Rokkaður gospelblús Trausti Júlíusson skrifar 18. apríl 2012 21:00 Blússveit Þollýjar. My Dying Bed. Tónlist. Blússveit Þollýjar. My Dying Bed. Blússveit Þóllýjar er skipuð söngkonunni Þollý Rósmunds, gítarleikaranum Magnúsi Axel Hansen, Benjamín Inga Böðvarssyni trommuleikara og bassaleikaranum Jonna Richter. Sveitin var stofnuð eftir að Þollý og Magnús hittust í fjallgönguferð árið 2003 þar sem mikið var sungið. Fram að því hafði Þollý verið að syngja djass, gospel og blús, en Magnús verið í rokkhljómsveitum. Útkoman úr þeirra samstarfi varð kraftmikill og rokkaður blús með trúarlegum textum og það er sú tónlist sem heyra má á þessari fystu plötu hljómsveitarinnar. Það eru þrettán lög á My Dying Bed, þrjú þeirra eru eftir meðlimi sveitarinnar en tíu eru blússlagarar sóttir í smiðju flytjenda á borð við Staple Singers, T-Bone Walker og Fred McDowell. Þetta er vitanlega tónlist sem er rígföst í hefðunum, en samt kemur í gegn að þeir Magnús gítarleikari og Jonni bassaleikari eru gamlir þungarokkshundar. Þeir láta báðir ljós sitt skína. Magnús gefur vel inn í riffum og sólóum og Jonni sýnir góð tilþrif, t.d. í laginu Born Again sem er eftir Þollýju sjálfa. Á heildina litið er þetta ágæt plata sem ætti að höfða bæði til rokkhunda og blúsgeggjara. Niðurstaða: Hrá og góð blanda af rokki og blús. Mest lesið „Grínast oft með að ég gaf honum um ellefu ár til að hætta við“ Lífið Að eiturefnum sé dreift úr flugvélum yfir fólk Lífið „Ekkert gengið að casha út á pabba“ Menning Nefndirnar sem smíða orðin: Lýðnetið víkur fyrir internetinu og þjarki fyrir bóta Lífið „Strákar verða að sýna tilfinningar“ Lífið Amatörar, hvalfirskur bóndi og barátta við borgina verðlaunuð Bíó og sjónvarp Af hverju er hvítasunnan haldin hátíðleg? Lífið „Ertu kannski Íslendingur?“ Lífið Æskuvinir láta drauminn rætast og opna veitingastaðinn Héðinn Matur Stálheppinn viðskiptavinur N1 vann frítt flug í heilt ár með PLAY Lífið samstarf Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Tónlist. Blússveit Þollýjar. My Dying Bed. Blússveit Þóllýjar er skipuð söngkonunni Þollý Rósmunds, gítarleikaranum Magnúsi Axel Hansen, Benjamín Inga Böðvarssyni trommuleikara og bassaleikaranum Jonna Richter. Sveitin var stofnuð eftir að Þollý og Magnús hittust í fjallgönguferð árið 2003 þar sem mikið var sungið. Fram að því hafði Þollý verið að syngja djass, gospel og blús, en Magnús verið í rokkhljómsveitum. Útkoman úr þeirra samstarfi varð kraftmikill og rokkaður blús með trúarlegum textum og það er sú tónlist sem heyra má á þessari fystu plötu hljómsveitarinnar. Það eru þrettán lög á My Dying Bed, þrjú þeirra eru eftir meðlimi sveitarinnar en tíu eru blússlagarar sóttir í smiðju flytjenda á borð við Staple Singers, T-Bone Walker og Fred McDowell. Þetta er vitanlega tónlist sem er rígföst í hefðunum, en samt kemur í gegn að þeir Magnús gítarleikari og Jonni bassaleikari eru gamlir þungarokkshundar. Þeir láta báðir ljós sitt skína. Magnús gefur vel inn í riffum og sólóum og Jonni sýnir góð tilþrif, t.d. í laginu Born Again sem er eftir Þollýju sjálfa. Á heildina litið er þetta ágæt plata sem ætti að höfða bæði til rokkhunda og blúsgeggjara. Niðurstaða: Hrá og góð blanda af rokki og blús.
Mest lesið „Grínast oft með að ég gaf honum um ellefu ár til að hætta við“ Lífið Að eiturefnum sé dreift úr flugvélum yfir fólk Lífið „Ekkert gengið að casha út á pabba“ Menning Nefndirnar sem smíða orðin: Lýðnetið víkur fyrir internetinu og þjarki fyrir bóta Lífið „Strákar verða að sýna tilfinningar“ Lífið Amatörar, hvalfirskur bóndi og barátta við borgina verðlaunuð Bíó og sjónvarp Af hverju er hvítasunnan haldin hátíðleg? Lífið „Ertu kannski Íslendingur?“ Lífið Æskuvinir láta drauminn rætast og opna veitingastaðinn Héðinn Matur Stálheppinn viðskiptavinur N1 vann frítt flug í heilt ár með PLAY Lífið samstarf Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira