Spennandi framvinda Jónas Sen skrifar 5. júní 2015 12:00 Kristinn Sigmundsson var skemmtilegur á tónleikum Listahátíðar í Reykjavík í Hörpu. Visir/GVA Tónlist Og þökk sé margri morgunbjartri svipstund Kristinn Sigmundsson syngur nýja íslenska tónlist Verk eftir John Speight og Þórunni Grétu Sigurðardóttur. Kristinn Sigmundsson söng ásamt Laufeyju Sigurðardóttur, Elísabetu Waage og fleirum. Einar Jóhannesson stjórnaði. Norðurljós í Hörpu sunnudaginn 31. maí. Listahátíð í Reykjavík Tónleikar Kristins Sigmundssonar í Norðurljósum á sunnudagskvöldið voru nokkuð rýrir. Ástæðan var sú að einn lykilhljóðfæraleikarinn, Páll Eyjólfsson gítarleikari, veiktist og dagskráin riðlaðist. Tvö verk eftir John Speight féllu niður og í staðinn var annað verk eftir hann flutt tvisvar. Það var Cantus IV, safn sjö laga sem eru samin við ljóð eftir Þorstein frá Hamri. Þetta er falleg tónlist, innhverf og alvörugefin eins og svo margt eftir Speight. Kristinn söng lögin af ástríðu og rétta stemningin var í hverju lagi. Hljóðfæraleikurinn var ekki eins góður, en hann var í höndum hörpu- og strengjaleikara. Eitt lagið var reglulega illa spilað, það var óhreint; nánast eins og nemendur héldu þar á bogum. Heildarútkoman var engan veginn fullnægjandi. Mun betra var Gesänge des Harfners eftir sama tónskáld við þrjú ljóð eftir Goethe. Þar var aðeins einn hljóðfæraleikari, Elísabet Waage hörpuleikari, sem lék við söng Kristins. Tónlistin var svipsterk, hljómur hörpunnar var tær og það gerði sönginn fallega nakinn. Tilfinningarnar voru djúpar og Kristinn kom þeim fullkomlega til skila með sinni fögru rödd. Hörpuleikurinn var líka magnþrunginn; Elísabet er frábær músíkant, hún kann þá list að láta hörpuna hljóma eins og heila hljómsveit. Ein tónsmíð enn eftir Speight var leikin á tónleikunum, Aubade fyrir einleiksklarinettu. Einar Jóhannesson flutti hana af alúð og kostgæfni, nostraði við hvern tón; túlkunin var full af heillandi dulúð. Loks ber að nefna KOK eftir Þórunni Grétu Sigurðardóttur, sem hér var frumflutt. Ljóðið var eftir Kristínu Eiríksdóttur og var ort í fyrra. Það er einhvers konar manískt hugstreymi þar sem klifun er aðalstílbragðið. Eftir því var hljóðfæraleikurinn endurtekningarsamur, en hann var í höndum fiðlu-, hörpu- og bassaleikara. Hann var ærslafenginn og fyndinn og Kristinn varð sífellt æstari. Framvindan var spennandi, þrátt fyrir endurtekningarnar var stöðugt eitthvað að gerast. Heildaryfirbragðið var þó ávallt fíngert, hljóðheimurinn var þægilegur áheyrnar og samsvaraði sér vel. Það var gaman.Niðurstaða: Hljóðfæraleikurinn var ekki alltaf góður en Kristinn Sigmundsson var skemmtilegur og tónlistin var falleg. Gagnrýni Listahátíð í Reykjavík Menning Mest lesið „Pabbi hélt alltaf að þú værir kunta, takk fyrir að sanna það“ Lífið Skvísur landsins skáluðu í miðborginni Lífið Tökur á Disneymynd, óttalaus rotta eða eru allir vinir í Vesturbænum? Lífið Vildi frekar hafa David Hasselhoff uppá vegg en Jón Ólafs Lífið Gengu um rústir ratsjárstöðvar og klifu fáfarnasta fjall Hornstranda Lífið Hætta með Þarf alltaf að vera grín? af persónulegum ástæðum Lífið „Hugsa fallega til stelpunnar sem ég var þá“ Tíska og hönnun Kaupir fjórða húsið við sömu götu Lífið Ný svefnlína sem hjálpar þér að sofna, sofa og vakna hress! Lífið samstarf Strax búinn að tilkynna Ofurmenni morgundagsins Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Tónlist Og þökk sé margri morgunbjartri svipstund Kristinn Sigmundsson syngur nýja íslenska tónlist Verk eftir John Speight og Þórunni Grétu Sigurðardóttur. Kristinn Sigmundsson söng ásamt Laufeyju Sigurðardóttur, Elísabetu Waage og fleirum. Einar Jóhannesson stjórnaði. Norðurljós í Hörpu sunnudaginn 31. maí. Listahátíð í Reykjavík Tónleikar Kristins Sigmundssonar í Norðurljósum á sunnudagskvöldið voru nokkuð rýrir. Ástæðan var sú að einn lykilhljóðfæraleikarinn, Páll Eyjólfsson gítarleikari, veiktist og dagskráin riðlaðist. Tvö verk eftir John Speight féllu niður og í staðinn var annað verk eftir hann flutt tvisvar. Það var Cantus IV, safn sjö laga sem eru samin við ljóð eftir Þorstein frá Hamri. Þetta er falleg tónlist, innhverf og alvörugefin eins og svo margt eftir Speight. Kristinn söng lögin af ástríðu og rétta stemningin var í hverju lagi. Hljóðfæraleikurinn var ekki eins góður, en hann var í höndum hörpu- og strengjaleikara. Eitt lagið var reglulega illa spilað, það var óhreint; nánast eins og nemendur héldu þar á bogum. Heildarútkoman var engan veginn fullnægjandi. Mun betra var Gesänge des Harfners eftir sama tónskáld við þrjú ljóð eftir Goethe. Þar var aðeins einn hljóðfæraleikari, Elísabet Waage hörpuleikari, sem lék við söng Kristins. Tónlistin var svipsterk, hljómur hörpunnar var tær og það gerði sönginn fallega nakinn. Tilfinningarnar voru djúpar og Kristinn kom þeim fullkomlega til skila með sinni fögru rödd. Hörpuleikurinn var líka magnþrunginn; Elísabet er frábær músíkant, hún kann þá list að láta hörpuna hljóma eins og heila hljómsveit. Ein tónsmíð enn eftir Speight var leikin á tónleikunum, Aubade fyrir einleiksklarinettu. Einar Jóhannesson flutti hana af alúð og kostgæfni, nostraði við hvern tón; túlkunin var full af heillandi dulúð. Loks ber að nefna KOK eftir Þórunni Grétu Sigurðardóttur, sem hér var frumflutt. Ljóðið var eftir Kristínu Eiríksdóttur og var ort í fyrra. Það er einhvers konar manískt hugstreymi þar sem klifun er aðalstílbragðið. Eftir því var hljóðfæraleikurinn endurtekningarsamur, en hann var í höndum fiðlu-, hörpu- og bassaleikara. Hann var ærslafenginn og fyndinn og Kristinn varð sífellt æstari. Framvindan var spennandi, þrátt fyrir endurtekningarnar var stöðugt eitthvað að gerast. Heildaryfirbragðið var þó ávallt fíngert, hljóðheimurinn var þægilegur áheyrnar og samsvaraði sér vel. Það var gaman.Niðurstaða: Hljóðfæraleikurinn var ekki alltaf góður en Kristinn Sigmundsson var skemmtilegur og tónlistin var falleg.
Gagnrýni Listahátíð í Reykjavík Menning Mest lesið „Pabbi hélt alltaf að þú værir kunta, takk fyrir að sanna það“ Lífið Skvísur landsins skáluðu í miðborginni Lífið Tökur á Disneymynd, óttalaus rotta eða eru allir vinir í Vesturbænum? Lífið Vildi frekar hafa David Hasselhoff uppá vegg en Jón Ólafs Lífið Gengu um rústir ratsjárstöðvar og klifu fáfarnasta fjall Hornstranda Lífið Hætta með Þarf alltaf að vera grín? af persónulegum ástæðum Lífið „Hugsa fallega til stelpunnar sem ég var þá“ Tíska og hönnun Kaupir fjórða húsið við sömu götu Lífið Ný svefnlína sem hjálpar þér að sofna, sofa og vakna hress! Lífið samstarf Strax búinn að tilkynna Ofurmenni morgundagsins Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira