Kjósendur með lífið í lúkunum Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 24. október 2017 07:00 Þar sem komin er kosningavika, og fólk ekki alls kostar sammála um að þið stjórnmálamenn séuð að ræða það sem ræða ber við slík tímamót, vil ég leggja til mál sem mér finnst að kryfja eigi í kosningavikunni og reyndar hinar vikurnar fimmtíu og eina. (Það má víst taka svona til orða þegar kosningar eru orðnar árlegur viðburður.) Til að skýra málið segi ég ykkur frá akurbónda sem nálgast níræðisaldur og lýsir af miklum lífsneista. Samt eru blikur á lofti því beinin eru lúin og ættmenni óttast að þegar þau leyfa honum ekki lengur að annast akurinn lognist hann út af og deyi. Dæmi um slíkt eru mýmörg þar í sveitum. Ólífubændur standa nefnilega margir gagnvart lífinu eins og Yasser Arafat heitinn stóð frammi fyrir þingi Sameinuðu þjóðanna og sagði: „Ég held á ólífugrein í annarri hendi og byssu til sjálfsvarnar í hinni. Ekki láta mig missa takið á greininni.“ Þannig stendur líka fólkið frammi fyrir samfélagi sínu. Hver og einn heldur um sína grein, það er að segja meðan samfélagið er sá akur þar sem hver og einn fær að rækta sitt tré. Hagræðingartilburðir ykkar hafa hins vegar orðið til þess að búið er að skyggja nánast allt undir ofurstórar blokkir þar sem fólki er skipað á bás með boss yfir. Þar er farið eftir einsleitum línum sem Mammon hefur párað. Hraðinn er mikill og kröfurnar miklar sem getur verið gaman uns langstreita fær menn til að visna með tilheyrandi geðvandræðum. Öll þurfum við haldreipi sem heldur okkur heilbrigðum: Iðja, vinna, menning, iðn, búseta og lífsstíll af ótal gerðum og sniðum. Við stöndum með lífsneistann í annarri hendi og vonleysið í hinni. Sláið ekki lífsneistann úr lúkunum. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jón Sigurður Eyjólfsson Kosningar 2017 Skoðun Mest lesið Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Þar sem komin er kosningavika, og fólk ekki alls kostar sammála um að þið stjórnmálamenn séuð að ræða það sem ræða ber við slík tímamót, vil ég leggja til mál sem mér finnst að kryfja eigi í kosningavikunni og reyndar hinar vikurnar fimmtíu og eina. (Það má víst taka svona til orða þegar kosningar eru orðnar árlegur viðburður.) Til að skýra málið segi ég ykkur frá akurbónda sem nálgast níræðisaldur og lýsir af miklum lífsneista. Samt eru blikur á lofti því beinin eru lúin og ættmenni óttast að þegar þau leyfa honum ekki lengur að annast akurinn lognist hann út af og deyi. Dæmi um slíkt eru mýmörg þar í sveitum. Ólífubændur standa nefnilega margir gagnvart lífinu eins og Yasser Arafat heitinn stóð frammi fyrir þingi Sameinuðu þjóðanna og sagði: „Ég held á ólífugrein í annarri hendi og byssu til sjálfsvarnar í hinni. Ekki láta mig missa takið á greininni.“ Þannig stendur líka fólkið frammi fyrir samfélagi sínu. Hver og einn heldur um sína grein, það er að segja meðan samfélagið er sá akur þar sem hver og einn fær að rækta sitt tré. Hagræðingartilburðir ykkar hafa hins vegar orðið til þess að búið er að skyggja nánast allt undir ofurstórar blokkir þar sem fólki er skipað á bás með boss yfir. Þar er farið eftir einsleitum línum sem Mammon hefur párað. Hraðinn er mikill og kröfurnar miklar sem getur verið gaman uns langstreita fær menn til að visna með tilheyrandi geðvandræðum. Öll þurfum við haldreipi sem heldur okkur heilbrigðum: Iðja, vinna, menning, iðn, búseta og lífsstíll af ótal gerðum og sniðum. Við stöndum með lífsneistann í annarri hendi og vonleysið í hinni. Sláið ekki lífsneistann úr lúkunum. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun