Viðureign mín og Spánverja Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 26. janúar 2011 06:00 Ég hef sjaldan verið jafn drjúgur með mig og þann 22. ágúst 2008. Daginn sem Íslendingar unnu Spánverja í undanúrslitaleik í handbolta á Ólympíuleikunum í Beijing. Ég fylgdist með leiknum á veitingahúsinu Vegamót á Bíldudal. Ég man að skömmu fyrir leik hitti ég Jón Kr. sem er einn ástsælasti listamaður okkar Bílddælinga. Hann sat þá að snæðingi en ég spurði hvort hann ætlaði ekki að horfa á leikinn. Hann svaraði einhvernvegin á þessa leið: "Horfa á leikinn? Hvað koma þessir handboltapungar oft að horfa á mig?" Mig rak ekki minni til þess að þeir hefðu nokkurn tímann gert það. "Nei, það er nefnilega það," sagði Jón Kr. og snéri upp á sig. Þótti mér þetta vel mælt hjá nafna en afréð þó að horfa á leikinn. Þegar nokkrar mínútur eru eftir og ljóst orðið að Ísland myndi gjörsigra Spanjólanna kemur hópur spænskra ferðamanna á Vegamót að fá sér Bíldudals-bacalao. Annan eins hvalreka hafði ég ekki orðið vitni að í Arnarfirði. Ég vind mér að hópnum til að gamna mér og spyr samkvæmt íslenskri hefð hvernig fólkið kunni við landið. Síðan benti ég þeim á að ekki væri nóg með að hlíðin væri fögur og landkostir góðir heldur byggju hér kappar miklir eins og til dæmis þeir sem nú væru að taka spænska landsliðið í karphúsið. Var mér skemmt en þeim síður og féll tal okkar niður. Síðastliðinn mánudag var síðan komið að reikningsskilum. Þá var ég á Azahara kránni í spænska bænum Priego de Córdoba. Ég var einn innan um Spánverjanna, meira að segja íslenska bjartsýnin yfirgaf mig strax í fyrri hálfleik. Varð ég því að sitja undir gorti álíka því og ég hafði viðhaft á mínum heimaslóðum síðsumars árið 2008. Ekki nóg með það heldur fékk ég annan skammt af slíku þar sem ég hélt tölu í framhaldsskóla í bænum síðar um daginn. Kom ég þar sem gestakennari í sagnfræði. Þurftu nemendur að hafa mörg orð um ófarir landa minna fyrr um daginn. Síðan rakti ég samband Íslands og Spánar í gegnum tíðina. Er það mál manna að ég hafi talað um Spánverjavíginn af mikilli innlifun. Miskunarlaus reikningsskil eftir heimskulega typpastæla; sá er jafnan endir á Íslendingasögum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun Munar þig um 5-7 milljónir árlega? Jón Pétur Zimzen Skoðun Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Kosningar í september Guðveig Lind Eyglóardóttir Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Keldnaland – fjölmenn hverfi í mótun Þorsteinn R. Hermannsson Skoðun Olíuleit á Drekasvæði - tilvistarleit Halldór Reynisson Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun Eflum traustið Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun Framtíð nemenda í Kópavogi í fyrsta sæti Halla Björg Evans Skoðun
Ég hef sjaldan verið jafn drjúgur með mig og þann 22. ágúst 2008. Daginn sem Íslendingar unnu Spánverja í undanúrslitaleik í handbolta á Ólympíuleikunum í Beijing. Ég fylgdist með leiknum á veitingahúsinu Vegamót á Bíldudal. Ég man að skömmu fyrir leik hitti ég Jón Kr. sem er einn ástsælasti listamaður okkar Bílddælinga. Hann sat þá að snæðingi en ég spurði hvort hann ætlaði ekki að horfa á leikinn. Hann svaraði einhvernvegin á þessa leið: "Horfa á leikinn? Hvað koma þessir handboltapungar oft að horfa á mig?" Mig rak ekki minni til þess að þeir hefðu nokkurn tímann gert það. "Nei, það er nefnilega það," sagði Jón Kr. og snéri upp á sig. Þótti mér þetta vel mælt hjá nafna en afréð þó að horfa á leikinn. Þegar nokkrar mínútur eru eftir og ljóst orðið að Ísland myndi gjörsigra Spanjólanna kemur hópur spænskra ferðamanna á Vegamót að fá sér Bíldudals-bacalao. Annan eins hvalreka hafði ég ekki orðið vitni að í Arnarfirði. Ég vind mér að hópnum til að gamna mér og spyr samkvæmt íslenskri hefð hvernig fólkið kunni við landið. Síðan benti ég þeim á að ekki væri nóg með að hlíðin væri fögur og landkostir góðir heldur byggju hér kappar miklir eins og til dæmis þeir sem nú væru að taka spænska landsliðið í karphúsið. Var mér skemmt en þeim síður og féll tal okkar niður. Síðastliðinn mánudag var síðan komið að reikningsskilum. Þá var ég á Azahara kránni í spænska bænum Priego de Córdoba. Ég var einn innan um Spánverjanna, meira að segja íslenska bjartsýnin yfirgaf mig strax í fyrri hálfleik. Varð ég því að sitja undir gorti álíka því og ég hafði viðhaft á mínum heimaslóðum síðsumars árið 2008. Ekki nóg með það heldur fékk ég annan skammt af slíku þar sem ég hélt tölu í framhaldsskóla í bænum síðar um daginn. Kom ég þar sem gestakennari í sagnfræði. Þurftu nemendur að hafa mörg orð um ófarir landa minna fyrr um daginn. Síðan rakti ég samband Íslands og Spánar í gegnum tíðina. Er það mál manna að ég hafi talað um Spánverjavíginn af mikilli innlifun. Miskunarlaus reikningsskil eftir heimskulega typpastæla; sá er jafnan endir á Íslendingasögum.
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir Skoðun