Asnaskapur 5. ágúst 2009 00:01 Fyrir fimmtán árum var algengt að sjá asna sem og aðrar skepnur draga plóginn um akra hér í Zújar á Suður-Spáni. Fimmtán árum þar áður þótti asninn ómissandi hverjum manni sem átti einhvern jarðskika og flestir eiga jörð, meira að segja þorpsfíflið á hálfan hektara. Nú eru einungis fimm asnar í þorpinu og eru þeir eigandanum frekar byrði en nauðsyn. En bóndinn atarna gerir þetta ekki fyrir eintóman asnaskap því hann fær einhverjar evrur frá stjórnvöldum fyrir að viðhalda þessari skepnu sem á undir högg að sækja hér á Spáni líkt og annars staðar. Við búum nefnilega við þá sorglegu staðreynd að skepnur sem reynast ekki manninum vel eiga verulega erfitt uppdráttar. Maðurinn hefur náð slíku ofurvaldi á tilveru jarðar að þær skepnur sem ekki reynast þessum kóngi vel eru dæmdar úr leik. En áður en þær hverfa alveg fær mannfólkið samviskubit og borgar einhverjum sérvitringum, sem eru einnig í útrýmingarhættu í þessum gerilsneydda heimi, nokkrar krónur fyrir þá viðleitni að viðhalda stofninum. Skepnan verður að vera góð á bragðið, gefa eitthvað ljúffengt af sér eða gera eitthvert gagn til að eiga tilverurétt. Eina gagnið sem má hafa af asnanum er að láta hann rogast með tól og tæki á strætum sem eru svo þröng að bíllinn kemst ekki um. Ekki er það nægilegt innlegg til að tryggja sig í sessi í heimi þar sem mannfólkið fer með völd. Til allrar hamingju nýtur nauta-atið mikilla vinsælda hér syðra svo mikið gagn, gaman og fjármagn má hafa af nautunum sem annars væru í sömu hættu og asninn. Nautið er því búið að tryggja stöðu sína í tilverunni með því að gamna okkur mannfólkinu með dramatískum hætti. En þá veltir maður fyrir sér stöðu tvífætta asnans og spyr sig; hvernig stendur á því að honum fækkar ekki þó hann geri ekkert gagn og enginn hafi þörf fyrir hann? Ég hallast að þeirri skoðun að spurningin sé röng því að ólíkt þeim ferfætta hefur maðurinn feikilega þörf fyrir tvífætta asna. Alltént býr mannskepnan við kerfi sem byggir að miklu leyti á því að einhver kaupi heilan helling af rusli og trúi alls konar vitleysu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Halldór 19.07.2025 Halldór Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun
Fyrir fimmtán árum var algengt að sjá asna sem og aðrar skepnur draga plóginn um akra hér í Zújar á Suður-Spáni. Fimmtán árum þar áður þótti asninn ómissandi hverjum manni sem átti einhvern jarðskika og flestir eiga jörð, meira að segja þorpsfíflið á hálfan hektara. Nú eru einungis fimm asnar í þorpinu og eru þeir eigandanum frekar byrði en nauðsyn. En bóndinn atarna gerir þetta ekki fyrir eintóman asnaskap því hann fær einhverjar evrur frá stjórnvöldum fyrir að viðhalda þessari skepnu sem á undir högg að sækja hér á Spáni líkt og annars staðar. Við búum nefnilega við þá sorglegu staðreynd að skepnur sem reynast ekki manninum vel eiga verulega erfitt uppdráttar. Maðurinn hefur náð slíku ofurvaldi á tilveru jarðar að þær skepnur sem ekki reynast þessum kóngi vel eru dæmdar úr leik. En áður en þær hverfa alveg fær mannfólkið samviskubit og borgar einhverjum sérvitringum, sem eru einnig í útrýmingarhættu í þessum gerilsneydda heimi, nokkrar krónur fyrir þá viðleitni að viðhalda stofninum. Skepnan verður að vera góð á bragðið, gefa eitthvað ljúffengt af sér eða gera eitthvert gagn til að eiga tilverurétt. Eina gagnið sem má hafa af asnanum er að láta hann rogast með tól og tæki á strætum sem eru svo þröng að bíllinn kemst ekki um. Ekki er það nægilegt innlegg til að tryggja sig í sessi í heimi þar sem mannfólkið fer með völd. Til allrar hamingju nýtur nauta-atið mikilla vinsælda hér syðra svo mikið gagn, gaman og fjármagn má hafa af nautunum sem annars væru í sömu hættu og asninn. Nautið er því búið að tryggja stöðu sína í tilverunni með því að gamna okkur mannfólkinu með dramatískum hætti. En þá veltir maður fyrir sér stöðu tvífætta asnans og spyr sig; hvernig stendur á því að honum fækkar ekki þó hann geri ekkert gagn og enginn hafi þörf fyrir hann? Ég hallast að þeirri skoðun að spurningin sé röng því að ólíkt þeim ferfætta hefur maðurinn feikilega þörf fyrir tvífætta asna. Alltént býr mannskepnan við kerfi sem byggir að miklu leyti á því að einhver kaupi heilan helling af rusli og trúi alls konar vitleysu.
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun