Í leit að glötuðum tíma 7. apríl 2005 00:01 Haft hefur verið á orði að stjórnmálalíf Íslands hafi setið eftir þegar menningar- og viðskiptalíf landsins tók undir sig stökk og komst í takt við þau gildi og lífsafstöðu sem ríkir víðast um hinn vestræna heim. Það er því ef til vill tímanna tákn að í sömu viku og KB banki freistar þess að taka yfir breska fjárfestingabankann Singer & Friedlander í milljarðarviðskiptum, Baugur keppir um bresku matvörukeðjuna Sommerfield og stúlknasveitin Nylon semur við einn þekktasta umboðsmann Evrópu, kynna íslenskir stjórnmálamenn tillögur sínar um hvernig hægt sé að hefta frjáls markaðsviðskipti hér á landi. Fyrst birtust á sviðinu fulltrúar einkavæðingarnefndar ríkisstjórnarinnar undir formennsku Jóns Sveinssonar, einkaráðgjafa Halldórs Ásgrímssonar forsætisráðherra og formanns Framsóknarflokksins, og lögðu fram áætlanir um hvernig selja skuli ríkisfyrirtækið Símann. Utan stjórnarheimilisins og húskarla þess virðast fáir átta sig fyllilega á þessum plönum. Öll venjuleg viðskipti snúast um að fá sem hæst verð fyrir söluvöruna. En ekki í þessu tilfelli sem vekur upp þann óþægilega grun að einhverjum tilteknum aðilum sé ætlað að kaupa Símann á viðráðanlegu verði. Í gær var svo komið að fjölmiðlanefndinni að kynna sínar tillögur um nýtt fjölmiðlafrumvarp í stað þess sem Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn máttu éta ofan í sig í fyrrasumar. Í þetta skiptið áttu allir stjórnmálaflokkar fulltrúa í nefndinni en ekki aðeins ríkisstjórnarflokkarnir tveir og þar myndaðist þverpólitísk samstaða um takmörkun eignarhalds á fjölmiðlum. Nú er spurt, af hverju í ósköpunum telja þessir ágætu stjórnmálamenn þörf á því að setja önnur lög um starfsumhverfi fjölmiðla en ríkja nú þegar? Ekki verður betur séð en hér dafni fjölbreytt fjölmiðlun sem aldrei fyrr og samkeppni ríki milli prent- og ljósvakamiðla landsins. Í raun verður ekki annað séð en að með tillögunum um hvernig eigi að standa að sölu Símans og þverpólitísku fjölmiðlafrumvarpi birtist ákveðinn draumur stjórnmálamanna um að stjórna þáttum okkar samfélags sem þeir eiga með réttu að halda sig víðs fjarri þegar fyrir liggja ágætlega skýrar leikreglur og lög. Þetta er leit að glötuðum tíma. Því fyrr sem stjórnmálamenn í öllum flokkum láta af þessu hugarástandi því fyrr komast þeir í takt við önnur svið íslensks samfélags. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Jón Kaldal Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun
Haft hefur verið á orði að stjórnmálalíf Íslands hafi setið eftir þegar menningar- og viðskiptalíf landsins tók undir sig stökk og komst í takt við þau gildi og lífsafstöðu sem ríkir víðast um hinn vestræna heim. Það er því ef til vill tímanna tákn að í sömu viku og KB banki freistar þess að taka yfir breska fjárfestingabankann Singer & Friedlander í milljarðarviðskiptum, Baugur keppir um bresku matvörukeðjuna Sommerfield og stúlknasveitin Nylon semur við einn þekktasta umboðsmann Evrópu, kynna íslenskir stjórnmálamenn tillögur sínar um hvernig hægt sé að hefta frjáls markaðsviðskipti hér á landi. Fyrst birtust á sviðinu fulltrúar einkavæðingarnefndar ríkisstjórnarinnar undir formennsku Jóns Sveinssonar, einkaráðgjafa Halldórs Ásgrímssonar forsætisráðherra og formanns Framsóknarflokksins, og lögðu fram áætlanir um hvernig selja skuli ríkisfyrirtækið Símann. Utan stjórnarheimilisins og húskarla þess virðast fáir átta sig fyllilega á þessum plönum. Öll venjuleg viðskipti snúast um að fá sem hæst verð fyrir söluvöruna. En ekki í þessu tilfelli sem vekur upp þann óþægilega grun að einhverjum tilteknum aðilum sé ætlað að kaupa Símann á viðráðanlegu verði. Í gær var svo komið að fjölmiðlanefndinni að kynna sínar tillögur um nýtt fjölmiðlafrumvarp í stað þess sem Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn máttu éta ofan í sig í fyrrasumar. Í þetta skiptið áttu allir stjórnmálaflokkar fulltrúa í nefndinni en ekki aðeins ríkisstjórnarflokkarnir tveir og þar myndaðist þverpólitísk samstaða um takmörkun eignarhalds á fjölmiðlum. Nú er spurt, af hverju í ósköpunum telja þessir ágætu stjórnmálamenn þörf á því að setja önnur lög um starfsumhverfi fjölmiðla en ríkja nú þegar? Ekki verður betur séð en hér dafni fjölbreytt fjölmiðlun sem aldrei fyrr og samkeppni ríki milli prent- og ljósvakamiðla landsins. Í raun verður ekki annað séð en að með tillögunum um hvernig eigi að standa að sölu Símans og þverpólitísku fjölmiðlafrumvarpi birtist ákveðinn draumur stjórnmálamanna um að stjórna þáttum okkar samfélags sem þeir eiga með réttu að halda sig víðs fjarri þegar fyrir liggja ágætlega skýrar leikreglur og lög. Þetta er leit að glötuðum tíma. Því fyrr sem stjórnmálamenn í öllum flokkum láta af þessu hugarástandi því fyrr komast þeir í takt við önnur svið íslensks samfélags.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun