Hinn fullkomni herbergisfélagi Kolbeinn Tumi Daðason skrifar 13. febrúar 2015 06:00 Aðra hverja viku er allt á fullu. Eftir að hafa sótt krakkana síðastur allra foreldra, hundleiðinleg staðreynd – ég veit, tekur við full dagskrá þangað til komið er í draumaheiminn. Þá er líf og fjör, með tilheyrandi hlátri og gráti og sjaldnast tími til að velta einu né neinu fyrir sér. Hin vikan er rólegri og stundum einmanaleg. Væri ég barnlaus gæti ég vel hugsað mér að leigja með einhverjum. Sú skoðun mótast vafalítið af því að einu sinni leigði ég með strák sem kemst nálægt því að vera hinn fullkomni meðleigjandi. Nei, líklega var hann það. Þrátt fyrir að vera báðir í meistaranámi í verkfræði og hafa áhuga íþróttum vorum við og erum um margt ólíkir. Hann úr sveit og ég úr borg. Hann fastur fyrir og ég í meira lagi meðvirkur. Hann lágvaxinn og ég öllu hærri. Mikki og Guffi. Ég held að við höfum lært ýmislegt hvor af öðrum á milli þess sem við skemmtum okkur, iðulega grenjandi úr hlátri. Ég, sem hafði alla tíð búið á hótel mömmu, fékk skólun í að standa á eigin fótum. Ef ég stóð ekki í stykkinu þá sagði hann mér það – og ég hafði gott af því. Þess á milli uppgötvuðum við nýjan bjór, tókum ástfóstri við Seinfeld, átum yfir okkur af frosinni pitsu, grilluðum í bankafulltrúanum okkar og síðar með honum, gauluðum í karókí, drógum vagninn í utandeildarliðinu og gáfum hvor öðrum næði til náms sem vissulega þurfti að sinna. Ég trúi varla að það séu að verða liðin tíu ár síðan við héldum utan til Seattle til móts við Alan og Dan, „fósturfjölskylduna okkar“. Þeir reyndust svo sannarlega vera hommar, öðrum okkar til mikillar furðu, og urðu okkar stoð og stytta fyrstu vikuna. Yndislegir menn og vinir fyrir lífstíð. Hið sama, hið síðarnefnda hið minnsta, má segja um okkur herbergisfélagana. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Tumi Daðason Mest lesið Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Halldór 4.10.2025 Halldór 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun
Aðra hverja viku er allt á fullu. Eftir að hafa sótt krakkana síðastur allra foreldra, hundleiðinleg staðreynd – ég veit, tekur við full dagskrá þangað til komið er í draumaheiminn. Þá er líf og fjör, með tilheyrandi hlátri og gráti og sjaldnast tími til að velta einu né neinu fyrir sér. Hin vikan er rólegri og stundum einmanaleg. Væri ég barnlaus gæti ég vel hugsað mér að leigja með einhverjum. Sú skoðun mótast vafalítið af því að einu sinni leigði ég með strák sem kemst nálægt því að vera hinn fullkomni meðleigjandi. Nei, líklega var hann það. Þrátt fyrir að vera báðir í meistaranámi í verkfræði og hafa áhuga íþróttum vorum við og erum um margt ólíkir. Hann úr sveit og ég úr borg. Hann fastur fyrir og ég í meira lagi meðvirkur. Hann lágvaxinn og ég öllu hærri. Mikki og Guffi. Ég held að við höfum lært ýmislegt hvor af öðrum á milli þess sem við skemmtum okkur, iðulega grenjandi úr hlátri. Ég, sem hafði alla tíð búið á hótel mömmu, fékk skólun í að standa á eigin fótum. Ef ég stóð ekki í stykkinu þá sagði hann mér það – og ég hafði gott af því. Þess á milli uppgötvuðum við nýjan bjór, tókum ástfóstri við Seinfeld, átum yfir okkur af frosinni pitsu, grilluðum í bankafulltrúanum okkar og síðar með honum, gauluðum í karókí, drógum vagninn í utandeildarliðinu og gáfum hvor öðrum næði til náms sem vissulega þurfti að sinna. Ég trúi varla að það séu að verða liðin tíu ár síðan við héldum utan til Seattle til móts við Alan og Dan, „fósturfjölskylduna okkar“. Þeir reyndust svo sannarlega vera hommar, öðrum okkar til mikillar furðu, og urðu okkar stoð og stytta fyrstu vikuna. Yndislegir menn og vinir fyrir lífstíð. Hið sama, hið síðarnefnda hið minnsta, má segja um okkur herbergisfélagana.
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun