„Fyrirgefið, það er bannað að vera með bíl í lausagangi“ Ole Anton Bieltvedt skrifar 26. september 2019 09:00 Eins og ég hef stundum nefnt, flutti ég með fjölskyldunni – eiginkonu og fjórum fjórfættum sonum, þeir tvífættu voru allir flognir úr hreiðrinu - til Þýzkalands 1989. Stuttu eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir, keyrði ég frúna í búð, þar sem okkur vantaði eitthvað smáræði. Ég er enginn sérstakur búðarmaður, og beið því bara út í bíl. Með bílinn í gangi, eins og ég gerði á á Fróni. Svona gamall vani. Engin ástæða til að drepa á honum fyrir nokkrar mínútur. Eldri maður, vingjarnlegur og kurteis, bankaði þá lauslega í bílrúðuna hjá mér, sem ég opnaði með bros á vör. Ávarpaði hann mig með „Guten Tag“ og sagði svo þessi orð, sem eru í fyrirsögninni, auðvitað á Þýzku. Þjóðverjar þéra. „Nú er það“, svaraði ég undrandi - líka á Þýzku. Hvað var maðurinn eiginlega að fara, og, hvers konar afskiptasemi var þetta eiginlega? Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, og menn og málleysingjar hafa lært ýmislegt, sem þeir kunnu ekki fyrir. Þegar við hleyptum hundunum fjórum fyrst út í garðinn í kringum húsið, urðu þeir nær óðir af æsingi; það var ný og áður óþekkt lykt í grasi, gróðri og runnum. Einhver óþekkt og furðuleg dýr á stjái. Hvað var eiginlega að ske? Fyrir mönnum, var loftmengun auðvitað málið, líka fyrir 30 árum. Þegar maður varð að bíða við járnbrautarteina, meðan lest fór hjá, varð skilyrðislaust að drepa á bílnum. Svona var þetta í Þýzkalandi. 1989. Á dögunum var ég í mínum morgunæfingum. Bý hér við nokkra umferðargötu, þó að hún sé hvorki löng né breið. Það er mikið um ferðamenn í hverfinu. Ekkert að þeim. Gott mál. Ég var með bæði svalahurð og glugga opna. Út að götu. Vildi njóta ferska loftsins við andlegt og líkamlegt puðið. Þá kom þar að stór rúta, „Skybus“, og lagði beint fyrir fram hjá okkur. Eitt var hávaðinn í bílnum, sem truflaði mig nokkuð í hugleiðslunni, en annað og verra var díeselstækjan, sem smám saman flæddi inn í íbúðina, eins og þokulæða inn eftir dalsbotni. Bílstjórinn hafði sem sagt ekki fyrir því, að drepa á bílnum. Eftir nokkrar mínútur var stofan orðin full af dieselfílunni og óþefnum, ég kominn úr stuði í mikilvægum æfingunum, auðvitað búinn að loka hurð og gluggum, en of seint. Alls stóð rútan þarna í um 15 mínútur, í blíðskapar veðri, alltaf í gangi. Eftir þetta hef ég verið að fylgjast með bílum og bílstjórum, sem leggja í götunni hjá mér og líka annars staðar. Fyrir utan verzlanir og aðra umferðarstaði. Ef menn sitja í bílnum, og eru að bíða eftir einhverju eða einhverjum - tíma hjá lækni eða sjúkraþjálfa, viðtali við lögfræðing, tannfyllingu eða tanndrátt hjá tannlækni eða bara eftir því, að einhver komi inn í bílinn til þeirra, kannske eiginkonan úr búð, eins og hjá mér, eða tengdó til að passa krakkana - þá bíða menn bara rólegir, með bílinn í gangi. Safnast, þegar saman kemur, gleymist hér alveg, en auðvitað er þetta mest hugsunarleysi. Ekki er það ásetningur góðra manna að eitra blessað loftið að óþörfu. Nú er undirritaður ekki mikið fyrir boð og bönn, en, akkúrat hér sannar það sig, að á þeim er oft þörf. Eins og með hámarkshraða, akstur eftir áfengisdrykkju, lagningu bíla á gangbrautum, notkun farsíma við akstur og fleira. Hér þarf að draga skýran ramma og beita bönnum og sektum, til að menn læri og fylgi reglum og góðum siðum. Í þágu okkar allra. Talandi um símanotkun við akstur, þá mætti ég þremur bílum á Egilsgötunni á dögunum, bara á kaflanum milli Snorrabrautar og Barónsstígs, þar sem ökumenn voru allir galvaskir og hressir að tala í símann. Við þessu eiga víst að vera - og það með réttu - háar sektir, því svona aksturslag skapar stórfellda slysahættu, ekki bara fyrir málglaðan símanotanda, heldur líka og ekki síður fyrir aðra, sem álpast út í umferðina, með öllu þessu síma glaða fólki. Hvernig gat það eiginlega lifað og dafnað, áður en farsímar komu til sögunnar? Og, hvernig má það vera, að allt þetta símakjaftæði í bílum viðgangist, þrátt fyrir gildandi boð og bönn? Skýringin virðist einföld: Hér sést nánast aldrei nokkur lögreglumaður í eftirliti í umferðinni, það væri eins og að rekast á útilegumann í Esjunni. Það vita þetta allir, og menn fara bara sínu fram; í símtölum, hraða, bjórdrykkju og öðru atferli. Áhættan við núllið. Það er ágizkun undirritaðs, að, ef 10 lögreglumenn væru settir í að fylgjast með og sekta fyrir margvísleg umferðalagabrot, t.a.m. hér á höfuðborgarsvæðinu og Suðurnesjum, gætu sektir greitt laun þeirra og 20 lögreglumanna til viðbótar. Það, sem meira væri þó, væri stóraukið öryggi og velferð í umferðinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Skoðun Skoðun Einu sinni enn Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Skuggahliðar á þéttingu byggðar Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ólögleg veðmálastarfsemi á Íslandi Hákon Skúlason skrifar Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Pyrrosar sigur Helgi Tómasson skrifar Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Sjá meira
Eins og ég hef stundum nefnt, flutti ég með fjölskyldunni – eiginkonu og fjórum fjórfættum sonum, þeir tvífættu voru allir flognir úr hreiðrinu - til Þýzkalands 1989. Stuttu eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir, keyrði ég frúna í búð, þar sem okkur vantaði eitthvað smáræði. Ég er enginn sérstakur búðarmaður, og beið því bara út í bíl. Með bílinn í gangi, eins og ég gerði á á Fróni. Svona gamall vani. Engin ástæða til að drepa á honum fyrir nokkrar mínútur. Eldri maður, vingjarnlegur og kurteis, bankaði þá lauslega í bílrúðuna hjá mér, sem ég opnaði með bros á vör. Ávarpaði hann mig með „Guten Tag“ og sagði svo þessi orð, sem eru í fyrirsögninni, auðvitað á Þýzku. Þjóðverjar þéra. „Nú er það“, svaraði ég undrandi - líka á Þýzku. Hvað var maðurinn eiginlega að fara, og, hvers konar afskiptasemi var þetta eiginlega? Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, og menn og málleysingjar hafa lært ýmislegt, sem þeir kunnu ekki fyrir. Þegar við hleyptum hundunum fjórum fyrst út í garðinn í kringum húsið, urðu þeir nær óðir af æsingi; það var ný og áður óþekkt lykt í grasi, gróðri og runnum. Einhver óþekkt og furðuleg dýr á stjái. Hvað var eiginlega að ske? Fyrir mönnum, var loftmengun auðvitað málið, líka fyrir 30 árum. Þegar maður varð að bíða við járnbrautarteina, meðan lest fór hjá, varð skilyrðislaust að drepa á bílnum. Svona var þetta í Þýzkalandi. 1989. Á dögunum var ég í mínum morgunæfingum. Bý hér við nokkra umferðargötu, þó að hún sé hvorki löng né breið. Það er mikið um ferðamenn í hverfinu. Ekkert að þeim. Gott mál. Ég var með bæði svalahurð og glugga opna. Út að götu. Vildi njóta ferska loftsins við andlegt og líkamlegt puðið. Þá kom þar að stór rúta, „Skybus“, og lagði beint fyrir fram hjá okkur. Eitt var hávaðinn í bílnum, sem truflaði mig nokkuð í hugleiðslunni, en annað og verra var díeselstækjan, sem smám saman flæddi inn í íbúðina, eins og þokulæða inn eftir dalsbotni. Bílstjórinn hafði sem sagt ekki fyrir því, að drepa á bílnum. Eftir nokkrar mínútur var stofan orðin full af dieselfílunni og óþefnum, ég kominn úr stuði í mikilvægum æfingunum, auðvitað búinn að loka hurð og gluggum, en of seint. Alls stóð rútan þarna í um 15 mínútur, í blíðskapar veðri, alltaf í gangi. Eftir þetta hef ég verið að fylgjast með bílum og bílstjórum, sem leggja í götunni hjá mér og líka annars staðar. Fyrir utan verzlanir og aðra umferðarstaði. Ef menn sitja í bílnum, og eru að bíða eftir einhverju eða einhverjum - tíma hjá lækni eða sjúkraþjálfa, viðtali við lögfræðing, tannfyllingu eða tanndrátt hjá tannlækni eða bara eftir því, að einhver komi inn í bílinn til þeirra, kannske eiginkonan úr búð, eins og hjá mér, eða tengdó til að passa krakkana - þá bíða menn bara rólegir, með bílinn í gangi. Safnast, þegar saman kemur, gleymist hér alveg, en auðvitað er þetta mest hugsunarleysi. Ekki er það ásetningur góðra manna að eitra blessað loftið að óþörfu. Nú er undirritaður ekki mikið fyrir boð og bönn, en, akkúrat hér sannar það sig, að á þeim er oft þörf. Eins og með hámarkshraða, akstur eftir áfengisdrykkju, lagningu bíla á gangbrautum, notkun farsíma við akstur og fleira. Hér þarf að draga skýran ramma og beita bönnum og sektum, til að menn læri og fylgi reglum og góðum siðum. Í þágu okkar allra. Talandi um símanotkun við akstur, þá mætti ég þremur bílum á Egilsgötunni á dögunum, bara á kaflanum milli Snorrabrautar og Barónsstígs, þar sem ökumenn voru allir galvaskir og hressir að tala í símann. Við þessu eiga víst að vera - og það með réttu - háar sektir, því svona aksturslag skapar stórfellda slysahættu, ekki bara fyrir málglaðan símanotanda, heldur líka og ekki síður fyrir aðra, sem álpast út í umferðina, með öllu þessu síma glaða fólki. Hvernig gat það eiginlega lifað og dafnað, áður en farsímar komu til sögunnar? Og, hvernig má það vera, að allt þetta símakjaftæði í bílum viðgangist, þrátt fyrir gildandi boð og bönn? Skýringin virðist einföld: Hér sést nánast aldrei nokkur lögreglumaður í eftirliti í umferðinni, það væri eins og að rekast á útilegumann í Esjunni. Það vita þetta allir, og menn fara bara sínu fram; í símtölum, hraða, bjórdrykkju og öðru atferli. Áhættan við núllið. Það er ágizkun undirritaðs, að, ef 10 lögreglumenn væru settir í að fylgjast með og sekta fyrir margvísleg umferðalagabrot, t.a.m. hér á höfuðborgarsvæðinu og Suðurnesjum, gætu sektir greitt laun þeirra og 20 lögreglumanna til viðbótar. Það, sem meira væri þó, væri stóraukið öryggi og velferð í umferðinni.
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun