Hressingarskálinn við Austurvöll Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 22. september 2010 06:00 Ég verð stundum alveg gáttaður á aðgerðum stjórnmálamanna. Það er þó ekki vegna þess að ég hafi ekki skilning á þeirra æðsta takmarki sem er jú lýðhylli. Ég veit vel, rétt eins og þeir sjálfir, að án fylgis koma þeir engu til leiðar frekar en bensínlaus bíll. Aftur á móti er stundum afar erfitt að átta sig á þeim leiðum sem þeir vilja fara að þessu takmarki. Nú vilja sumir þeirra hressa upp á landann með því að draga fyrrum ráðherra fyrir landsdóm. Takmarkið er afar skiljanlegt en leiðin er vís með að enda úti í mýri. Það mætti líkja þessari framgöngu við sjéff á Hressingarskálanum sem væri búinn að gefast upp á bestu hressingunni svo að gengilbeinan þyrfti að segja afsakandi: „Því miður þá náum við ekki almennilega höndum yfir þá sem bera mestu ábyrgð á hruninu en við getum hins vegar boðið upp á fyrrum ráðherra borna fram í langvarandi hremmingum." Vandfýsinn veitingagestur myndi standa upp og fara á búlluna hans Tomma. Oft hefur líka tímans tönn leitt í ljóst hversu dómurum eru mislagðar hendur í málum þar sem pólitík og sérkennilegur tíðarandi fara saman. Til dæmis voru bæði Þórbergur Þórðarson og Steinn Steinarr dæmdir sekir í Hæstarétti, á sínum tíma, fyrir að svívirða þýska nasistaflokkinn. Steinn fór þó ekki í steininn enda leiddi tíminn í ljós að svívirðingarnar voru í raun nær því að vera borgaraleg skylda hugsandi manns fremur en saknæm óhæfa. Þetta er því pyttur sem vinsældaveiðarar ættu að láta dómurum alfarið eftir en þeir virðast þrífast ágætlega í óvinsældum. Einnig er landsdómur líklegur til að hressa upp á þær hvatir manna sem einna óskynsamlegast er að höfða til. Ég skil ekki af hverju stjórnmálamenn, sem hafa aðgang að góðum álitsgjöfum og fræðimönnum, setja ekki dæmið upp með eftirfarandi hætti: Illa innrættir Íslendingar eru reyndar margir hverjir með kosningarétt en þó er þetta svo lítill hópur og mislyndur að það tekur því ekki að gera honum til geðs. Lang flestir kosningabærra manna og kvenna eru hins vegar hæfileikaríkt og duglegt fólk sem þráir fátt heitara en að finna farveg fyrir hæfni sína og atorku. Niðurstaða: Þarna er kominn tilvalinn hópur til að hressa upp á. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Ég verð stundum alveg gáttaður á aðgerðum stjórnmálamanna. Það er þó ekki vegna þess að ég hafi ekki skilning á þeirra æðsta takmarki sem er jú lýðhylli. Ég veit vel, rétt eins og þeir sjálfir, að án fylgis koma þeir engu til leiðar frekar en bensínlaus bíll. Aftur á móti er stundum afar erfitt að átta sig á þeim leiðum sem þeir vilja fara að þessu takmarki. Nú vilja sumir þeirra hressa upp á landann með því að draga fyrrum ráðherra fyrir landsdóm. Takmarkið er afar skiljanlegt en leiðin er vís með að enda úti í mýri. Það mætti líkja þessari framgöngu við sjéff á Hressingarskálanum sem væri búinn að gefast upp á bestu hressingunni svo að gengilbeinan þyrfti að segja afsakandi: „Því miður þá náum við ekki almennilega höndum yfir þá sem bera mestu ábyrgð á hruninu en við getum hins vegar boðið upp á fyrrum ráðherra borna fram í langvarandi hremmingum." Vandfýsinn veitingagestur myndi standa upp og fara á búlluna hans Tomma. Oft hefur líka tímans tönn leitt í ljóst hversu dómurum eru mislagðar hendur í málum þar sem pólitík og sérkennilegur tíðarandi fara saman. Til dæmis voru bæði Þórbergur Þórðarson og Steinn Steinarr dæmdir sekir í Hæstarétti, á sínum tíma, fyrir að svívirða þýska nasistaflokkinn. Steinn fór þó ekki í steininn enda leiddi tíminn í ljós að svívirðingarnar voru í raun nær því að vera borgaraleg skylda hugsandi manns fremur en saknæm óhæfa. Þetta er því pyttur sem vinsældaveiðarar ættu að láta dómurum alfarið eftir en þeir virðast þrífast ágætlega í óvinsældum. Einnig er landsdómur líklegur til að hressa upp á þær hvatir manna sem einna óskynsamlegast er að höfða til. Ég skil ekki af hverju stjórnmálamenn, sem hafa aðgang að góðum álitsgjöfum og fræðimönnum, setja ekki dæmið upp með eftirfarandi hætti: Illa innrættir Íslendingar eru reyndar margir hverjir með kosningarétt en þó er þetta svo lítill hópur og mislyndur að það tekur því ekki að gera honum til geðs. Lang flestir kosningabærra manna og kvenna eru hins vegar hæfileikaríkt og duglegt fólk sem þráir fátt heitara en að finna farveg fyrir hæfni sína og atorku. Niðurstaða: Þarna er kominn tilvalinn hópur til að hressa upp á.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun