Barnamál, gæði þjónustu Lúðvík Júlíusson skrifar 29. mars 2021 16:01 Í umræðunni eru gæði þjónustu sveitarfélaga í málefnum barna. Skoðanir eru skiptar en ég vil benda á eftirfarandi. Sveitarfélög veita þjónustu á grundvella laga um félagsþjónustu sveitarfélaga, 40/1991. Starfsfólk sem veitir börnum og foreldrum í viðkvæmri stöðu þjónustu er í einhverjum tilvikum ekki menntaðir félagsráðgjafar og tilheyra ekki heldur öðrum fagstéttum sem landlæknir veitir starfsréttindi(1). Ef foreldri fær ekki viðunandi þjónustu eða ráðgjöf þá getur foreldri hvorki kvartað né mótmælt með formlegum hætti. Foreldrið getur aðeins kvartað til næsta yfirmanns og vegna þess að málið er bundið persónuvernd viðkomandi starfsmanns þá fær foreldrið aldrei að vita hvort og hvernig málinu lýkur. Kvörtunin hættir að varða hagsmuni barns og foreldris en verður allt í einu mál starfsmanns gagnvart sínum yfirmanni. Þetta er mjög óeðlilegt. Börn í viðkvæmri stöðu og foreldrar þeirra njóta þess ekki alltaf að hafa reyndan félagsráðgjafa sér til halds og trausts. Félagsráðgjafar vinna eftir vinnureglum sveitarfélags og þeir leita einnig álita hjá lögfræðingum. Það er ekkert í námi lögfræðinga sem gerir þá hæfa í að fjalla sérstaklega um börn þegar kemur að málum sem varða þroska þeirra. Samt eru það lögfræðingar, frekar en félagsráðgjafar, sem ákvarða hvort og hvenær megi veita börnum í viðkvæmri stöðu og foreldrum þeirra þjónustu. Í vinnureglum sveitarfélaga er beinlínis bannað að veita ákveðnum hópi barna í viðkvæmri stöðu og foreldrum þeirra aðstoð, jafnvel þó félagsfræðingur hefði aðra skoðun á því og þó bæði barn og foreldri hefðu gagn af því. Ekki er tekið tillit til þess hvað barni er fyrir bestu, Barnasáttmáli SÞ hefur ekkert gildi og veitir börnum hvorki vernd né réttindi. Ekki er hægt að kvarta til Úrskurðarnefndar velferðarmála vegna lélegrar þjónustu eða ef foreldri getur ekki sótt um þjónustu. Án undantekninga er sótt um þjónustu með starfsmanni viðkomandi sveitarfélags. Ekki er heldur hægt að kvarta til Umboðsmanns Alþingis þar sem kvörtunarfrestur er yfirleitt liðinn þegar kemur í ljós að starfsmaður ákvað að upplýsa ekki foreldri um réttindi þess og barnsins, jafnvel þó foreldri sé ekki upplýst með neinum hætti, hvorki formlegum né óformlegum hætti, um að ákvörðun hafi verið tekin. Ekkert eftirlit er með sveitarfélögum til að tryggja að barn fái viðeigandi þjónustu. Það er einnig mjög erfitt og einkennilegt fyrir foreldri að kvarta yfir starfsfólki því þá fer allt í hnút. Litið er á foreldri sem „árásaraðila“ og sveitarfélagið „pakkar í vörn“ og virkjar her lögfræðinga. Geta og áhugi sveitarfélagsins til að vinna með foreldri sem kvartar verður óneitanlega minni. Það er ekki gott með tilliti til hagsmuni barnsins. Enginn starfsmaður er fullkominn. Það skiptir engu máli að viljinn til að gera gott sé ótrúlega mikill. Allir geta gert mistök. Þá skiptir máli að leiðrétta mistökin en ekki kenna börnum og foreldrum um. Persónuverndarlög tryggja ekki að réttar upplýsingar séu skráðar um börn og foreldra. Sömu lög tryggja ekki að fagaðilar sem lesa gögnin séu að lesa upplýsingar sem gagnast barni. Geri starfsmaður félagsþjónustu mistök við skráningu gagna, skráir einhliða upplýsingar, skráir þær með villandi hætti eða skráir eigin skoðanir, þá er ekkert sem foreldri getur gert til að fá þetta leiðrétt. Foreldrið veit oftast ekki hvað er skrifað því oftast les það ekki málaskrá barna sinna. Það eina sem foreldrið getur gert er að skrifa yfirlýsingu um að gögn sem skráð hafa verið af starfsmanni sveitarfélagsins séu röng. Svo verður foreldrið að vona að yfirlýsingin verði lesin en einnig að hún verði metin trúverðug. Þetta er ömurleg staða fyrir foreldri. Ekkert faglegt eftirlit er haft með vinnslu persónuupplýsinga hjá sveitarfélögum. Frumvarp um samþættingu þjónustu í þágu barna er ekki að fara að breyta miklu sem skiptir máli varðandi rétt barna og foreldra. Enga aukna vernd eða réttindi er að finna í frumvarpinu. Staða barna og foreldra gagnvart persónuvernd verður enn óviðunandi. Frumvarpið snýst fyrst og fremst um að stofnanir og ráðuneyti geti talað saman en ekki um að börnum og foreldrum séu tryggð réttindi. Til þess að börn og foreldrar í viðkvæmri stöðu fái aðstoð þá skiptir miklu máli að lög séu skýr(Alþingi), starfsfólk félagsþjónustu(Félagsráðgjafar) og sveitarfélaga(Lögfræðingar) hafi menntun, þekkingu og reynslu til að skilja málið. Það er óskastaða en við erum langt frá henni í dag. Lög eru óskýr og ekkert kemur í veg fyrir að starfsfólk sveitarfélaga láti persónulega skoðun ráða för en ekki hag barnsins. Í ófullkomnum heimi, þá er ekkert fullkomið, hvorki foreldrar né starfsfólk. Getan til að viðurkenna mistök, tala saman og sérstaklega að vinna saman skiptir miklu máli. Það er því nauðsynlegt að sveitarfélög og ríki skapi þann grundvöll með því að stofna „embætti umboðsmanns notenda þjónustu félagsþjónustu og barnaverndar“ eða eitthvað sambærilegt. Myndi það embætti meðal annars fylgjast með því að farið sé eftir lögum, foreldrar séu upplýstir um réttindi sín, leysa úr ágreiningi á milli sveitarfélaga og foreldra og að sveitarfélög fari eftir Barnasáttmála SÞ og Samningi SÞ um réttindi fatlaðra. Staða og réttindi barna eru ekkert flókin og ef við setjum barnið í fyrsta sæti þá blasa ekkert nema lausnir við. Fullorðið fólk vill því miður oft flækjast fyrir og láta málin snúast um sig. Þá skiptir mestu máli að geta sett sig í spor barnsins og vera hluti af lausninni en ekki vandamálinu. Höfundur er viðskiptafræðingur, faðir og áhugamaður um réttindi barna (1) https://www.landlaeknir.is/gaedi-og-eftirlit/heilbrigdisstarfsfolk/starfsleyfi/ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Réttindi barna Sveitarstjórnarmál Lúðvík Júlíusson Mest lesið Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick Skoðun Free tuition Colin Fisher Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson Skoðun Skoðun Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir skrifar Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi skrifar Skoðun Að gjamma á stóra grábjörninn getur haft afleiðingar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Lokun Leo Seafood - Afleiðing tvöföldunar veiðigjalda Sigurgeir B. Kristgeirsson skrifar Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Allir geta hjálpað einhverjum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Við erum ekki valdalausar. Við erum óbrjótandi Noorina Khalikyar skrifar Skoðun Vægið eftir sem áður dropi í hafið Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar Skoðun Fólk í sárum veldur tárum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og grátur í draumum Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Segðu skilið við sektarkenndina Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar Skoðun Lög um vinnu og virknimiðstöðvar Atli Már Haraldsson skrifar Sjá meira
Í umræðunni eru gæði þjónustu sveitarfélaga í málefnum barna. Skoðanir eru skiptar en ég vil benda á eftirfarandi. Sveitarfélög veita þjónustu á grundvella laga um félagsþjónustu sveitarfélaga, 40/1991. Starfsfólk sem veitir börnum og foreldrum í viðkvæmri stöðu þjónustu er í einhverjum tilvikum ekki menntaðir félagsráðgjafar og tilheyra ekki heldur öðrum fagstéttum sem landlæknir veitir starfsréttindi(1). Ef foreldri fær ekki viðunandi þjónustu eða ráðgjöf þá getur foreldri hvorki kvartað né mótmælt með formlegum hætti. Foreldrið getur aðeins kvartað til næsta yfirmanns og vegna þess að málið er bundið persónuvernd viðkomandi starfsmanns þá fær foreldrið aldrei að vita hvort og hvernig málinu lýkur. Kvörtunin hættir að varða hagsmuni barns og foreldris en verður allt í einu mál starfsmanns gagnvart sínum yfirmanni. Þetta er mjög óeðlilegt. Börn í viðkvæmri stöðu og foreldrar þeirra njóta þess ekki alltaf að hafa reyndan félagsráðgjafa sér til halds og trausts. Félagsráðgjafar vinna eftir vinnureglum sveitarfélags og þeir leita einnig álita hjá lögfræðingum. Það er ekkert í námi lögfræðinga sem gerir þá hæfa í að fjalla sérstaklega um börn þegar kemur að málum sem varða þroska þeirra. Samt eru það lögfræðingar, frekar en félagsráðgjafar, sem ákvarða hvort og hvenær megi veita börnum í viðkvæmri stöðu og foreldrum þeirra þjónustu. Í vinnureglum sveitarfélaga er beinlínis bannað að veita ákveðnum hópi barna í viðkvæmri stöðu og foreldrum þeirra aðstoð, jafnvel þó félagsfræðingur hefði aðra skoðun á því og þó bæði barn og foreldri hefðu gagn af því. Ekki er tekið tillit til þess hvað barni er fyrir bestu, Barnasáttmáli SÞ hefur ekkert gildi og veitir börnum hvorki vernd né réttindi. Ekki er hægt að kvarta til Úrskurðarnefndar velferðarmála vegna lélegrar þjónustu eða ef foreldri getur ekki sótt um þjónustu. Án undantekninga er sótt um þjónustu með starfsmanni viðkomandi sveitarfélags. Ekki er heldur hægt að kvarta til Umboðsmanns Alþingis þar sem kvörtunarfrestur er yfirleitt liðinn þegar kemur í ljós að starfsmaður ákvað að upplýsa ekki foreldri um réttindi þess og barnsins, jafnvel þó foreldri sé ekki upplýst með neinum hætti, hvorki formlegum né óformlegum hætti, um að ákvörðun hafi verið tekin. Ekkert eftirlit er með sveitarfélögum til að tryggja að barn fái viðeigandi þjónustu. Það er einnig mjög erfitt og einkennilegt fyrir foreldri að kvarta yfir starfsfólki því þá fer allt í hnút. Litið er á foreldri sem „árásaraðila“ og sveitarfélagið „pakkar í vörn“ og virkjar her lögfræðinga. Geta og áhugi sveitarfélagsins til að vinna með foreldri sem kvartar verður óneitanlega minni. Það er ekki gott með tilliti til hagsmuni barnsins. Enginn starfsmaður er fullkominn. Það skiptir engu máli að viljinn til að gera gott sé ótrúlega mikill. Allir geta gert mistök. Þá skiptir máli að leiðrétta mistökin en ekki kenna börnum og foreldrum um. Persónuverndarlög tryggja ekki að réttar upplýsingar séu skráðar um börn og foreldra. Sömu lög tryggja ekki að fagaðilar sem lesa gögnin séu að lesa upplýsingar sem gagnast barni. Geri starfsmaður félagsþjónustu mistök við skráningu gagna, skráir einhliða upplýsingar, skráir þær með villandi hætti eða skráir eigin skoðanir, þá er ekkert sem foreldri getur gert til að fá þetta leiðrétt. Foreldrið veit oftast ekki hvað er skrifað því oftast les það ekki málaskrá barna sinna. Það eina sem foreldrið getur gert er að skrifa yfirlýsingu um að gögn sem skráð hafa verið af starfsmanni sveitarfélagsins séu röng. Svo verður foreldrið að vona að yfirlýsingin verði lesin en einnig að hún verði metin trúverðug. Þetta er ömurleg staða fyrir foreldri. Ekkert faglegt eftirlit er haft með vinnslu persónuupplýsinga hjá sveitarfélögum. Frumvarp um samþættingu þjónustu í þágu barna er ekki að fara að breyta miklu sem skiptir máli varðandi rétt barna og foreldra. Enga aukna vernd eða réttindi er að finna í frumvarpinu. Staða barna og foreldra gagnvart persónuvernd verður enn óviðunandi. Frumvarpið snýst fyrst og fremst um að stofnanir og ráðuneyti geti talað saman en ekki um að börnum og foreldrum séu tryggð réttindi. Til þess að börn og foreldrar í viðkvæmri stöðu fái aðstoð þá skiptir miklu máli að lög séu skýr(Alþingi), starfsfólk félagsþjónustu(Félagsráðgjafar) og sveitarfélaga(Lögfræðingar) hafi menntun, þekkingu og reynslu til að skilja málið. Það er óskastaða en við erum langt frá henni í dag. Lög eru óskýr og ekkert kemur í veg fyrir að starfsfólk sveitarfélaga láti persónulega skoðun ráða för en ekki hag barnsins. Í ófullkomnum heimi, þá er ekkert fullkomið, hvorki foreldrar né starfsfólk. Getan til að viðurkenna mistök, tala saman og sérstaklega að vinna saman skiptir miklu máli. Það er því nauðsynlegt að sveitarfélög og ríki skapi þann grundvöll með því að stofna „embætti umboðsmanns notenda þjónustu félagsþjónustu og barnaverndar“ eða eitthvað sambærilegt. Myndi það embætti meðal annars fylgjast með því að farið sé eftir lögum, foreldrar séu upplýstir um réttindi sín, leysa úr ágreiningi á milli sveitarfélaga og foreldra og að sveitarfélög fari eftir Barnasáttmála SÞ og Samningi SÞ um réttindi fatlaðra. Staða og réttindi barna eru ekkert flókin og ef við setjum barnið í fyrsta sæti þá blasa ekkert nema lausnir við. Fullorðið fólk vill því miður oft flækjast fyrir og láta málin snúast um sig. Þá skiptir mestu máli að geta sett sig í spor barnsins og vera hluti af lausninni en ekki vandamálinu. Höfundur er viðskiptafræðingur, faðir og áhugamaður um réttindi barna (1) https://www.landlaeknir.is/gaedi-og-eftirlit/heilbrigdisstarfsfolk/starfsleyfi/
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar
Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar
Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar