Dropbox fyrir pöpulinn Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 2. maí 2015 07:00 Ég skil ekki af hverju mér, einsog svo mörgu öðru vinnandi fólki, bregður alltaf svo í brún þegar við mér blasir værukærð ráðamanna varðandi hag vinnandi fólks. Þetta er alveg undarlegt því mér mætti vera hugur þeirra ljós fyrir löngu. Þeim er kannski ekkert illa við okkur en þeim þykir hagur allra annarra vega þyngra en okkar. Við erum einsog uppáhaldslið þeirra í belgísku knattspyrnunni meðan gamla LÍÚ er landsliðið. Þessi óskiljanlegi skrekkur minn gerir vart við sig þegar góðir og gegnir sjálfstæðismenn tala um verkfallsréttinn einsog einhverja óhollustu í höndum óábyrgs fólks sem jafnvel ætti að banna. Eins þegar fjármálaráðherra segir að ekki megi ganga svo langt í jöfnuðinum að hann komi niður á hvatanum. Og svo bregður mér alltaf jafn mikið þegar þingmenn rétta okkur löngutöng og vasast með fjölskyldumál sín í hinum ýmsu nefndum. Þetta er enn óskiljanlegra fyrir þær sakir að ég bý á Spáni þar sem bankarnir fóru á hausinn en hin vinnandi stétt hélt í honum lífi og kostaði það blóð, svita og tár. Nú eru bankarnir farnir að græða aftur en enginn talar um að þeir ættu að borga fyrir bjargráðin. Svo var fjármálaráðherra Grikkja gerður hornreka einsog mávur á hrafnaþingi þegar hann hafnaði þeirri kröfu evrópskra kollega sinna að grískur almenningur yrði húðstrýktur enn frekar. Svo virðast ráðamönnum víðast í Evrópu stafa ógn af því að vinnandi fólk búi í eigin húsnæði. Það virðist ekki rúmast í mínum hausi að ráðamenn eru flestir af allt öðru sauðahúsi, þetta eru flestir stóreignamenn og viðskiptamenn sem auðgast með arði, vöxtum og ofurlaunum en tikka ekki eftir töxtum og stimpilklukkum einsog við sem kjósum þá. Ég áttaði mig á þessum kvilla mínum þegar tölva mín „krassaði“ og harði diskurinn tæmdist. Ég „krassa“ greinilega sjálfur annað slagið svo staðreyndir þurrkast úr vitund minni. Ég hef því ákveðið að fá mér Dropbox, sem reyndist tölvu minni svo vel, en þar get ég til dæmis geymt þrælahald, lénskerfi og vistarbönd en eins frönsku byltinguna og vökulögin og þannig gleymi ég ekki að þó að mannúðin sé nú meiri þá er enn við sama djöfulinn að etja. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun
Ég skil ekki af hverju mér, einsog svo mörgu öðru vinnandi fólki, bregður alltaf svo í brún þegar við mér blasir værukærð ráðamanna varðandi hag vinnandi fólks. Þetta er alveg undarlegt því mér mætti vera hugur þeirra ljós fyrir löngu. Þeim er kannski ekkert illa við okkur en þeim þykir hagur allra annarra vega þyngra en okkar. Við erum einsog uppáhaldslið þeirra í belgísku knattspyrnunni meðan gamla LÍÚ er landsliðið. Þessi óskiljanlegi skrekkur minn gerir vart við sig þegar góðir og gegnir sjálfstæðismenn tala um verkfallsréttinn einsog einhverja óhollustu í höndum óábyrgs fólks sem jafnvel ætti að banna. Eins þegar fjármálaráðherra segir að ekki megi ganga svo langt í jöfnuðinum að hann komi niður á hvatanum. Og svo bregður mér alltaf jafn mikið þegar þingmenn rétta okkur löngutöng og vasast með fjölskyldumál sín í hinum ýmsu nefndum. Þetta er enn óskiljanlegra fyrir þær sakir að ég bý á Spáni þar sem bankarnir fóru á hausinn en hin vinnandi stétt hélt í honum lífi og kostaði það blóð, svita og tár. Nú eru bankarnir farnir að græða aftur en enginn talar um að þeir ættu að borga fyrir bjargráðin. Svo var fjármálaráðherra Grikkja gerður hornreka einsog mávur á hrafnaþingi þegar hann hafnaði þeirri kröfu evrópskra kollega sinna að grískur almenningur yrði húðstrýktur enn frekar. Svo virðast ráðamönnum víðast í Evrópu stafa ógn af því að vinnandi fólk búi í eigin húsnæði. Það virðist ekki rúmast í mínum hausi að ráðamenn eru flestir af allt öðru sauðahúsi, þetta eru flestir stóreignamenn og viðskiptamenn sem auðgast með arði, vöxtum og ofurlaunum en tikka ekki eftir töxtum og stimpilklukkum einsog við sem kjósum þá. Ég áttaði mig á þessum kvilla mínum þegar tölva mín „krassaði“ og harði diskurinn tæmdist. Ég „krassa“ greinilega sjálfur annað slagið svo staðreyndir þurrkast úr vitund minni. Ég hef því ákveðið að fá mér Dropbox, sem reyndist tölvu minni svo vel, en þar get ég til dæmis geymt þrælahald, lénskerfi og vistarbönd en eins frönsku byltinguna og vökulögin og þannig gleymi ég ekki að þó að mannúðin sé nú meiri þá er enn við sama djöfulinn að etja.
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun