Þjóðvegur eitt Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 5. mars 2014 06:00 Í fjarlægð þeim sýndist fjöllin vera blá,“ hrjúf en ljúf söngrödd KK ómaði í tækinu og síðdegissólin glampaði á Borgarfirðinum. Leiðinni var heitið norður í land og stemningin var létt. Það var langt síðan við þrjú höfðum setið saman í bíl á þessari leið og það skrafaði á okkur hver tuska. Ég hafði hlakkað til ferðarinnar alla vikuna. Við vorum varla komin út fyrir bæjarmörkin þegar nestispokinn var glaðhlakkalega rifinn upp, kanilsnúðar og kókómjólk. „Af því maður verður alltaf svo svangur þegar maður sér Borgarnes,“ sagði bílstjórinn hlæjandi og vitnaði í sjónvarpsþátt. Við hin hlógum líka, af því það er satt. Snúðarnir stoppuðu okkur hreint ekki í að borða hamborgara í Staðarskála, með kokkteilsósu, bernaise og frönskum! Það tilheyrir á slíkum ferðum. Súkkulaði í eftirmat og svo var brunað áfram. Fyrr en varði ókum við inn í höfuðstað Norðurlands. Sátum frameftir yfir öli og sögðum sögur. Hvað svona ferðalög geta verið skemmtileg! Heldur rólegra var yfir hópnum á suðurleiðinni. Engar skondnar tilvitnanir í sjónvarpsþætti en þeim mun lengri þagnir. Ég hafði keypt kexpakka í nesti en enginn hafði lyst. Reyndi að halla mér. Snéri mér og vatt í bílbeltinu en kom mér ekki nægilega vel fyrir til að ég festi blund. Horfði þá bara út um gluggann. Við stoppuðum í Staðarskála um kvöldmatarleytið. Stöldruðum ekki lengi. Lítil stemning fyrir hamborgara og kokkteil. Við hnoðuðum í okkur pulsu og héldum svo áfram, í þögn. Það var orðið dimmt. Fram úr okkur tóku nokkrir bílar með sleða á toppnum. Eitthvert okkar minnti að það hefði verið hundasleðamót fyrir norðan um helgina. „Nú, já.“ Sögðu hin. Svo varð aftur þögn. „Hvar ætli þeir geymi hundana?“ spurði einhver eftir dágóða stund. „Aftur í,“ héldu hin, án þess þó að vera viss. „Það hefði nú verið gaman að telja bílana sem við mætum á leiðinni,“ sagði bílstjórinn allt í einu, upp úr eins manns hljóði. Honum var svarað með þögn. „Tekur því samt varla að byrja núna…“ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun
Í fjarlægð þeim sýndist fjöllin vera blá,“ hrjúf en ljúf söngrödd KK ómaði í tækinu og síðdegissólin glampaði á Borgarfirðinum. Leiðinni var heitið norður í land og stemningin var létt. Það var langt síðan við þrjú höfðum setið saman í bíl á þessari leið og það skrafaði á okkur hver tuska. Ég hafði hlakkað til ferðarinnar alla vikuna. Við vorum varla komin út fyrir bæjarmörkin þegar nestispokinn var glaðhlakkalega rifinn upp, kanilsnúðar og kókómjólk. „Af því maður verður alltaf svo svangur þegar maður sér Borgarnes,“ sagði bílstjórinn hlæjandi og vitnaði í sjónvarpsþátt. Við hin hlógum líka, af því það er satt. Snúðarnir stoppuðu okkur hreint ekki í að borða hamborgara í Staðarskála, með kokkteilsósu, bernaise og frönskum! Það tilheyrir á slíkum ferðum. Súkkulaði í eftirmat og svo var brunað áfram. Fyrr en varði ókum við inn í höfuðstað Norðurlands. Sátum frameftir yfir öli og sögðum sögur. Hvað svona ferðalög geta verið skemmtileg! Heldur rólegra var yfir hópnum á suðurleiðinni. Engar skondnar tilvitnanir í sjónvarpsþætti en þeim mun lengri þagnir. Ég hafði keypt kexpakka í nesti en enginn hafði lyst. Reyndi að halla mér. Snéri mér og vatt í bílbeltinu en kom mér ekki nægilega vel fyrir til að ég festi blund. Horfði þá bara út um gluggann. Við stoppuðum í Staðarskála um kvöldmatarleytið. Stöldruðum ekki lengi. Lítil stemning fyrir hamborgara og kokkteil. Við hnoðuðum í okkur pulsu og héldum svo áfram, í þögn. Það var orðið dimmt. Fram úr okkur tóku nokkrir bílar með sleða á toppnum. Eitthvert okkar minnti að það hefði verið hundasleðamót fyrir norðan um helgina. „Nú, já.“ Sögðu hin. Svo varð aftur þögn. „Hvar ætli þeir geymi hundana?“ spurði einhver eftir dágóða stund. „Aftur í,“ héldu hin, án þess þó að vera viss. „Það hefði nú verið gaman að telja bílana sem við mætum á leiðinni,“ sagði bílstjórinn allt í einu, upp úr eins manns hljóði. Honum var svarað með þögn. „Tekur því samt varla að byrja núna…“
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun