Dimmari og kraftmeiri Bloodgroup Trausti Júlíusson skrifar 5. mars 2013 12:00 Tónlist. Bloodgroup. Tracing Echoes. Kölski. Ég man enn vel eftir því þegar ég sá hljómsveitina Bloodgroup spila í fyrsta skipi. Það var á Iceland Airwaves 2006 á skemmtistaðnum Pravda í Austurstræti. Þá vakti hún athygli fyrir skemmtilega og dansvæna tónlist og einkar líflega sviðsframkomu. Maður skynjaði strax einhvern kraft sem sagði manni að þessi hljómsveit yrði ekki ein af þeim sem hverfa af sjónarsviðinu skömmu eftir að þær skjóta upp kollinum. Bloodgroup hefur þróast mjög mikið síðan. Tónlistin er orðin hægari, dýpri og dimmari og sveitin hefur þróað hljóðheiminn mikið. En þessi kraftur sem einkenndi hana í byrjun er enn til staðar. Tracing Echoes er þriðja plata Bloodgroup. Önnur platan þeirra, Dry Land, kom út árið 2009. Hún fékk alþjóðlega dreifingu á vegum Sugarcane-plötufyrirtækisins, sem m.a. gefur út tónlist David Lynch, Hot Chip og Hercules & Love Affair. Nýja platan er líka gefin út af Sugarcane á alþjóðavísu en Kölski sér um útgáfuna hérlendis. Tracing Echoes er stórt skref tónlistarlega frá Dry Land. Hljómurinn er miklu dýpri og dimmari og er eiginlega alveg magnaður. Hann minnir svolítið á tónlist níunda áratugarins, ekki síst Depeche Mode, en á sama tíma er hann öðruvísi. Virkar kraftmikill og ferskur á árinu 2013. Þykkir og rifnir syntahljómar eru áberandi, í bland við fínlegri hljóma. Það var hljómsveitin sjálf sem sá um upptökustjórn, en Ólafur Arnalds (sem er með Janusi í teknódúettinum Kiosmos) útsetti strengina og samdi eitt besta lag plötunnar, Disquiet, með hljómsveitarmeðlimum. Platan hefur sterkan heildarsvip en lögin eru samt ólík og ýmis tilbrigði í gangi varðandi takta og yfirbragð. Báðir söngvararnir, Janus og Sunna, koma mjög vel út á plötunni. Tracing Echoes er mjög flott plata. Hún sýnir að Bloodgroup er hljómsveit sem hefur mikinn metnað og sættir sig ekki við stöðnun. Tónlistin er ekki eins dansvæn og hún var en í staðinn er hún dýpri og áhrifameiri. Ég mæli með því að spila Tracing Echoes á miklum styrk í góðum græjum. Þannig virkar hún best. Niðurstaða: Þriðja plata Bloodgroup sýnir að hljómsveitin þróast og styrkist með hverri plötu.Tracing Echoes hefur sterkan heildarsvip en lögin eru samt ólík og ýmis tilbrigði í gangi varðandi takta og yfirbragð. Gagnrýni Mest lesið Villi á Benzanum slapp með skrekkinn Lífið Ævintýralega flóknar útskýringar á framtaksleysi og leti Lífið Dularfull glæpasaga fær bókafólk til að klóra sér í kolli Menning Vinsælasta TikTok-stjarna heims handtekin og yfirgefur Bandaríkin Lífið Brian Wilson látinn Tónlist Átta ára meðgöngu loksins að ljúka Lífið Herra Hnetusmjör og Sara keyptu draumahúsið Lífið Skvísaðu þig upp fyrir íslenska sumarið Lífið Ungfrú Ísland og Hringir Orfeusar og annað slúður með flest verðlaun á Grímunni Menning Eltir draumana og þarf að færa fórnir Tónlist Fleiri fréttir Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Tónlist. Bloodgroup. Tracing Echoes. Kölski. Ég man enn vel eftir því þegar ég sá hljómsveitina Bloodgroup spila í fyrsta skipi. Það var á Iceland Airwaves 2006 á skemmtistaðnum Pravda í Austurstræti. Þá vakti hún athygli fyrir skemmtilega og dansvæna tónlist og einkar líflega sviðsframkomu. Maður skynjaði strax einhvern kraft sem sagði manni að þessi hljómsveit yrði ekki ein af þeim sem hverfa af sjónarsviðinu skömmu eftir að þær skjóta upp kollinum. Bloodgroup hefur þróast mjög mikið síðan. Tónlistin er orðin hægari, dýpri og dimmari og sveitin hefur þróað hljóðheiminn mikið. En þessi kraftur sem einkenndi hana í byrjun er enn til staðar. Tracing Echoes er þriðja plata Bloodgroup. Önnur platan þeirra, Dry Land, kom út árið 2009. Hún fékk alþjóðlega dreifingu á vegum Sugarcane-plötufyrirtækisins, sem m.a. gefur út tónlist David Lynch, Hot Chip og Hercules & Love Affair. Nýja platan er líka gefin út af Sugarcane á alþjóðavísu en Kölski sér um útgáfuna hérlendis. Tracing Echoes er stórt skref tónlistarlega frá Dry Land. Hljómurinn er miklu dýpri og dimmari og er eiginlega alveg magnaður. Hann minnir svolítið á tónlist níunda áratugarins, ekki síst Depeche Mode, en á sama tíma er hann öðruvísi. Virkar kraftmikill og ferskur á árinu 2013. Þykkir og rifnir syntahljómar eru áberandi, í bland við fínlegri hljóma. Það var hljómsveitin sjálf sem sá um upptökustjórn, en Ólafur Arnalds (sem er með Janusi í teknódúettinum Kiosmos) útsetti strengina og samdi eitt besta lag plötunnar, Disquiet, með hljómsveitarmeðlimum. Platan hefur sterkan heildarsvip en lögin eru samt ólík og ýmis tilbrigði í gangi varðandi takta og yfirbragð. Báðir söngvararnir, Janus og Sunna, koma mjög vel út á plötunni. Tracing Echoes er mjög flott plata. Hún sýnir að Bloodgroup er hljómsveit sem hefur mikinn metnað og sættir sig ekki við stöðnun. Tónlistin er ekki eins dansvæn og hún var en í staðinn er hún dýpri og áhrifameiri. Ég mæli með því að spila Tracing Echoes á miklum styrk í góðum græjum. Þannig virkar hún best. Niðurstaða: Þriðja plata Bloodgroup sýnir að hljómsveitin þróast og styrkist með hverri plötu.Tracing Echoes hefur sterkan heildarsvip en lögin eru samt ólík og ýmis tilbrigði í gangi varðandi takta og yfirbragð.
Gagnrýni Mest lesið Villi á Benzanum slapp með skrekkinn Lífið Ævintýralega flóknar útskýringar á framtaksleysi og leti Lífið Dularfull glæpasaga fær bókafólk til að klóra sér í kolli Menning Vinsælasta TikTok-stjarna heims handtekin og yfirgefur Bandaríkin Lífið Brian Wilson látinn Tónlist Átta ára meðgöngu loksins að ljúka Lífið Herra Hnetusmjör og Sara keyptu draumahúsið Lífið Skvísaðu þig upp fyrir íslenska sumarið Lífið Ungfrú Ísland og Hringir Orfeusar og annað slúður með flest verðlaun á Grímunni Menning Eltir draumana og þarf að færa fórnir Tónlist Fleiri fréttir Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira