Þegar ég fór í sveit Kolbeinn Marteinsson skrifar 18. apríl 2019 08:15 Ég fór í sveit að Hrauni í Ölfusi nokkur sumur á níunda áratugnum. Bóndinn, Ólafur Þorláksson, var duglegasti maður sem ég hef nokkru sinni kynnst enda maður sem hafði upplifað heimskreppuna og erfiðisvinnu allt sitt líf. Honum fannst ég alger aumingi fyrst enda samanstóð ferilskrá mín af starfsreynslu úr Unglingavinnu Kópavogs. Hann sagði það þó aldrei með berum orðum fyrr en síðar. Eitt vorkvöldið skömmu eftir að ég hóf störf, inní fjósi, gerðist hræðilegur atburður. Þar sem ég stóð fyrir aftan eina kúna við spenaþvott fyrir mjaltir, fann ég hlandvolgt kúahlandið renna yfir höfuð mér og bak þar sem ég klöngraðist milli skepnanna. Meðan ég bölvaði og þurrkaði hlandið úr tárvotum augunum fann ég til algerrar uppgjafar og vonleysis. Hvernig gat nokkur maður átt svona lagað skilið? Þessi hlandskírn í fjósamennsku var samt ekki alslæm og hún varð einhvers konar botn á sveitamennsku minni. Frá botninum getur leiðin bara legið beint upp á við. Enda hafði ég fengið skýr skilaboð að heiman um að enginn myndi sækja mig fyrr en að hausti. Sveitastörfin fóru svo að verða mér auðveldari og ég varð ánægðari með lífið og fólkið. Þegar svo Óli hrósaði mér í fyrsta skiptið fyrir vel unnin störf fékk ég gæsahúð og tár í augun af geðshræringu og lífið varð allt í einu helvíti gott. Sveitin var góður skóli sem því miður er búið að loka að mestu fyrir borgarbörnum. Þarna lærði maður að vinna og skilning á því að árangur er oftast langhlaup og snýst um að gefast aldrei upp. Það verður allt betra á endanum. Ég held að íslenskur vinnumarkaður og samfélag yrðu miklu betri til framtíðar ef allir færu í sumarvinnu sveit. Helst með gusu af hlandvolgu kúahlandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Kolbeinn Marteinsson Mest lesið „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun 52 milljarðar/ári x 30 ár = EES Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun
Ég fór í sveit að Hrauni í Ölfusi nokkur sumur á níunda áratugnum. Bóndinn, Ólafur Þorláksson, var duglegasti maður sem ég hef nokkru sinni kynnst enda maður sem hafði upplifað heimskreppuna og erfiðisvinnu allt sitt líf. Honum fannst ég alger aumingi fyrst enda samanstóð ferilskrá mín af starfsreynslu úr Unglingavinnu Kópavogs. Hann sagði það þó aldrei með berum orðum fyrr en síðar. Eitt vorkvöldið skömmu eftir að ég hóf störf, inní fjósi, gerðist hræðilegur atburður. Þar sem ég stóð fyrir aftan eina kúna við spenaþvott fyrir mjaltir, fann ég hlandvolgt kúahlandið renna yfir höfuð mér og bak þar sem ég klöngraðist milli skepnanna. Meðan ég bölvaði og þurrkaði hlandið úr tárvotum augunum fann ég til algerrar uppgjafar og vonleysis. Hvernig gat nokkur maður átt svona lagað skilið? Þessi hlandskírn í fjósamennsku var samt ekki alslæm og hún varð einhvers konar botn á sveitamennsku minni. Frá botninum getur leiðin bara legið beint upp á við. Enda hafði ég fengið skýr skilaboð að heiman um að enginn myndi sækja mig fyrr en að hausti. Sveitastörfin fóru svo að verða mér auðveldari og ég varð ánægðari með lífið og fólkið. Þegar svo Óli hrósaði mér í fyrsta skiptið fyrir vel unnin störf fékk ég gæsahúð og tár í augun af geðshræringu og lífið varð allt í einu helvíti gott. Sveitin var góður skóli sem því miður er búið að loka að mestu fyrir borgarbörnum. Þarna lærði maður að vinna og skilning á því að árangur er oftast langhlaup og snýst um að gefast aldrei upp. Það verður allt betra á endanum. Ég held að íslenskur vinnumarkaður og samfélag yrðu miklu betri til framtíðar ef allir færu í sumarvinnu sveit. Helst með gusu af hlandvolgu kúahlandi.
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun