Ólgandi umferðarreiði Ragnheiður Tryggadóttir skrifar 3. febrúar 2011 05:45 Bílaröðin fram undan var þétt, bíll við bíl fram að næstu ljósum og ég sá að ég kæmist ekki á réttum tíma á áfangastað. Við því var ekkert að gera, ég var á ferðinni á háannatíma í ljósaskiptunum og auk þess var slydda. Ég kveikti því á útvarpinu og sló taktinn með fingrunum á stýrið. Sallaróleg. Þar sem ég raulaði létt tók ég eftir að bílaröðin við hliðina á mér gekk einhverra hluta vegna hraðar. Bílarnir runnu fram úr mér einn af öðrum en ég reyndi að láta það ekkert á mig fá. Þegar ég hafði ekki hreyfst teljanlega úr stað í nokkrar mínútur fór mér þó að leiðast þófið. Það þykknaði í mér. Með semingi hleypti ég bíl inn í röðina fyrir framan mig þótt hann ætti það varla skilið. Ég var búin að bíða lengur en hann! Ég uppskar flaut frá þeim sem fyrir aftan mig sátu, enda komust þeir ekkert áfram fyrir vikið. Í baksýnisspeglinum sá ég bílstjórann fyrir aftan mig senda mér tóninn, allavega steytti hann hnefann. Sjálfsagt á hraðferð. Það þykknaði enn meira í mér. Sjálf var ég á hraðferð og nú tók ég eftir því hvernig fram eftir allri röðinni voru bílar að troða sér inn í mína röð, eftir að hafa komist eins langt áfram og þeir gátu á hinni akreininni. Tilætlunarsamir settu þeir stefnuljósið á og potuðu sér með frekju yfir strikalínuna, þar til einhver gaf eftir plássið. Hnúarnir hvítnuðu þegar ég kreisti stýrið og ég ákvað að hleypa engum yfir. Umferðarreiðin náði heljartökum á mér og fyllti mig kappi. Ég flautaði, steytti hnefann og hellti ókvæðisorðum yfir samferðamenn mína, í öryggi þess auðvitað að ekki heyrðist milli bíla. Ég kom sjálfri mér á óvart með krassandi blótsyrðum og skeytti ekkert um hneykslunarsvipinn á pelsklæddri frú í bílnum við hliðina á mér. Öll kurteisi var rokin út í veður og vind. Í frelsandi æsingnum gleymdi ég stund og stað, og líka hvert ég var að fara. Þegar ég sá að ég var alls ekki á beygjuakreininni þar sem ég þurfti að vera bráði snarlega af mér. Ég seig niður í sætinu og forðaðist að líta í baksýnisspegilinn, hvað þá til hliðanna. Rjóð í vöngum setti ég stefnuljósið á og reyndi að pota mér yfir strikalínuna. Sú pelsklædda virti mig ekki viðlits. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun
Bílaröðin fram undan var þétt, bíll við bíl fram að næstu ljósum og ég sá að ég kæmist ekki á réttum tíma á áfangastað. Við því var ekkert að gera, ég var á ferðinni á háannatíma í ljósaskiptunum og auk þess var slydda. Ég kveikti því á útvarpinu og sló taktinn með fingrunum á stýrið. Sallaróleg. Þar sem ég raulaði létt tók ég eftir að bílaröðin við hliðina á mér gekk einhverra hluta vegna hraðar. Bílarnir runnu fram úr mér einn af öðrum en ég reyndi að láta það ekkert á mig fá. Þegar ég hafði ekki hreyfst teljanlega úr stað í nokkrar mínútur fór mér þó að leiðast þófið. Það þykknaði í mér. Með semingi hleypti ég bíl inn í röðina fyrir framan mig þótt hann ætti það varla skilið. Ég var búin að bíða lengur en hann! Ég uppskar flaut frá þeim sem fyrir aftan mig sátu, enda komust þeir ekkert áfram fyrir vikið. Í baksýnisspeglinum sá ég bílstjórann fyrir aftan mig senda mér tóninn, allavega steytti hann hnefann. Sjálfsagt á hraðferð. Það þykknaði enn meira í mér. Sjálf var ég á hraðferð og nú tók ég eftir því hvernig fram eftir allri röðinni voru bílar að troða sér inn í mína röð, eftir að hafa komist eins langt áfram og þeir gátu á hinni akreininni. Tilætlunarsamir settu þeir stefnuljósið á og potuðu sér með frekju yfir strikalínuna, þar til einhver gaf eftir plássið. Hnúarnir hvítnuðu þegar ég kreisti stýrið og ég ákvað að hleypa engum yfir. Umferðarreiðin náði heljartökum á mér og fyllti mig kappi. Ég flautaði, steytti hnefann og hellti ókvæðisorðum yfir samferðamenn mína, í öryggi þess auðvitað að ekki heyrðist milli bíla. Ég kom sjálfri mér á óvart með krassandi blótsyrðum og skeytti ekkert um hneykslunarsvipinn á pelsklæddri frú í bílnum við hliðina á mér. Öll kurteisi var rokin út í veður og vind. Í frelsandi æsingnum gleymdi ég stund og stað, og líka hvert ég var að fara. Þegar ég sá að ég var alls ekki á beygjuakreininni þar sem ég þurfti að vera bráði snarlega af mér. Ég seig niður í sætinu og forðaðist að líta í baksýnisspegilinn, hvað þá til hliðanna. Rjóð í vöngum setti ég stefnuljósið á og reyndi að pota mér yfir strikalínuna. Sú pelsklædda virti mig ekki viðlits.
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun