Vont og verst Magnús Guðmundsson skrifar 29. júní 2015 07:00 Vont er að láta leiða sig, leiða og neyða. Verra er að láta veiða sig, veiða og meiða. Vont er að vera háð, verst er að lifa af náð. Gott er að vera fleyg og fær frjáls í hverju spori. Sinnið verður sumarblær, sálin full af vori. Þetta kvæði orti Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum og það birtist í kverinu Nokkur smákvæði árið 1913. Fyrir rétt rúmum hundrað árum þá hugsaði Ólöf sem svo að vont væri að vera háð, verst að lifa af náð. Síðan þá hefur mikið vatn runnið til sjávar á Íslandi og margt er í dag betra en var. Miklu betra. Það er engin þörf á að rekja það nánar. Það segir sig sjálft. En það að stór hluti þjóðarinnar sé nú fleygur og fær / frjáls í hverju spori er ekki sjálfsprottið náttúrulögmál. Fyrir því var barist og það kostaði fórnir. Þá baráttu háðu eldri kynslóðir Íslendinga og þær færðu þær fórnir. Þannig hefur það löngum verið og það er ekki svo að nokkur hafi talið eftir sér verkin af þeim kynslóðum sem nú eru gengnar eða þeim sem nú falla í flokk eldri borgara og ellilífeyrisþega. Takk. Það er því okkur sem yngri erum til lítils sóma að mörg þeirra sem eldri eru séu í dag í þeirri stöðu að vera öðrum háð og lifa af náð. Fjölmargir aldraðir á Íslandi eru í þeirri stöðu að sá lífeyrir sem þeir hafa milli handanna er mun minni en svo að hægt sé að framfleyta sér með sómasamlegum hætti. Langt því frá. Það er óviðunandi með öllu að eldri borgarar þjóðarinnar séu háð afkomendum (þau sem þá eiga) eða hjálparstofnunum um að framfleyta sér frá degi til dags. Þessu þurfum við að breyta. Ríkisstjórn sem hafði frá fyrsta degi það yfirlýsta markmið að aldraðir skuli njóta öryggis og velferðar getur ekki lengur látið við svo búið að kynslóðir sem sköpuðu velsæld komandi kynslóða búi við svo kröpp kjör sem raunin er í fjölda tilvika. Ríkisstjórn sem hafði frá fyrsta degi það yfirlýsta markmið að hefja íslenska þjóðmenningu til vegs og virðingar þarf að gefa sér stund til þess að kynna sér viskuna sem er að finna í íslenskri þjóðmenningu og læra af fyrri kynslóðum. Og ef snilld Ólafar frá Hlöðum er þeim ekki að skapi þá er alltaf hollt að muna þau orð Halldórs Laxness að „ekkert er til sem getur bætt fyrir ranglæti framið við gamalt fólk á Íslandi“. Láti ríkisstjórnin verða af því að fylgja eftir sínum stefnumálum og gera sómasamlega við íslenska eldri borgara má svo lofa ríkisstjórninni allri að sinnið verði sem sumarblær og sálin full af vori. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnús Guðmundsson Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun
Vont er að láta leiða sig, leiða og neyða. Verra er að láta veiða sig, veiða og meiða. Vont er að vera háð, verst er að lifa af náð. Gott er að vera fleyg og fær frjáls í hverju spori. Sinnið verður sumarblær, sálin full af vori. Þetta kvæði orti Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum og það birtist í kverinu Nokkur smákvæði árið 1913. Fyrir rétt rúmum hundrað árum þá hugsaði Ólöf sem svo að vont væri að vera háð, verst að lifa af náð. Síðan þá hefur mikið vatn runnið til sjávar á Íslandi og margt er í dag betra en var. Miklu betra. Það er engin þörf á að rekja það nánar. Það segir sig sjálft. En það að stór hluti þjóðarinnar sé nú fleygur og fær / frjáls í hverju spori er ekki sjálfsprottið náttúrulögmál. Fyrir því var barist og það kostaði fórnir. Þá baráttu háðu eldri kynslóðir Íslendinga og þær færðu þær fórnir. Þannig hefur það löngum verið og það er ekki svo að nokkur hafi talið eftir sér verkin af þeim kynslóðum sem nú eru gengnar eða þeim sem nú falla í flokk eldri borgara og ellilífeyrisþega. Takk. Það er því okkur sem yngri erum til lítils sóma að mörg þeirra sem eldri eru séu í dag í þeirri stöðu að vera öðrum háð og lifa af náð. Fjölmargir aldraðir á Íslandi eru í þeirri stöðu að sá lífeyrir sem þeir hafa milli handanna er mun minni en svo að hægt sé að framfleyta sér með sómasamlegum hætti. Langt því frá. Það er óviðunandi með öllu að eldri borgarar þjóðarinnar séu háð afkomendum (þau sem þá eiga) eða hjálparstofnunum um að framfleyta sér frá degi til dags. Þessu þurfum við að breyta. Ríkisstjórn sem hafði frá fyrsta degi það yfirlýsta markmið að aldraðir skuli njóta öryggis og velferðar getur ekki lengur látið við svo búið að kynslóðir sem sköpuðu velsæld komandi kynslóða búi við svo kröpp kjör sem raunin er í fjölda tilvika. Ríkisstjórn sem hafði frá fyrsta degi það yfirlýsta markmið að hefja íslenska þjóðmenningu til vegs og virðingar þarf að gefa sér stund til þess að kynna sér viskuna sem er að finna í íslenskri þjóðmenningu og læra af fyrri kynslóðum. Og ef snilld Ólafar frá Hlöðum er þeim ekki að skapi þá er alltaf hollt að muna þau orð Halldórs Laxness að „ekkert er til sem getur bætt fyrir ranglæti framið við gamalt fólk á Íslandi“. Láti ríkisstjórnin verða af því að fylgja eftir sínum stefnumálum og gera sómasamlega við íslenska eldri borgara má svo lofa ríkisstjórninni allri að sinnið verði sem sumarblær og sálin full af vori.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun