Ríkissprúttsalan Sirrý Hallgrímsdóttir skrifar 15. júlí 2017 07:00 Sumum finnst eitthvað notalegt við það að ríkisvaldið afgreiði áfengið ofan í okkur. Við erum svo mikil börn, að það þarf ríkisvaldið sjálft til þess að skammta dropann. Það er ekki hægt að treysta okkur. Við sleppum öðru hverju til útlanda og komumst í vín í alls konar búðum, en það er bara í fríinu. Ef ÁTVR væri ekki til að passa okkur hérna heima, þá lægjum við öll í því, rall hálf í vinnunni og full á kvöldin. Þetta voru reyndar rökin fyrir því að banna bjór eins og þið munið og ótrúlegt nokk hrundi veröldin ekki þegar okkur var hleypt í það bráðdrepandi eitur. En ÁTVR lifir og reyndar er þetta býsna spræk ríkisstofnun ef marka má fréttir, mikið líf þar á bæ. Útibú opnuð, opnunartíminn lengdur, starfsmennirnir á smökkunarnámskeiðum út um allan heim og nú síðast míníbíómynd fyrir starfsfólkið til að kenna því að þekkja unglinga. Allt í nafni þess að við förum okkur ekki að voða, ríkið verður að passa okkur. Óskiljanlegt en stórmerkilegt. Að meðaltali eru 14 starfsmenn um hverja búð. Það er allnokkuð. En þessi öfluga ríkisstofnun er ekki bara með forstjóra, hún er líka með aðstoðarforstjóra. Forstjórinn og aðstoðarforstjórinn eru hið mætasta fólk, vakin og sofin yfir því að við drekkum ekki of mikið. Ég á eftir að stúdera skipuritið betur til að skilja hvað aðstoðarforstjórinn gerir og hvað forstjórinn gerir, en ég þori varla að hugsa þá hugsun til enda ef hvorugt þeirra mun koma að því verkefni að stýra áfengiskaupum mínum í framtíðinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sirrý Hallgrímsdóttir Mest lesið Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun 52 milljarðar/ári x 30 ár = EES Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson Skoðun
Sumum finnst eitthvað notalegt við það að ríkisvaldið afgreiði áfengið ofan í okkur. Við erum svo mikil börn, að það þarf ríkisvaldið sjálft til þess að skammta dropann. Það er ekki hægt að treysta okkur. Við sleppum öðru hverju til útlanda og komumst í vín í alls konar búðum, en það er bara í fríinu. Ef ÁTVR væri ekki til að passa okkur hérna heima, þá lægjum við öll í því, rall hálf í vinnunni og full á kvöldin. Þetta voru reyndar rökin fyrir því að banna bjór eins og þið munið og ótrúlegt nokk hrundi veröldin ekki þegar okkur var hleypt í það bráðdrepandi eitur. En ÁTVR lifir og reyndar er þetta býsna spræk ríkisstofnun ef marka má fréttir, mikið líf þar á bæ. Útibú opnuð, opnunartíminn lengdur, starfsmennirnir á smökkunarnámskeiðum út um allan heim og nú síðast míníbíómynd fyrir starfsfólkið til að kenna því að þekkja unglinga. Allt í nafni þess að við förum okkur ekki að voða, ríkið verður að passa okkur. Óskiljanlegt en stórmerkilegt. Að meðaltali eru 14 starfsmenn um hverja búð. Það er allnokkuð. En þessi öfluga ríkisstofnun er ekki bara með forstjóra, hún er líka með aðstoðarforstjóra. Forstjórinn og aðstoðarforstjórinn eru hið mætasta fólk, vakin og sofin yfir því að við drekkum ekki of mikið. Ég á eftir að stúdera skipuritið betur til að skilja hvað aðstoðarforstjórinn gerir og hvað forstjórinn gerir, en ég þori varla að hugsa þá hugsun til enda ef hvorugt þeirra mun koma að því verkefni að stýra áfengiskaupum mínum í framtíðinni.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun