Tilfinningabyltingin Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 2. júní 2015 06:00 Ég hef ekki orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi. En frá því að ég var lítil smástelpa hefur mér verið treyst fyrir leyndarmálunum. Þeim hefur verið hvíslað í eyrun mín. Í skólaferðalagi. Á trúnaðarstundu sem færist yfir eftir svefngalsa í sleepover. Yfir kakóbolla og ristuðu brauði. Við eldhúsborðið. Í leigubíl. Á Kaffibarnum. Þetta eru heilög leyndarmál. Ekki segja neinum. Aldrei. Usssss... Og ég hef þagað úr mér vitið. Þagað úr mér trú og traust á mannkynið. Og við höfum öll einhvern tímann þagað. Og við höfum öll óttast þögnina og það sem gerist í hennar skjóli. Sem manneskjur, mæður, feður, systur og bræður. Í vikunni hefur fjöldi kvenna deilt reynslu sinni af kynferðislegu ofbeldi á internetinu og þannig frelsað sig frá leyndarmálinu. Það hefur verið magnað að fylgjast með byltingunni. Að sjá hundruði radda þrýsta á þagnarmúrinn sem hefur hlaðist upp. Stein fyrir stein. Kynslóð eftir kynslóð. Sársauka eftir sársauka. Svo finna raddirnar – fullar af réttlætiskennd, reiði og samkennd – sprungu á múrnum og flæða þar í gegn. Stækka sprunguna þar til hún opnast upp á gátt. Nýr jarðvegur tekur að myndast. Er það ekki svona sem heimurinn breytist? Og það er sama hvað við fussum og sveium mikið yfir því að fólk stari á skjáinn í stað þess að stara hvert á annað. Skjárinn með sínum samfélagsmiðlum hefur gert okkur á svo margan hátt persónulegri og býr til pláss fyrir þetta „óþægilega.“ Það eru kannski færri kaffiboð haldin með spjalli um veðrið og ómögulega ríkisstjórn. En við höfum aldrei verið jafn einlæg. Það er til orð yfir það þegar fólk tuðar um að tilfinningatal og erfiðar reynslusögur eigi ekki heima á opinberum vettvangi. Að það eigi ekki að bera sinn einkaskít á torg. Að tjáning sé það sama og athyglissýki. Orðið er þöggun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð Skoðun
Ég hef ekki orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi. En frá því að ég var lítil smástelpa hefur mér verið treyst fyrir leyndarmálunum. Þeim hefur verið hvíslað í eyrun mín. Í skólaferðalagi. Á trúnaðarstundu sem færist yfir eftir svefngalsa í sleepover. Yfir kakóbolla og ristuðu brauði. Við eldhúsborðið. Í leigubíl. Á Kaffibarnum. Þetta eru heilög leyndarmál. Ekki segja neinum. Aldrei. Usssss... Og ég hef þagað úr mér vitið. Þagað úr mér trú og traust á mannkynið. Og við höfum öll einhvern tímann þagað. Og við höfum öll óttast þögnina og það sem gerist í hennar skjóli. Sem manneskjur, mæður, feður, systur og bræður. Í vikunni hefur fjöldi kvenna deilt reynslu sinni af kynferðislegu ofbeldi á internetinu og þannig frelsað sig frá leyndarmálinu. Það hefur verið magnað að fylgjast með byltingunni. Að sjá hundruði radda þrýsta á þagnarmúrinn sem hefur hlaðist upp. Stein fyrir stein. Kynslóð eftir kynslóð. Sársauka eftir sársauka. Svo finna raddirnar – fullar af réttlætiskennd, reiði og samkennd – sprungu á múrnum og flæða þar í gegn. Stækka sprunguna þar til hún opnast upp á gátt. Nýr jarðvegur tekur að myndast. Er það ekki svona sem heimurinn breytist? Og það er sama hvað við fussum og sveium mikið yfir því að fólk stari á skjáinn í stað þess að stara hvert á annað. Skjárinn með sínum samfélagsmiðlum hefur gert okkur á svo margan hátt persónulegri og býr til pláss fyrir þetta „óþægilega.“ Það eru kannski færri kaffiboð haldin með spjalli um veðrið og ómögulega ríkisstjórn. En við höfum aldrei verið jafn einlæg. Það er til orð yfir það þegar fólk tuðar um að tilfinningatal og erfiðar reynslusögur eigi ekki heima á opinberum vettvangi. Að það eigi ekki að bera sinn einkaskít á torg. Að tjáning sé það sama og athyglissýki. Orðið er þöggun.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun