Bölvun hlýrabolsins Atli Fannar Bjarkason skrifar 5. maí 2012 06:00 Með hækkandi sól hafa áhyggjur mínar af klæðaburði sumarsins aukist. Það er augljóst að stigvaxandi hitastig hefur gríðarleg áhrif á hvernig fólk klæðir sig, ásamt því reyndar að umturna viðhorfi heillar þjóðar til lífsins. Það er því fullkomlega eðlilegt að ég verji öllum frítíma mínum í vangaveltur, mátanir, upplýsingaöflun og njósnir. Sumarstuttbuxurnar, eða stullurnar eins og ég kalla þær, eru komnar af hillunni. Þar hafa þær hvílt síðustu átta mánuði og ég er byrjaður að horfa í kringum mig í leit að sumarlegum bolum og skyrtum. Úr vöndu er að ráða og tískumeðvitaðar samstarfsstúlkur fá því lítinn frið fyrir ágengum spurningum mínum í sambandi við litaval, boð og bönn í sokkavali, sólgleraugu og hvort maður með jafn lágt enni og ég geti nokkurn tíma orðið hattamaður. Ein flík hefur valdið mér meira hugarangri en aðrar, enda virðast fyrrnefndar samstarfsstúlkur á öndverðum meiði í viðhorfi til notkunar hennar á vinnustaðnum. Þá hafa engar reglur verið skráðar um flíkina, sem er afar furðulegt — sérstaklega í ljósi þess að nú er verið að endurskoða sjálfa stjórnarskrána. Ég er að sjálfsögðu að tala um hlýrabolinn. Hlýrabolurinn ver minna hold en aðrir bolir og er því lítið notaður á veturna. Þegar sólin byrjar að skína vill fólk hins vegar forðast bóndabrúnku og smeygir sér jafnan í hlýrabolinn undir aðra flík, sem hægt er að vippa sér úr til að ná svokölluðu kaffitímatani. Það er betra en annað tan vegna þess að það er eina tanið sem skrifstofufólk fær greitt fyrir að safna. Samfélagið samþykkir hlýrabolinn utandyra, en á skrifstofunni ku hann vera stranglega bannaður, nema mögulega á kraumandi heitum skrifstofum Tenerife. Berir handleggir geta valdið miklu óþægindum hjá siðprúðu samstarfsfólki ásamt því að uppnám getur skapast þegar líkamslykt fær óhindraðan aðgang að vinnuumhverfinu. Jaðarkimar samfélagsins virðast þó telja að hlýrabolir séu í góðu lagi í opnu skrifstofurými og tala jafnvel fyrir því að fólk sé berfætt í svokölluðum flipp flopps. Þessar hugmyndir þarf að kæfa við fæðingu. Undir engum kringumstæðum ætti fólk að vera berfætt í innivinnu. Allar falla þessar vangaveltur undir bölvun hlýrabolsins, sem hefur heltekið huga minn síðustu viku, á meðan ég safna bóndabrúnku í léttsteikjandi maísólinni. Fjandinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Bakþankar Skoðanir Mest lesið Keflavíkurlausnin: Innflytjendadómstóll gæti sparað okkur milljarða Ómar R. Valdimarsson Skoðun Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková Skoðun Það þarf bara rétta fólkið Helga Þórisdóttir Skoðun Milljarðakostnaður sérfræðinga Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Tími kominn til að hugsa um landið allt Ingibjörg Isaksen Skoðun Hvað þýðir „að vera nóg“ Sigurður Árni Reynisson Skoðun Er hægt að sigra frjálsan vilja? Martha Árnadóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Snýst um deilur Dags og Kristrúnar Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Íslenska módelið í forvörnum – leiðarljós sem við erum að slökkva á Árni Guðmundsson Skoðun
Með hækkandi sól hafa áhyggjur mínar af klæðaburði sumarsins aukist. Það er augljóst að stigvaxandi hitastig hefur gríðarleg áhrif á hvernig fólk klæðir sig, ásamt því reyndar að umturna viðhorfi heillar þjóðar til lífsins. Það er því fullkomlega eðlilegt að ég verji öllum frítíma mínum í vangaveltur, mátanir, upplýsingaöflun og njósnir. Sumarstuttbuxurnar, eða stullurnar eins og ég kalla þær, eru komnar af hillunni. Þar hafa þær hvílt síðustu átta mánuði og ég er byrjaður að horfa í kringum mig í leit að sumarlegum bolum og skyrtum. Úr vöndu er að ráða og tískumeðvitaðar samstarfsstúlkur fá því lítinn frið fyrir ágengum spurningum mínum í sambandi við litaval, boð og bönn í sokkavali, sólgleraugu og hvort maður með jafn lágt enni og ég geti nokkurn tíma orðið hattamaður. Ein flík hefur valdið mér meira hugarangri en aðrar, enda virðast fyrrnefndar samstarfsstúlkur á öndverðum meiði í viðhorfi til notkunar hennar á vinnustaðnum. Þá hafa engar reglur verið skráðar um flíkina, sem er afar furðulegt — sérstaklega í ljósi þess að nú er verið að endurskoða sjálfa stjórnarskrána. Ég er að sjálfsögðu að tala um hlýrabolinn. Hlýrabolurinn ver minna hold en aðrir bolir og er því lítið notaður á veturna. Þegar sólin byrjar að skína vill fólk hins vegar forðast bóndabrúnku og smeygir sér jafnan í hlýrabolinn undir aðra flík, sem hægt er að vippa sér úr til að ná svokölluðu kaffitímatani. Það er betra en annað tan vegna þess að það er eina tanið sem skrifstofufólk fær greitt fyrir að safna. Samfélagið samþykkir hlýrabolinn utandyra, en á skrifstofunni ku hann vera stranglega bannaður, nema mögulega á kraumandi heitum skrifstofum Tenerife. Berir handleggir geta valdið miklu óþægindum hjá siðprúðu samstarfsfólki ásamt því að uppnám getur skapast þegar líkamslykt fær óhindraðan aðgang að vinnuumhverfinu. Jaðarkimar samfélagsins virðast þó telja að hlýrabolir séu í góðu lagi í opnu skrifstofurými og tala jafnvel fyrir því að fólk sé berfætt í svokölluðum flipp flopps. Þessar hugmyndir þarf að kæfa við fæðingu. Undir engum kringumstæðum ætti fólk að vera berfætt í innivinnu. Allar falla þessar vangaveltur undir bölvun hlýrabolsins, sem hefur heltekið huga minn síðustu viku, á meðan ég safna bóndabrúnku í léttsteikjandi maísólinni. Fjandinn.
Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková Skoðun
Má (ég) banna börnum að nota móðurmál í skólanum? Donata Honkowicz Bukowska,Fríða Bjarney Jónsdóttir,Hermína Gunnþórsdóttir,Renata Emilsson Pesková Skoðun