Námsgleði óskast Gerður Kristný skrifar 27. ágúst 2009 06:00 Í fyrrahaust fór sjónvarpsfréttamaður í Griffil og talaði við móður sem fannst dýrt að útbúa sex ára barnið sitt fyrir skólann. Blýantar voru dýrir, skólataskan líka og yddararnir keyrðu um þverbak. Barnið stóð þarna stóreygt hjá og ég velti því fyrir mér hvernig því liði undir þessum lestri. Það er eflaust gott að börn viti að hlutirnir kosti sitt en ekki get ég ímyndað mér að neinum fyndist gaman að sjá mömmu sína kaupa skóladótið með lunta og birtast síðan í sjónvarpinu í sama hamnum um kvöldið. Það á, jú, að vera gaman að byrja í skólanum. Nú haustar á ný og undanfarna daga hefur gengið á með fréttum af háu skólabókaverði í fjölmiðlum. Eflaust er meiri ástæða fyrir slíkri umfjöllun nú en í fyrra, enda miklar furður gerst í efnahagslífi þjóðarinnar síðan þá. Að þessu sinni hafa fréttirnar líka komið góðu til leiðar því í kjölfarið var söfnunum hleypt af stað til að aðstoða efnalítið skólafólk. Eitt ráðið sem ríkisstjórnin brá á eftir hrunið var að hvetja atvinnulausa til að fara í nám til að auðga líf sitt. Það er, jú, ástæða fyrir því að sagt er að mennt sé máttur og aðgerðarleysi getur haft skelfilegar afleiðingar á sálarlífið. Í holskeflu allra fréttanna um verð á námsbókum gleymist hvað fæst til baka, hvað stendur í þessum bókum og öll dýrindin sem hægt er að skrifa með öllum blýöntunum. Mér finnst dapurlegt að börn læri heima hjá sér og af fjölmiðlum að skólaganga sé bara rándýrt vesen og velti því fyrir mér hvers konar námsmenn þau verði. Það er líka ástæða fyrir því að skipta þarf reglulega um skólabækur. Upplýsingar úreltast og fræðingar komast sífellt betur að því hvernig auðveldast er að fá námsmenn til að temja sér þekkingu. Landabréfabókin sem mér var gefin í átta ára bekk lýsir að minnsta kosti annars konar heimi en blasir við nú og frönskubækurnar úr menntaskóla þættu eflaust hálfkjánalegar, enda gekk þar fyrir öllu að kenna okkur unglingunum að segjast gjarnan vilja pakka af Gauloise-sígarettum. Þjóð sem orðin er heimsfræg fyrir heimsku ætti nú að fara að líta á nám með jákvæðari hætti en fréttir síðustu daga hafa sýnt. Síðan mættu yfirvöld reyna að finna leiðir til að aðstoða námsmenn í vanda svo þeir þurfi ekki að treysta á tombólur nágranna sinna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Halldór 28.12.2024 Halldór Veðurstofa Sjálfstæðisflokksins frestar fundi Daníel Hjörvar Guðmundsson Skoðun VII. Aðförin að Ólafi Jóhannessyni Hafþór S. Ciesielski Skoðun Orkuverð og sæstrengir Anna Sofía Kristjánsdóttir Skoðun Ísland er ekki stjórntækt með verðtryggingu? Örn Karlsson Skoðun Er sjávarútvegur einkamál kvótakónga? Finnbjörn A. Hermannsson Skoðun Ó Palestína Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Stórveldi eiga hagsmuni en ekki vini: Deilur tveggja NATO ríkja um Grænland Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Að þora að stíga skref Magnús Þór Jónsson Skoðun „Þetta er algerlega galið“ Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Í fyrrahaust fór sjónvarpsfréttamaður í Griffil og talaði við móður sem fannst dýrt að útbúa sex ára barnið sitt fyrir skólann. Blýantar voru dýrir, skólataskan líka og yddararnir keyrðu um þverbak. Barnið stóð þarna stóreygt hjá og ég velti því fyrir mér hvernig því liði undir þessum lestri. Það er eflaust gott að börn viti að hlutirnir kosti sitt en ekki get ég ímyndað mér að neinum fyndist gaman að sjá mömmu sína kaupa skóladótið með lunta og birtast síðan í sjónvarpinu í sama hamnum um kvöldið. Það á, jú, að vera gaman að byrja í skólanum. Nú haustar á ný og undanfarna daga hefur gengið á með fréttum af háu skólabókaverði í fjölmiðlum. Eflaust er meiri ástæða fyrir slíkri umfjöllun nú en í fyrra, enda miklar furður gerst í efnahagslífi þjóðarinnar síðan þá. Að þessu sinni hafa fréttirnar líka komið góðu til leiðar því í kjölfarið var söfnunum hleypt af stað til að aðstoða efnalítið skólafólk. Eitt ráðið sem ríkisstjórnin brá á eftir hrunið var að hvetja atvinnulausa til að fara í nám til að auðga líf sitt. Það er, jú, ástæða fyrir því að sagt er að mennt sé máttur og aðgerðarleysi getur haft skelfilegar afleiðingar á sálarlífið. Í holskeflu allra fréttanna um verð á námsbókum gleymist hvað fæst til baka, hvað stendur í þessum bókum og öll dýrindin sem hægt er að skrifa með öllum blýöntunum. Mér finnst dapurlegt að börn læri heima hjá sér og af fjölmiðlum að skólaganga sé bara rándýrt vesen og velti því fyrir mér hvers konar námsmenn þau verði. Það er líka ástæða fyrir því að skipta þarf reglulega um skólabækur. Upplýsingar úreltast og fræðingar komast sífellt betur að því hvernig auðveldast er að fá námsmenn til að temja sér þekkingu. Landabréfabókin sem mér var gefin í átta ára bekk lýsir að minnsta kosti annars konar heimi en blasir við nú og frönskubækurnar úr menntaskóla þættu eflaust hálfkjánalegar, enda gekk þar fyrir öllu að kenna okkur unglingunum að segjast gjarnan vilja pakka af Gauloise-sígarettum. Þjóð sem orðin er heimsfræg fyrir heimsku ætti nú að fara að líta á nám með jákvæðari hætti en fréttir síðustu daga hafa sýnt. Síðan mættu yfirvöld reyna að finna leiðir til að aðstoða námsmenn í vanda svo þeir þurfi ekki að treysta á tombólur nágranna sinna.
Stórveldi eiga hagsmuni en ekki vini: Deilur tveggja NATO ríkja um Grænland Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Stórveldi eiga hagsmuni en ekki vini: Deilur tveggja NATO ríkja um Grænland Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun