Júlía Margrét Alexandersdóttir: Fimmtán mínútur af frægð Júlía Margrét Alexandersdóttir skrifar 15. apríl 2010 06:00 Stóra stundin rann upp í vikunni. Nokkur þúsund síðna skýrsla kom út og skýrði hvernig Ísland datt úr því hlutverki að vera „upprennandi stjarna" og „bjartasta vonin" á heimsvísu í það að mega í besta falli teljast „one hit wonder". Að vísu getum við huggað okkur við það að eiga fleiri slagara en flestir listamenn sem fengu andann yfir sig í eitt skipti og svo búið. Munurinn á okkur og þeim hagleiksmönnum er að enginn ber kala til Los del Ríó sem slógu í gegn árið 1995 með Macarena eða Right Said Fred sem sagðist vera allt of sexí. Þjóðir sem áður dáðust að fallegu konunum og sterku karlmönnunum hrista í besta falli hausinn yfir okkur í dag eða finna þá til mun sterkari einkenna eins og Skotar sem segjast framkalla ofnæmisviðbrögð þegar minnst er á Ísland. Mér sýndist leigubílstjórinn danski sem keyrði mig út á Kastrup hér um árið reyndar líka fá grænar bólur þegar ég sagðist vera frá Íslandi, og það var meira að segja nokkru fyrir hrun. Tilfinningin að vera Íslendingur í dag og til að mynda fyrir nákvæmlega tuttugu árum er mjög ólík því sem var. Við vorum rétt handan við hornið að allur heimurinn sæi hvað við værum frábær. Þannig gat maður flaggað Hólmfríði Karlsdóttur og öllum laglegu vinkonum hennar sem unnu fegurðarsamkeppnir 9. áratugarins fyrir Íslands hönd og ef það var ekki nóg var hægt að hrista vöðvabúntin fram úr erminni. Í Þýskalandi gat maður slegið um sig með að vera Íslendingur þar sem allir þekktu og elskuðu Heklu og náttúruundrin okkar. Já, hrunið skyggir meira að segja á klassísku undrin, eldfjöllin og Íslendingasögurnar. Í dag virðist þetta allt tilheyra fortíðinni. Enginn fellur í stafi, eða setur upp undrunarsvip og spyr hvernig við förum eiginlega að því að vera svona frábær. Sem gefur okkur ekki lengur tækifæri til að segja að það sé vatnið, genin eða harðbýlið í aldanna rás sem gerði okkur svona. Nú er spurt af hverju við séum svona miklir fávitar og hvernig okkur datt þetta eiginlega í hug. Við vörumst að eigna okkur hlutdeild í hruninu með því að benda á mengað vatn, veruleikafirrt gen víkinga eða dreifbýlisminnimáttarkennd. Það eru ekki allir, heldur fáir útvaldir sem eiga sökina. Og orsökin er ekkert tengd fornum gildum okkar Íslendinga - heldur vildu þeir verða eins og gæjarnir í útlöndum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Júlía Margrét Alexandersdóttir Mest lesið Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun
Stóra stundin rann upp í vikunni. Nokkur þúsund síðna skýrsla kom út og skýrði hvernig Ísland datt úr því hlutverki að vera „upprennandi stjarna" og „bjartasta vonin" á heimsvísu í það að mega í besta falli teljast „one hit wonder". Að vísu getum við huggað okkur við það að eiga fleiri slagara en flestir listamenn sem fengu andann yfir sig í eitt skipti og svo búið. Munurinn á okkur og þeim hagleiksmönnum er að enginn ber kala til Los del Ríó sem slógu í gegn árið 1995 með Macarena eða Right Said Fred sem sagðist vera allt of sexí. Þjóðir sem áður dáðust að fallegu konunum og sterku karlmönnunum hrista í besta falli hausinn yfir okkur í dag eða finna þá til mun sterkari einkenna eins og Skotar sem segjast framkalla ofnæmisviðbrögð þegar minnst er á Ísland. Mér sýndist leigubílstjórinn danski sem keyrði mig út á Kastrup hér um árið reyndar líka fá grænar bólur þegar ég sagðist vera frá Íslandi, og það var meira að segja nokkru fyrir hrun. Tilfinningin að vera Íslendingur í dag og til að mynda fyrir nákvæmlega tuttugu árum er mjög ólík því sem var. Við vorum rétt handan við hornið að allur heimurinn sæi hvað við værum frábær. Þannig gat maður flaggað Hólmfríði Karlsdóttur og öllum laglegu vinkonum hennar sem unnu fegurðarsamkeppnir 9. áratugarins fyrir Íslands hönd og ef það var ekki nóg var hægt að hrista vöðvabúntin fram úr erminni. Í Þýskalandi gat maður slegið um sig með að vera Íslendingur þar sem allir þekktu og elskuðu Heklu og náttúruundrin okkar. Já, hrunið skyggir meira að segja á klassísku undrin, eldfjöllin og Íslendingasögurnar. Í dag virðist þetta allt tilheyra fortíðinni. Enginn fellur í stafi, eða setur upp undrunarsvip og spyr hvernig við förum eiginlega að því að vera svona frábær. Sem gefur okkur ekki lengur tækifæri til að segja að það sé vatnið, genin eða harðbýlið í aldanna rás sem gerði okkur svona. Nú er spurt af hverju við séum svona miklir fávitar og hvernig okkur datt þetta eiginlega í hug. Við vörumst að eigna okkur hlutdeild í hruninu með því að benda á mengað vatn, veruleikafirrt gen víkinga eða dreifbýlisminnimáttarkennd. Það eru ekki allir, heldur fáir útvaldir sem eiga sökina. Og orsökin er ekkert tengd fornum gildum okkar Íslendinga - heldur vildu þeir verða eins og gæjarnir í útlöndum.
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun