Það sem er áberandi á þessum erlenda lista er að hann er nánast einungis skipaður R&B-söngvurum, en þetta virðist hafa verið afar sterkt ár í þeirri senu. Í fyrra var rappið áberandi á listanum en mjúki ættinginn ræður nú ríkjum. Spurning hvað það segir okkur um heiminn í dag.
Drottning poppsins
Beyoncé var ákaflega áberandi á þessu ári og stóran þátt í því átti öll markaðsmaskínan sem fór í gang í kringum útgáfuna á Lemonade, sem samt sem áður kom eiginlega eins og þruma úr heiðskíru lofti. Það höfðu ekki komið neinar tilkynningar um útgáfudag en hún birtist bara á streymisveitunni Tidal einn góðan veðurdag. Það er þó ekki alveg rétt enda kom fyrst út sérstök mynd sem var sýnd á HBO-sjónvarpsstöðinni og var í raun tónlistarmyndband fyrir alla plötuna í heild. Það var ekki til að minnka vinsældir poppdrottningarinnar að í textum hennar mátti greina megna óánægju hennar með hjónaband sitt og sögusagnirnar fóru á kreik. Lemonade var miklu meira en bara plata.
Kanye West var að sama skapi ákaflega áberandi en þó umdeildari en Beyoncé, svona eins og honum einum er lagið. Fyrir útgáfu The Life of Pablo fór Kanye mikinn á Twitter þar sem hann bunaði út úr sér alls konar hlutum sem margir tóku illa. Fólk fór að efast um geðheilsu rapparans. En líklega hefur hann verið allt annað en veikur á geði því að þetta umtal varð einungis til að vekja athygli á plötunni. Hann notaði að mörgu leyti eigin persónu sem markaðstól, líf hans sjálfs var auglýsingin. Hún kom einungis út á Tidal-tónlistarveitunni og birtist þar ókláruð – Kanye West dundaði sér við að bæta og breyta löngu eftir að hún kom út. Mörgum fannst það sniðugt en öðrum ekki – hins vegar verður ekki deilt um að platan er stórgóð og þetta er ekki eini listinn þar sem hún kemst hátt.
The Weeknd hefur bókstaflega skotist upp á stjörnuhimininn á síðustu árum. Hann byrjaði feril sinn sem ákaflega myrkur og dularfullur R&B-söngvari sem lýsti skuggahliðum djammlífernisins. Síðan breyttist það töluvert þegar hann fór að vinna með poppaðri hljóm en Starboy er algjör hápunktur ferils söngvarans kanadíska, epískt ferðalag í gegnum allt það vinsælasta í popptónlist í dag. Á plötunni má einnig finna nokkra góða gesti en titillag plötunnar, sem tröllríður útvarpsstöðvunum þessa dagana, er unnið með franska rafdúóinu Daft Punk og einnig eru þarna Future, Lana Del Rey og Kendrick Lamar – sannkallað stórskotalið.
Frank Ocean fer aldrei troðnar slóðir í tónlist sinni. Í fyrsta lagi lét hann aðdáendur sína bíða í mörg ár eftir þessari plötu. Síðan eins og til að strá salti í sárin stríddi hann þeim í marga daga en á vefsíðunni birti hann undarleg og hálf tilgangslaus myndbönd sem upphaflega virtust vera lifandi streymi en reyndust svo lúppur. Fólk flykktist samt til að horfa á þessi undarlegu myndbönd og beið alltaf eftir því að loksins kæmi platan Boys Don’t Cry út – það gerðist þó aldrei og þess í stað var hún titluð Blonde. Engu að síður er um frábært listaverk að ræða.
Frank Ocean - 'Nikes' from DoBeDo Productions on Vimeo.
A Seat at the Table með Solange Knowles hefur fengið frábæra dóma alls staðar og halda gagnrýnendur vart vatni yfir þessu meistarastykki, tónlistarvefsíðan Pitchfork velur hana sem plötu ársins. Á A Seat at the Table fjallar Solange um reynslu sína sem svört kona í heimi nútímans og má að vissu leyti tala um að hún sé „mótmælaplata“, ákaflega pólitísk og viðeigandi í ljósi þróunar stjórnmála í Bandaríkjunum.
Logi Pedro Stefánsson, tónlistarmaður
Karó, söngkona
Björn Valur Pálsson, plötusnúður og pródúsant
Helga Páley, listakona
Hulda Hólmkelsdóttir, blaðamaður á Vísi
Geoffrey Skywalker, forstjóri Priksins
Kjartan Atli Kjartansson, fjölmiðlamaður
Ósk Gunnarsdóttir, Útvarpskona á FM957
Daníel Ólafsson, plötusnúður og lífskúnstner
Kjartan Guðmundsson, upplýsingafulltrúi og fagurkeri
Steinþór Helgi Arnsteinsson, athafnamaður
Þura Stína, plötusnúður
Sigga litla, altmuligt kona
Steinunn Eldflaug Harðardóttir, tónlistarkona
