Barni boðið í bíl Fanney Birna Jónsdóttir skrifar 22. febrúar 2014 08:00 „Sæll, vinur, hvert ertu að fara? Skerjafjörð? Það er nú dálítið langt, má ég ekki bjóða þér far?“ Nákvæmlega svona hljómuðu orð vinar míns við ungan skólastrák sem var á göngu meðfram Ægisíðunni í storminum sem geisaði í vikunni. Drengurinn var illa klæddur, greinilega kaldur og hrakinn, með stóra tösku á bakinu og hljóðfæri í faðminum í þokkabót. Vinurminn, sem var á heimleið úr fiskbúðinni með ungbarn í aftursætinu, sagðist hafa séð drenginn og hugsað með sér að það væri ekkert annað í stöðunni en að rétta út hjálparhönd og skutla drengnum heim í ofsaveðrinu. Hann hikaði fyrst, af augljósum ástæðum, en ákvað síðan að uppfylla samfélagslegar skyldur sínar og bauð fram aðstoð. Drengurinn afþakkaði pent. Vinur minn og barnið hans fóru heim. Þegar hann sagði mér þessa sögu saup ég hveljur og er þar að auki búin að bíða eftir fréttaskotinu alla vikuna sem segir frá manninum sem reyndi að tæla til sín ungan dreng í Vesturbænum í vikunni. Það kom blessunarlega ekki. Eitt það fallegasta sem ég veit er þegar ókunnugir hjálpa hver öðrum. Þegar þeir finna hjá sér þörf til að hjálpa eldra fólki með innkaupapoka, aðstoða grátandi börn í Kringlunni sem hafa týnt foreldrum sínum, jafnvel styrkja eitthvert gott málefni. Auðvitað afþakkaði drengurinn farið. Væntanlega vel upp alinn og greinilega frá heimili sem fylgist með þróun skuggahliða íslensks samfélags. Við búum allt í einu í samfélagi þar sem ókunnugir geta verið hættulegir. Kannski fæstir, örfáir líklegast, en samt nógu margir til að engir foreldrar taki sénsinn. Ég vildi óska þess að við mættum bjóða köldum börnum far – og að þau gætu þegið það. En því miður mun ég brýna duglega fyrir mínum börnum að harka af sér og storma Ægisíðuna með vindinn í fangið. Það er synd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fanney Birna Jónsdóttir Mest lesið Hin dásamlega sturlun: Umræðan á Íslandi Davíð Bergmann Skoðun Snorri Másson er ekki vandinn – hann er viðvörun Helen Ólafsdóttir Skoðun Persónudýrkun vinstrisins Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Reykjavík - barnvæn höfuðborg? Einar Þorsteinsson,Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun 90 milljarða vannýtt útflutningstækifæri Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Öflugt atvinnulíf í Hafnarfirði Valdimar Víðisson Skoðun Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson Skoðun Magnús og hálfsannleikurinn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir Skoðun Hjarta samfélagsins í Þorlákshöfn slær við höfnina Grétar Ingi Erlendsson Skoðun
„Sæll, vinur, hvert ertu að fara? Skerjafjörð? Það er nú dálítið langt, má ég ekki bjóða þér far?“ Nákvæmlega svona hljómuðu orð vinar míns við ungan skólastrák sem var á göngu meðfram Ægisíðunni í storminum sem geisaði í vikunni. Drengurinn var illa klæddur, greinilega kaldur og hrakinn, með stóra tösku á bakinu og hljóðfæri í faðminum í þokkabót. Vinurminn, sem var á heimleið úr fiskbúðinni með ungbarn í aftursætinu, sagðist hafa séð drenginn og hugsað með sér að það væri ekkert annað í stöðunni en að rétta út hjálparhönd og skutla drengnum heim í ofsaveðrinu. Hann hikaði fyrst, af augljósum ástæðum, en ákvað síðan að uppfylla samfélagslegar skyldur sínar og bauð fram aðstoð. Drengurinn afþakkaði pent. Vinur minn og barnið hans fóru heim. Þegar hann sagði mér þessa sögu saup ég hveljur og er þar að auki búin að bíða eftir fréttaskotinu alla vikuna sem segir frá manninum sem reyndi að tæla til sín ungan dreng í Vesturbænum í vikunni. Það kom blessunarlega ekki. Eitt það fallegasta sem ég veit er þegar ókunnugir hjálpa hver öðrum. Þegar þeir finna hjá sér þörf til að hjálpa eldra fólki með innkaupapoka, aðstoða grátandi börn í Kringlunni sem hafa týnt foreldrum sínum, jafnvel styrkja eitthvert gott málefni. Auðvitað afþakkaði drengurinn farið. Væntanlega vel upp alinn og greinilega frá heimili sem fylgist með þróun skuggahliða íslensks samfélags. Við búum allt í einu í samfélagi þar sem ókunnugir geta verið hættulegir. Kannski fæstir, örfáir líklegast, en samt nógu margir til að engir foreldrar taki sénsinn. Ég vildi óska þess að við mættum bjóða köldum börnum far – og að þau gætu þegið það. En því miður mun ég brýna duglega fyrir mínum börnum að harka af sér og storma Ægisíðuna með vindinn í fangið. Það er synd.
Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson Skoðun
Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir Skoðun
Menntamorð – um gjöreyðingu menntakerfisins á Gaza sem liður í allsherjar þjóðarmorði Ísrael á Palestínumönnum Kristján Þór Sigurðsson Skoðun
Tímamóta umbætur í nýju kerfi almannatrygginga Huld Magnúsdóttir,Sigríður Dóra Magnúsdóttir,Unnur Sverrisdóttir,Vigdís Jónsdóttir Skoðun