Óheppni? Magnús Guðmundsson skrifar 11. apríl 2016 07:00 Það fylgja því oft blendnar tilfinningar að vera Íslendingur. Oft og tíðum erum við stolt af sögu okkar, menningu, listum og afreksfólki, að ógleymdri einstakri náttúru. Stolt af öllu þessu sem við með einum eða öðrum hætti eigum saman og deilum sem þjóð frá kynslóð til kynslóðar. Við berum höfuðið hátt með því að njóta saman þess besta sem við deilum sem þjóð. Engin stétt kann betur að spila á þessa samkennd okkar og reynir eins mikið að nýta hana sér til framdráttar og stjórnmálastéttin. Þessi stétt sem hefur umfram aðrar smánað okkur og sundrað og það einmitt þegar sérhagsmunir eru hafðir að leiðarljósi á kostnað almannaheilla. Ég á þetta, ég má þetta, göluðu útrásarvíkingar í krafti sérhagsmuna og ofureigna og nú heyrist þetta kunnuglega gal frá pólitíkusum sem standa í þeirri fráleitu meiningu að lög og siðferði séu eitt og hið sama. Og í annað sinn á innan við áratug skömmumst við okkar sem þjóð á alþjóðlegum vettvangi. Skömmumst okkar fyrir vafasama gjörninga og veiklað siðferði lýðræðislega kjörinna fulltrúa. Fulltrúa sem telja sig eina þess umkomna að leiða okkur til hafnar í þeim ólgusjó sem sem nú gengur yfir íslenskt samfélag fyrir þeirra tilstilli. Þetta er augljóslega galið, svo ekki sé meira sagt. En hvernig stendur á að við erum að nýju á innan við áratug búin að verða okkur til skammar, í veröld vestrænna ríkja að minnsta kosti? Það getur ekki verið tilviljun eða óheppni sem ræður því að svona er fyrir okkur komið. Þvert á móti. Málið er að stjórnmálamenningin einfaldlega endurspeglar siðmenningu þjóðarinnar. Endurspeglar ást okkar á sérhagsmunum og frændhygli. Þeim dæmalaust leiða ávana að telja allt regluverk og almennt siðferði öðrum ætlað en teygjanlegra þegar kemur að sérhagsmunum og vildarvinum. Þessu þurfum við að breyta. Við þurfum að breyta viðhorfi okkar til samfélagsins og þeirrar sameiginlegu ábyrgðar sem við berum öll í lýðræðisríki. Að búa við lýðræði eru forréttindi í þjáðri veröld. Forréttindi sem fylgir ábyrgð á hverjum degi en ekki einungis á kjördögum. Til þess að axla þessa ábyrgð þurfum við að breyta viðhorfum okkar og gildum. Við þurfum að fara að bera virðingu fyrir menntun og huglægum gildum á borð við réttlætiskennd, sannleiksást og siðferði. Við þurfum að láta af öllu dekri við sérhagsmuni og óheftan rétt einstaklinga til þess að græða peninga með öllum tiltækum ráðum án tillits til afleiðinganna fyrir land og þjóð. Við þurfum hvert og eitt okkar að taka ábyrgð sem kjósendur og þegnar í lýðræðisríki með upplýstum og ábyrgum hætti. Stjórnmálamennirnir, sem hafa orðið uppvísir að sérhagsmunapólitík í krafti þekkingarleysis, búa við það einstaka tækifæri að geta gengið á undan með góðu fordæmi með því að láta eigin hagsmuni og völd víkja fyrir hagsmunum og velferð heildarinnar. Því ef það er eitthvað sem þessi þjóð þráir eru það stjórnmálamenn sem bera ábyrgð á gjörðum sínum svo við getum öll borið höfuðið hátt.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 11. apríl. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Magnús Guðmundsson Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun
Það fylgja því oft blendnar tilfinningar að vera Íslendingur. Oft og tíðum erum við stolt af sögu okkar, menningu, listum og afreksfólki, að ógleymdri einstakri náttúru. Stolt af öllu þessu sem við með einum eða öðrum hætti eigum saman og deilum sem þjóð frá kynslóð til kynslóðar. Við berum höfuðið hátt með því að njóta saman þess besta sem við deilum sem þjóð. Engin stétt kann betur að spila á þessa samkennd okkar og reynir eins mikið að nýta hana sér til framdráttar og stjórnmálastéttin. Þessi stétt sem hefur umfram aðrar smánað okkur og sundrað og það einmitt þegar sérhagsmunir eru hafðir að leiðarljósi á kostnað almannaheilla. Ég á þetta, ég má þetta, göluðu útrásarvíkingar í krafti sérhagsmuna og ofureigna og nú heyrist þetta kunnuglega gal frá pólitíkusum sem standa í þeirri fráleitu meiningu að lög og siðferði séu eitt og hið sama. Og í annað sinn á innan við áratug skömmumst við okkar sem þjóð á alþjóðlegum vettvangi. Skömmumst okkar fyrir vafasama gjörninga og veiklað siðferði lýðræðislega kjörinna fulltrúa. Fulltrúa sem telja sig eina þess umkomna að leiða okkur til hafnar í þeim ólgusjó sem sem nú gengur yfir íslenskt samfélag fyrir þeirra tilstilli. Þetta er augljóslega galið, svo ekki sé meira sagt. En hvernig stendur á að við erum að nýju á innan við áratug búin að verða okkur til skammar, í veröld vestrænna ríkja að minnsta kosti? Það getur ekki verið tilviljun eða óheppni sem ræður því að svona er fyrir okkur komið. Þvert á móti. Málið er að stjórnmálamenningin einfaldlega endurspeglar siðmenningu þjóðarinnar. Endurspeglar ást okkar á sérhagsmunum og frændhygli. Þeim dæmalaust leiða ávana að telja allt regluverk og almennt siðferði öðrum ætlað en teygjanlegra þegar kemur að sérhagsmunum og vildarvinum. Þessu þurfum við að breyta. Við þurfum að breyta viðhorfi okkar til samfélagsins og þeirrar sameiginlegu ábyrgðar sem við berum öll í lýðræðisríki. Að búa við lýðræði eru forréttindi í þjáðri veröld. Forréttindi sem fylgir ábyrgð á hverjum degi en ekki einungis á kjördögum. Til þess að axla þessa ábyrgð þurfum við að breyta viðhorfum okkar og gildum. Við þurfum að fara að bera virðingu fyrir menntun og huglægum gildum á borð við réttlætiskennd, sannleiksást og siðferði. Við þurfum að láta af öllu dekri við sérhagsmuni og óheftan rétt einstaklinga til þess að græða peninga með öllum tiltækum ráðum án tillits til afleiðinganna fyrir land og þjóð. Við þurfum hvert og eitt okkar að taka ábyrgð sem kjósendur og þegnar í lýðræðisríki með upplýstum og ábyrgum hætti. Stjórnmálamennirnir, sem hafa orðið uppvísir að sérhagsmunapólitík í krafti þekkingarleysis, búa við það einstaka tækifæri að geta gengið á undan með góðu fordæmi með því að láta eigin hagsmuni og völd víkja fyrir hagsmunum og velferð heildarinnar. Því ef það er eitthvað sem þessi þjóð þráir eru það stjórnmálamenn sem bera ábyrgð á gjörðum sínum svo við getum öll borið höfuðið hátt.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 11. apríl.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun