Jólagíraffinn er ekki til Karen D. Kjartansdóttir skrifar 18. desember 2007 06:00 Ég hef ánægju af því að ráða ráðum mínum við jólasveinana og sjá til þess að sandalinn sem sonur minn hefur sett upp í glugga innihaldi gjafir á hverjum morgni fram að jólum. Í minni barnæsku var ég svo heppin að eftir að jólasveinarnir voru allir komnir til byggða fóru áramótapúkarnir að streyma að með sekki fulla af skemmtilegum gjöfum; sá síðasti sem kom var brennupúkinn sem laumaði hurðasprengjum í skóinn á þrettándanum. Við frændsystkinin hljótum öll að hafa verið með afbrigðum stillt því ég veit ekki um önnur börn en okkur sem púkarnir hafa talið nauðsynlegt að gleðja eftir að sjálf jólahátíðin var gengin í garð. Þó að ég hafi svolítið gaman af ofgnótt og gjöfum í tilefni jólanna er ég samt pínu sár yfir því að ein af nýju erlendu leikfangabúðunum á landinu hafi náð að planta þeirri hugmynd í son minn að til sé jólagíraffi að nafni Geoffrey. Barnið spurði mig fyrir skömmu hvenær von væri á jólagíraffanum til byggða en ég ákvað að fara að dæmi séra Flóka Kristinssonar og svaraði kuldalega: „Jólagíraffinn er ekki til. Hann er bara notaður til þess að fá börn til að sníkja gjafir af foreldrum sínum." Jólasveinarnir sem heimsækja son minn eru mun gjafmildari en þeir voru í bernsku minni. Þeir hafa til dæmis aldrei gefið mandarínu þegar ísskápurinn er fullur af slíkum ávexti. Þetta finnst mér samt í lagi, velmegunin hefur aukist frá því á níunda áratugnum og eðlilegt að jólasveinar taki tillit til þess. Það angrar mig samt svolítið að heyra af því að nokkrir sveinar hafi tekið upp á þeim óskunda að gefa börnum tölvuleiki í skóinn. Sérstaklega þar sem varla virðist koma til greina að bjóða upp á annað en fólskulega skot- eða bílaleiki sem virðast aðallega ganga út á að myrða löggur og vændiskonur með köldu blóði. Ég trúi því ekki að jólasveinarnir sé alltaf meðvitaðir um hvað þeir eru að gefa börnunum. Sé þá fyrir mér græskulausa að ræða við bólugrafna starfsmenn í tölvuleikjadeildum verslana í leit að vinsælustu leikjunum. Í sakleysi sínu koma þeir svo út með háþróaða morðherma. Í hugskotsjónum sé ég börn nútímans rifja upp þær tilfinningar sem kveiktu hjá þeim sanna jólatilfinningu ásamt eldra fólki. Afinn mun minnast ilms af eplum en afkvæmið fyrsta löggumorðsins í leikjatölvunni. Mér finnst lykt af eplum betri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Karen Kjartansdóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun
Ég hef ánægju af því að ráða ráðum mínum við jólasveinana og sjá til þess að sandalinn sem sonur minn hefur sett upp í glugga innihaldi gjafir á hverjum morgni fram að jólum. Í minni barnæsku var ég svo heppin að eftir að jólasveinarnir voru allir komnir til byggða fóru áramótapúkarnir að streyma að með sekki fulla af skemmtilegum gjöfum; sá síðasti sem kom var brennupúkinn sem laumaði hurðasprengjum í skóinn á þrettándanum. Við frændsystkinin hljótum öll að hafa verið með afbrigðum stillt því ég veit ekki um önnur börn en okkur sem púkarnir hafa talið nauðsynlegt að gleðja eftir að sjálf jólahátíðin var gengin í garð. Þó að ég hafi svolítið gaman af ofgnótt og gjöfum í tilefni jólanna er ég samt pínu sár yfir því að ein af nýju erlendu leikfangabúðunum á landinu hafi náð að planta þeirri hugmynd í son minn að til sé jólagíraffi að nafni Geoffrey. Barnið spurði mig fyrir skömmu hvenær von væri á jólagíraffanum til byggða en ég ákvað að fara að dæmi séra Flóka Kristinssonar og svaraði kuldalega: „Jólagíraffinn er ekki til. Hann er bara notaður til þess að fá börn til að sníkja gjafir af foreldrum sínum." Jólasveinarnir sem heimsækja son minn eru mun gjafmildari en þeir voru í bernsku minni. Þeir hafa til dæmis aldrei gefið mandarínu þegar ísskápurinn er fullur af slíkum ávexti. Þetta finnst mér samt í lagi, velmegunin hefur aukist frá því á níunda áratugnum og eðlilegt að jólasveinar taki tillit til þess. Það angrar mig samt svolítið að heyra af því að nokkrir sveinar hafi tekið upp á þeim óskunda að gefa börnum tölvuleiki í skóinn. Sérstaklega þar sem varla virðist koma til greina að bjóða upp á annað en fólskulega skot- eða bílaleiki sem virðast aðallega ganga út á að myrða löggur og vændiskonur með köldu blóði. Ég trúi því ekki að jólasveinarnir sé alltaf meðvitaðir um hvað þeir eru að gefa börnunum. Sé þá fyrir mér græskulausa að ræða við bólugrafna starfsmenn í tölvuleikjadeildum verslana í leit að vinsælustu leikjunum. Í sakleysi sínu koma þeir svo út með háþróaða morðherma. Í hugskotsjónum sé ég börn nútímans rifja upp þær tilfinningar sem kveiktu hjá þeim sanna jólatilfinningu ásamt eldra fólki. Afinn mun minnast ilms af eplum en afkvæmið fyrsta löggumorðsins í leikjatölvunni. Mér finnst lykt af eplum betri.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun