern nýjan dag sem hinn síðasta. Hvað hentar best til lífshamingju? Er kannski fleira í boði en epli, jafnvel heil ávaxtaparadís? Að lifa vel er að virða gerð okkar og tengjast hinu himneska neti. Lífið fær samband – ekki við sýndarveruleika, heldur raunveruleikann. Hvernig förum við best með ávexti lífstrésins? Standa eplabitarnir í okkur?