Bíóbörn Gerður Kristný skrifar 19. desember 2011 06:00 Getið þið gert ykkur í hugarlund hvað það væri sérkennilegt að sjá börn grípa fyrir eyrun í hvert skipti sem þau stigu fæti inn í bókasafn vegna þess að þar væri leikin svo hávær tónlist? Foreldrarnir yrðu að hvísla róandi að barninu að herða nú upp hugann, barnabókadeildin væri rétt handan við hornið og þangað næðu lætin ekki. Allt yrði í lagi. Þessi sérkennilegi veruleiki blasir við þegar farið er með börn í bíó hér á landi og jafnvel þótt í boði séu kvikmyndir sérstaklega ætlaðar þeim. Ætli það sé í alvörunni nokkuð mál að spila fallega lágstemmda tónlist áður en sakleysisleg teiknimynd er sýnd eða bara sleppa henni alveg? Þótt farið sé á myndina um krúttið hann Bangsímon og vini hans rétt upp úr hádegi á sunnudegi þarf maður að afplána háværa tónlist þar sem einhver popparinn ryður út úr sér bölsótinu svo maður hrósar happi yfir því að hann skuli þó tala tungumál sem börnin geta ekki haft eftir – ekki enn að minnsta kosti. Alltaf sést eitthvert barnið grípa í ofboði fyrir eyrun og foreldrarnir reyna að róa það. Ekki tekur betra við þegar auglýsingarnar birtast og upplýsingum um megrandi skó og fitandi skyndibita er öskrað yfir kvikmyndahúsgesti. Alltaf kemur mér þessi vanvirðing við börnin jafnmikið á óvart. Ég hélt nefnilega að kvikmyndahúsunum væri akkur í því að viðskiptavinum þeirra liði vel, þeir væru afslappaðir og rólegir og vildu þá jafnvel koma sem fyrst aftur. Mörgum okkar finnst ferð í kvikmyndahús líka hluti af jólastemmningunni. Ég man eftir því að hafa farið sem barn í Regnbogann að sjá jólamynd með Prúðuleikurunum og eitthvað rámar mig í leikna mynd um rammvillt stúlkutetur sem óð djúpan snjó um myrkan skóg. Nú bjóða sum kvikmyndahúsin upp á sérstakar jólamyndir fyrir börn og því finnst mér enn undarlegra að þau skuli ekki grípa tækifærið og leika skemmtileg jólalög á undan sýningunum. Líklega er alltaf sniðugast að bíða bara eftir því að myndirnar verði gefnar út á disk og geta þá skapað þá rólegheitastemmningu sem maður þráir mest heima hjá sér. Af þeim móttökum sem íslensk börn fá í kvikmyndahúsunum get ég ekki annað séð en að eigendum þeirra sé nákvæmlega sama. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Halldór 4.10.2025 Halldór Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Getið þið gert ykkur í hugarlund hvað það væri sérkennilegt að sjá börn grípa fyrir eyrun í hvert skipti sem þau stigu fæti inn í bókasafn vegna þess að þar væri leikin svo hávær tónlist? Foreldrarnir yrðu að hvísla róandi að barninu að herða nú upp hugann, barnabókadeildin væri rétt handan við hornið og þangað næðu lætin ekki. Allt yrði í lagi. Þessi sérkennilegi veruleiki blasir við þegar farið er með börn í bíó hér á landi og jafnvel þótt í boði séu kvikmyndir sérstaklega ætlaðar þeim. Ætli það sé í alvörunni nokkuð mál að spila fallega lágstemmda tónlist áður en sakleysisleg teiknimynd er sýnd eða bara sleppa henni alveg? Þótt farið sé á myndina um krúttið hann Bangsímon og vini hans rétt upp úr hádegi á sunnudegi þarf maður að afplána háværa tónlist þar sem einhver popparinn ryður út úr sér bölsótinu svo maður hrósar happi yfir því að hann skuli þó tala tungumál sem börnin geta ekki haft eftir – ekki enn að minnsta kosti. Alltaf sést eitthvert barnið grípa í ofboði fyrir eyrun og foreldrarnir reyna að róa það. Ekki tekur betra við þegar auglýsingarnar birtast og upplýsingum um megrandi skó og fitandi skyndibita er öskrað yfir kvikmyndahúsgesti. Alltaf kemur mér þessi vanvirðing við börnin jafnmikið á óvart. Ég hélt nefnilega að kvikmyndahúsunum væri akkur í því að viðskiptavinum þeirra liði vel, þeir væru afslappaðir og rólegir og vildu þá jafnvel koma sem fyrst aftur. Mörgum okkar finnst ferð í kvikmyndahús líka hluti af jólastemmningunni. Ég man eftir því að hafa farið sem barn í Regnbogann að sjá jólamynd með Prúðuleikurunum og eitthvað rámar mig í leikna mynd um rammvillt stúlkutetur sem óð djúpan snjó um myrkan skóg. Nú bjóða sum kvikmyndahúsin upp á sérstakar jólamyndir fyrir börn og því finnst mér enn undarlegra að þau skuli ekki grípa tækifærið og leika skemmtileg jólalög á undan sýningunum. Líklega er alltaf sniðugast að bíða bara eftir því að myndirnar verði gefnar út á disk og geta þá skapað þá rólegheitastemmningu sem maður þráir mest heima hjá sér. Af þeim móttökum sem íslensk börn fá í kvikmyndahúsunum get ég ekki annað séð en að eigendum þeirra sé nákvæmlega sama.
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun