Lega lýðveldisins Íslands Eiríkur Ingi Jóhannsson skrifar 22. apríl 2024 10:30 Íslenska þjóðin býr við ofur öfl nátturunar, einangrun frá meginlöndunum stóru og deilir engum landamærum með annarri þjóð. Þessi Fallega eyja okkar er köld en samt svo hlý og gjöful að margmenni flykkist til að skoða hana og aðrir koma til að leita nýrra tækifæra. Við erum rík að fæðast á þessu skeri okkar, í landi með fólksfjölda sem víða erlendis er á við meðalstóran bæ. Öðrum er ljóst að á Íslandi eiga flestir þokkalegt líf og vilja margir leita nýs lífs hjá okkur. Gestrisin höfum við verið en margur landinn telur nú nóg komið. Þetta er skiljanleg afstaða enda orðið þröngt um manninn og nýbúar á hverju leiti bæði löglegir og ei. Allir vita að ferðaþjónustan á stærstan þátt í nýbúa straumnum, sumir myndu kalla það luxusvanda en nú eru nýbúar einnig farnir að kvarta og segja nóg er komið. Þá verður að spyrja sig af hverju stöðin hans Leifs Heppna skuli standa gal opin til margra ára. Það má eflaust kalla óstjórn þeirra er hafa ráðið þessi ár að svara fyrir. Hví hafa óstjórn á þessum mála-flokki þegar svo auðvelt er að hafa stjórn á ferðum manna til þessa eyríkis og nýta legu lands og hafa góða stjórn á þessu flæði manna? Hingað á enginn að komast án tilskilinna leyfa, það er einfalt að hafa stjórn á farþega flæði til landsins.Ekki er það góðmennska að fólk staldri hér við í örvætingu eftir nýju lífi eða arði og bíði úrlausnar, oft til margra ára til að vera endanlega fylgt úr landi. Sumt af þessu fólki eru börn og jafnvel börn að fá sína fyrstu minningar á landi okkar og upplifa áfall við að þurfa að fara og kveðja nýja vini sína. Þetta er ekki það sem við viljum vera þekkt fyrir. Stjórn eða óstjórn, hvort er manneskjulegra? Jú, sum okkar viljum hjálpa öllum og látum hjartað ráða, Opin landamæri munu einn daginn nást, þegar efnahags-jöfnuður næst um heims kringluna en sá tími er ekki kominn. Þessi óstjórn kostar bæði mikið fé og sálræn vandamál, bæði hjá þeim sem eru kvaddir með valdi og hinum, sem þurfa kveðja nýju vinina. Ekki má gleyma starfsfólkinu sem þarf að eiga við þennan málaflokk og þá streitu sem það verður fyrir í störfum sínum. Lausnin er að hafa stjórn á landamærum okkar. Það fer betur með bæði fé og menn. Við getum gert betur fyrir minna fé því óstjórn kostar meir en stjórn. Lögum þetta sem fyrst og fáum forseta í brúna sem mun takast á við þetta verkefni. Lega lands skiptir máli við fleira en landamæragæslu! Milliríkja-samningar vega þungt og eru álag á landið. Þar sem kröfur eru lagðar fram og vitnað í samingja sem við erum búin að skrifa undir. Það má spyrja sig, hví þarf land sem er svo einangráð og ekki í sambærlegum aðstæðum og meiginlandslöndin sem búa í nánd við hvort öðru og vilja þá opnari samkeppnis-umhverfi sem krefst þá milliríkja-samingja til að sanngjörn samkeppni geti verið milli þeirra og landmæri opinn. Ísland býr ekki við þessi skilyrði og á því að krefjast undanþágu frá öllum skilyrðum þessa saminga sem koma ekki að beinni samkeppni. Þar sem innlands-markaður okkar er ekki í beinni samkeppni við meiginlandið á að losa okkur undan þessum þvíngunum og leyfa innanlands- markaðnum að búa við eðilegri markaðlögmál, aðlöguð að okkar sérstöðu. Ríkis-eignir Sumir eru ákáfir í að selja þessar flottu eignir allra landsmanna, sumir hafa þá skoðun að ríkið eigi ekki að eiga neinar eignir, hvorki fasteignir né fyrirtæki og vísa oft í samkeppnis-rök og milliríkja-samninga.Frekar ber að spyrja, af hverju má hlutafélag okkar allra (ríkið) ekki eiga eignir og fyrirtæki, svo lengi sem einstaklings-framtakið sé ekki hindrað? Þá sérstaklega þegar ríkjandi meirihluti vill ekki selja þessar eignir og villstanda vörð um þær. Það á ekki að vera þannig að minni-hluti ráði þessari för og að milliríkja samningar séu notaðir sem verkfæri til að koma eignum þjóðarinnar í sölu. Stjórnar hefðir sem myndaðar hafa verið í gegnum árin eru ábyrg fyrir því að sérhagsmuna-hópar komist í þá stöðu að stjórna bæði framkvæmdavaldinu og löggjafarvaldinu. Slíkir stjórnarhættir geta tæplega kallast hálft-Lýðræði, þar sem kjósendur þessara stjórnameirihluta eru lang-flestir mótfallnir þessum áætlunum.Forsetaembættið er ábyrgt fyrir þessari stjórnar-hefð og að eignir landsmanna séu skertar með hverju árinu. Forsetinn setur ríkisráðið og leggur blessun sína yfir þessa valda-hefð. Ég kalla eftir að það ríkji fullt lýðræði og að löggjafarvaldið fái að starfa eins og ættlast var til af því.Sem sér eining sem er ekki stjórnað af framkvæmdavaldiu, né eigi áhrif þessara tveggja ríkisvalda að hafa nokkur áhrif á dómsvaldið. Þegar þessar einingar ríkisvaldsins fá að starfa eins og má ætla hafi verið markmið stjórnarskrárinnar, þá mun ríkja lýðræði fullvalda þjóðar en ekki hálf lýðræðið sem við búum við núna. Hugum vel að vali forseta og skiljum að ef forsetinn vinnur samkvæmt því valdsviði sem embættið er látið fá samkvæmt stjórnaskrá þessa lands, þá má leysa flest vandamál sem hafa myndast við þessa stjórnar-hefur drottnað yfir landsmönnum. Lengi lifi Ísland Höfundur er forsetaframbjóðandi. Meðmæla söfnun: Eiríkur Ingi Jóhannsson. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Refsa fyrst, spyrja svo? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Íslenska þjóðin býr við ofur öfl nátturunar, einangrun frá meginlöndunum stóru og deilir engum landamærum með annarri þjóð. Þessi Fallega eyja okkar er köld en samt svo hlý og gjöful að margmenni flykkist til að skoða hana og aðrir koma til að leita nýrra tækifæra. Við erum rík að fæðast á þessu skeri okkar, í landi með fólksfjölda sem víða erlendis er á við meðalstóran bæ. Öðrum er ljóst að á Íslandi eiga flestir þokkalegt líf og vilja margir leita nýs lífs hjá okkur. Gestrisin höfum við verið en margur landinn telur nú nóg komið. Þetta er skiljanleg afstaða enda orðið þröngt um manninn og nýbúar á hverju leiti bæði löglegir og ei. Allir vita að ferðaþjónustan á stærstan þátt í nýbúa straumnum, sumir myndu kalla það luxusvanda en nú eru nýbúar einnig farnir að kvarta og segja nóg er komið. Þá verður að spyrja sig af hverju stöðin hans Leifs Heppna skuli standa gal opin til margra ára. Það má eflaust kalla óstjórn þeirra er hafa ráðið þessi ár að svara fyrir. Hví hafa óstjórn á þessum mála-flokki þegar svo auðvelt er að hafa stjórn á ferðum manna til þessa eyríkis og nýta legu lands og hafa góða stjórn á þessu flæði manna? Hingað á enginn að komast án tilskilinna leyfa, það er einfalt að hafa stjórn á farþega flæði til landsins.Ekki er það góðmennska að fólk staldri hér við í örvætingu eftir nýju lífi eða arði og bíði úrlausnar, oft til margra ára til að vera endanlega fylgt úr landi. Sumt af þessu fólki eru börn og jafnvel börn að fá sína fyrstu minningar á landi okkar og upplifa áfall við að þurfa að fara og kveðja nýja vini sína. Þetta er ekki það sem við viljum vera þekkt fyrir. Stjórn eða óstjórn, hvort er manneskjulegra? Jú, sum okkar viljum hjálpa öllum og látum hjartað ráða, Opin landamæri munu einn daginn nást, þegar efnahags-jöfnuður næst um heims kringluna en sá tími er ekki kominn. Þessi óstjórn kostar bæði mikið fé og sálræn vandamál, bæði hjá þeim sem eru kvaddir með valdi og hinum, sem þurfa kveðja nýju vinina. Ekki má gleyma starfsfólkinu sem þarf að eiga við þennan málaflokk og þá streitu sem það verður fyrir í störfum sínum. Lausnin er að hafa stjórn á landamærum okkar. Það fer betur með bæði fé og menn. Við getum gert betur fyrir minna fé því óstjórn kostar meir en stjórn. Lögum þetta sem fyrst og fáum forseta í brúna sem mun takast á við þetta verkefni. Lega lands skiptir máli við fleira en landamæragæslu! Milliríkja-samningar vega þungt og eru álag á landið. Þar sem kröfur eru lagðar fram og vitnað í samingja sem við erum búin að skrifa undir. Það má spyrja sig, hví þarf land sem er svo einangráð og ekki í sambærlegum aðstæðum og meiginlandslöndin sem búa í nánd við hvort öðru og vilja þá opnari samkeppnis-umhverfi sem krefst þá milliríkja-samingja til að sanngjörn samkeppni geti verið milli þeirra og landmæri opinn. Ísland býr ekki við þessi skilyrði og á því að krefjast undanþágu frá öllum skilyrðum þessa saminga sem koma ekki að beinni samkeppni. Þar sem innlands-markaður okkar er ekki í beinni samkeppni við meiginlandið á að losa okkur undan þessum þvíngunum og leyfa innanlands- markaðnum að búa við eðilegri markaðlögmál, aðlöguð að okkar sérstöðu. Ríkis-eignir Sumir eru ákáfir í að selja þessar flottu eignir allra landsmanna, sumir hafa þá skoðun að ríkið eigi ekki að eiga neinar eignir, hvorki fasteignir né fyrirtæki og vísa oft í samkeppnis-rök og milliríkja-samninga.Frekar ber að spyrja, af hverju má hlutafélag okkar allra (ríkið) ekki eiga eignir og fyrirtæki, svo lengi sem einstaklings-framtakið sé ekki hindrað? Þá sérstaklega þegar ríkjandi meirihluti vill ekki selja þessar eignir og villstanda vörð um þær. Það á ekki að vera þannig að minni-hluti ráði þessari för og að milliríkja samningar séu notaðir sem verkfæri til að koma eignum þjóðarinnar í sölu. Stjórnar hefðir sem myndaðar hafa verið í gegnum árin eru ábyrg fyrir því að sérhagsmuna-hópar komist í þá stöðu að stjórna bæði framkvæmdavaldinu og löggjafarvaldinu. Slíkir stjórnarhættir geta tæplega kallast hálft-Lýðræði, þar sem kjósendur þessara stjórnameirihluta eru lang-flestir mótfallnir þessum áætlunum.Forsetaembættið er ábyrgt fyrir þessari stjórnar-hefð og að eignir landsmanna séu skertar með hverju árinu. Forsetinn setur ríkisráðið og leggur blessun sína yfir þessa valda-hefð. Ég kalla eftir að það ríkji fullt lýðræði og að löggjafarvaldið fái að starfa eins og ættlast var til af því.Sem sér eining sem er ekki stjórnað af framkvæmdavaldiu, né eigi áhrif þessara tveggja ríkisvalda að hafa nokkur áhrif á dómsvaldið. Þegar þessar einingar ríkisvaldsins fá að starfa eins og má ætla hafi verið markmið stjórnarskrárinnar, þá mun ríkja lýðræði fullvalda þjóðar en ekki hálf lýðræðið sem við búum við núna. Hugum vel að vali forseta og skiljum að ef forsetinn vinnur samkvæmt því valdsviði sem embættið er látið fá samkvæmt stjórnaskrá þessa lands, þá má leysa flest vandamál sem hafa myndast við þessa stjórnar-hefur drottnað yfir landsmönnum. Lengi lifi Ísland Höfundur er forsetaframbjóðandi. Meðmæla söfnun: Eiríkur Ingi Jóhannsson.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun