Bjartur í borgarhúsum Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 15. júlí 2008 06:00 Bjartur í Sumarhúsum var mikill gallagripur enda saman settur úr mörgum þeim löstum sem hrjáð hafa landamenn frá aldaöðli. Hann hugsaði um það eitt að vera sjálfstæður og óháður; skuldlaus við guð og menn. Hvað eitt sem minnti hann á að við verðum að taka tillit til annarra í kringum okkur var eitur í hans beinum. Til dæmis brást hann illur við þegar fyrsta kona hans setti út á matseðilinn í Sumarhúsum en á honum var ekkert annað en steinbítur. Langaði konu í kjöt svo Bjartur brá á það ráð að telja henni trú um að hin landlæga hjartveiki væri nú farin að gera vart við sig hjá kellu. Væri því ekkert annað að gera en hella í hana meðali en það varð til þess að hún lá í móki í rúmi sínu alla daga sem var hið besta mál fyrir Bjart því ekki truflaði hún hann með tiktúrum sínum á meðan. Slík meðul dugðu þó ekki á hreppstjórann sem var sífellt að minna á vald sitt og reyndi að pranga ýmsum hlutum inn á dalabóndann til að gera hann háðari sér. Einnig áttu menn það til að vappa um landareign Bjarts en slíka óhæfu fannst honum sjálfstæðir menn ekki þurfa að þola. Umræðan um hin ýmsu skipulags- og íbúðamál á höfuðborgarsvæðinu gefur það til kynna að hugmyndafræði Bjarts og hreppstjórans lifi ágætu lífi með landanum. Bústólpar nútímans koma sér fyrir í þéttbýlinu en vilja þó helst geta séð bæði Esjuna og Keili út um gluggann, haft götuna og jafnvel hverfið eins og þeim hentar. Þess vegna er höfuðborgarsvæðið eins og bóndabæjaþyrping sem teygir anga sína um víðan völl. En sjálfstæði bústólpanna gengur þó stundum í berhögg við fyrirhyggjan yfirvaldsins því einhvers staðar verður þyrluflugvöllur fyrir sjúkrahúsið að vera, einhvers staðar verða krakkarnir að fá að spila körfubolta, svo þarf að stækka leikskóla svo að öll börnin komist fyrir, einhvers staðar þarf að vista fíkla í meðferð og annars staðar menn sem gatan tæki annars við. Þetta hefur verið að raska ró íbúanna að undanförnu. Kannski er yfirvaldið í sumum tilfellum klaufalegt þegar það er að koma þessu niður við túnfót nútíma bústólpanna. En viðbrögð þeirra minna um margt á sögusvið Sjálfstæðs fólks eftir Halldór Laxness, nema hvað Bjartur er kominn á mölina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Hver er munurinn á því að neyta fíkniefna í jakkafötum eða í neyðarskýli? Bryndís Rós Morrison,Björk Davíðsdóttir Skoðun Börnin okkar Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir,Valdimar Birgisson Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun Það besta sem þú gerir fyrir loftslagið Halldór Björnsson Skoðun Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson Skoðun Þú mátt vera afi (og ég má vera amma) Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Ný Ölfusárbrú – af hverju svona brú? Guðmundur Valur Guðmundsson Skoðun Verstu kennarar í heimi Gígja Bjargardóttir Skoðun
Bjartur í Sumarhúsum var mikill gallagripur enda saman settur úr mörgum þeim löstum sem hrjáð hafa landamenn frá aldaöðli. Hann hugsaði um það eitt að vera sjálfstæður og óháður; skuldlaus við guð og menn. Hvað eitt sem minnti hann á að við verðum að taka tillit til annarra í kringum okkur var eitur í hans beinum. Til dæmis brást hann illur við þegar fyrsta kona hans setti út á matseðilinn í Sumarhúsum en á honum var ekkert annað en steinbítur. Langaði konu í kjöt svo Bjartur brá á það ráð að telja henni trú um að hin landlæga hjartveiki væri nú farin að gera vart við sig hjá kellu. Væri því ekkert annað að gera en hella í hana meðali en það varð til þess að hún lá í móki í rúmi sínu alla daga sem var hið besta mál fyrir Bjart því ekki truflaði hún hann með tiktúrum sínum á meðan. Slík meðul dugðu þó ekki á hreppstjórann sem var sífellt að minna á vald sitt og reyndi að pranga ýmsum hlutum inn á dalabóndann til að gera hann háðari sér. Einnig áttu menn það til að vappa um landareign Bjarts en slíka óhæfu fannst honum sjálfstæðir menn ekki þurfa að þola. Umræðan um hin ýmsu skipulags- og íbúðamál á höfuðborgarsvæðinu gefur það til kynna að hugmyndafræði Bjarts og hreppstjórans lifi ágætu lífi með landanum. Bústólpar nútímans koma sér fyrir í þéttbýlinu en vilja þó helst geta séð bæði Esjuna og Keili út um gluggann, haft götuna og jafnvel hverfið eins og þeim hentar. Þess vegna er höfuðborgarsvæðið eins og bóndabæjaþyrping sem teygir anga sína um víðan völl. En sjálfstæði bústólpanna gengur þó stundum í berhögg við fyrirhyggjan yfirvaldsins því einhvers staðar verður þyrluflugvöllur fyrir sjúkrahúsið að vera, einhvers staðar verða krakkarnir að fá að spila körfubolta, svo þarf að stækka leikskóla svo að öll börnin komist fyrir, einhvers staðar þarf að vista fíkla í meðferð og annars staðar menn sem gatan tæki annars við. Þetta hefur verið að raska ró íbúanna að undanförnu. Kannski er yfirvaldið í sumum tilfellum klaufalegt þegar það er að koma þessu niður við túnfót nútíma bústólpanna. En viðbrögð þeirra minna um margt á sögusvið Sjálfstæðs fólks eftir Halldór Laxness, nema hvað Bjartur er kominn á mölina.
Hver er munurinn á því að neyta fíkniefna í jakkafötum eða í neyðarskýli? Bryndís Rós Morrison,Björk Davíðsdóttir Skoðun
Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Hver er munurinn á því að neyta fíkniefna í jakkafötum eða í neyðarskýli? Bryndís Rós Morrison,Björk Davíðsdóttir Skoðun
Varð að segja af sér ráðherradómi vegna vanhæfi – Er nú þrefaldur ráðherra, líka forsætisráðherra Ole Anton Bieltvedt Skoðun