Málefni kvenna 26. október 2004 00:01 Kvennabaráttan kom til af illri nauðsyn þar sem staða kvenna var fótum troðin og ekki annað fyrir konur að gera en að rísa upp á afturlappirnar og berjast fyrir sínu. Staðan er þannig enn í dag að konur þurfa að berjast á vígvöllum jafnréttis og í sumum tilfellum hafa málin þokast fáránlega lítið. Það tekur langan tíma að snúa stóru skipi og allir þurfa að róa í sömu átt svo markmiðið náist en það virðist að margar konur taki þetta hlutverk sitt svo alvarlega að fátt annað kemst að, ef nokkuð. Meðvitund flestra um stöðu kvenna þokar þeim áleiðis og veitir meðvind en að vissu leyti getur hún virkað sem mótvindur. Hver einasta kona í stjórnmálum og áberandi stöðum er því marki brennd að vera kona í öllu því sem hún segir og gerir. Ef kona er ráðin í einhverja háttsetta stöðu þá er talið til hvort hún sé fyrsta konan sem gegnir stöðunni eða allavegana hvar hún er í röðinni og þannig er hún ekki aðeins að gegna starfinu sem hún er ráðin til heldur gegnir hún einnig því hlutverki að vera kona. Eins ef kona er rekin úr starfi þá er hún rekin úr starfi sem kona. Nýjasta dæmið um þetta er þegar Siv Friðleifsdóttir var látin víkja úr ráðherrastóli og Framsóknarkonur stukku allar upp á nef sér og allt í einu spruttu fram raddir kvenna sem aldrei höfðu heyrst áður sama hvað á hefur gengið í þjóðfélagsumræðunni. Hver vissi að allar þessar konur væru til? Þær sýndu þarna og sönnuðu samstöðukraft sinn og ekki virtust þær eiga í vandræðum með að ná athygli fjölmiðla en kusu að gera það í þessu máli öðrum fremur. Ekki hefur heyrst mikið í þessum konum síðan og þá hlýtur sú spurning að vakna hvort þær hafi ekki áhuga á öðrum málum, eða hvort þær hafi ekki áhuga á að sinna öðrum málum á opinberum vettvangi. En mál Sivjar hefur dregið dilk á eftir sér og meðvitund kvenna endurvakin og umræðan aukist um konur. Katrín Júlíusdóttir þingkona ákvað að kveða sér hljóðs á þingi nú á dögunum þar sem hún gagnrýnir skipan í nefnd framkvæmdanefndar um stofnanakerfi og rekstur verkefna ríkisins en aðeins karlar voru skipaðir í nefndina. Hún spyr: "Mér fannst skjóta talsvert skökku við í umræðunni um jafnréttismál að fjórir karlar væru skipaðir í þessa nefnd og verð því að spyrja hvort hæstvirtum ráðherrum finnist þessi málaflokkur ekki koma konum við. Eða hverju sætir þetta?". Er hægt að skilja Katrínu sem svo að karlar séu ekki hæfir til að tala fyrir hagsmunum kvenna á þessu sviði sem öðrum? Eða eru konur einar hæfar til þess, og eru þær þá hæfar til að tala fyrir hagsmunum karla? Mikið hefur verið rætt um að ekki séu nægilega margar konur í stjórnmálum og hefur Sjálfstæðisflokkurinn til að mynda á boðstólum sérstakt stjórnmálanámskeið fyrir konur undir yfirskriftinni Láttu að þérkveða! Þar eru meðal annars í boði fyrirlestrar og umræður um konur og stjórnmál, konur og fjölmiðla, leiðtogahæfni kvenna og aukinn hlut kvenna í stjórnmálum. Þetta er agnið sem þær eiga að bíta á til að fá þær til starfa. Hugsanlegt er hinsvegar að konur vilji koma inn í stjórnmál á öðrum forsendum en bara til að auka hlut kvenna, ef til vill vilja þær einfaldlega koma inn á þeim forsendum að taka þátt. Svo virðist sem leið kvenna að stjórnmálum sé önnur en hjá körlum, og ekkert við það að athuga, hinsvegar verður það að leiða til einhvers meira en þess að búa til lið kvenna sem gerir ekki annað en að tala um málefni kvenna. Gæti það ekki verið mikilvægt fyrir kvennabaráttuna að konur láti að sér kveða án þess að hafa þá sterku meðvitund með sér að þær séu konur? Borið hefur á þeirri skoðun að erfitt sé að fá konur til að tjá sig um mál á opinberum vettvangi og hefur meðal annars Egill Helgason talað um hversu erfitt sé að fá konur til að koma og tjá sig í þættinum hans Silfri Egils. Hinsvegar virðist engir skortur á þeim þegar kemur að því að ræða um málefni kvenna og því er spurningin einfaldlega sú hvort konur hafi bara áhuga á að tala um það málefni? Er ekki eitthvað fleira sem þær vilja leggja til umræðunnar í þjóðfélaginu? Konur hafa sýnt að þær hafa ótrúlegan kraft og viljastyrk til að láta að sér kveða í kvennabaráttunni og geta gert ótrúlegustu hluti í krafti þess málefnis sem þær trúa á. Þær hafa sýnt að þær geta ruðst fram með skoðanir og breytt hlutunum, þær hafa jafnvel stofnað öflugan fjölmiðil, tímaritið Veru en allt hafa þær gert þetta til þess að koma málefnum kvenna á framfæri. Spurningin er hvort umræðan og stefnumálin sjálf hafi orðið markmið kvennabaráttunnar og gert hana þannig sjálfhverfa. Kristín Eva Þórhallsdóttir - kristineva@frettabladid.is Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Í brennidepli Kristín Eva Þórhallsdóttir Mest lesið Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson Skoðun Halldór 26.07.2025 Halldór Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun Vertu drusla! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir Skoðun Tekur sér stöðu með Evrópusambandinu Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson skrifar Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Vertu drusla! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tekur sér stöðu með Evrópusambandinu Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Þrengt að þjóðarleikvanginum Þorvaldur Örlygsson skrifar Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Köllum Skjöld Íslands réttu nafni: Rasískt götugengi Ian McDonald skrifar Skoðun Hverjir eru komnir með nóg? Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Að leigja okkar eigin innviði Halldóra Mogensen skrifar Sjá meira
Kvennabaráttan kom til af illri nauðsyn þar sem staða kvenna var fótum troðin og ekki annað fyrir konur að gera en að rísa upp á afturlappirnar og berjast fyrir sínu. Staðan er þannig enn í dag að konur þurfa að berjast á vígvöllum jafnréttis og í sumum tilfellum hafa málin þokast fáránlega lítið. Það tekur langan tíma að snúa stóru skipi og allir þurfa að róa í sömu átt svo markmiðið náist en það virðist að margar konur taki þetta hlutverk sitt svo alvarlega að fátt annað kemst að, ef nokkuð. Meðvitund flestra um stöðu kvenna þokar þeim áleiðis og veitir meðvind en að vissu leyti getur hún virkað sem mótvindur. Hver einasta kona í stjórnmálum og áberandi stöðum er því marki brennd að vera kona í öllu því sem hún segir og gerir. Ef kona er ráðin í einhverja háttsetta stöðu þá er talið til hvort hún sé fyrsta konan sem gegnir stöðunni eða allavegana hvar hún er í röðinni og þannig er hún ekki aðeins að gegna starfinu sem hún er ráðin til heldur gegnir hún einnig því hlutverki að vera kona. Eins ef kona er rekin úr starfi þá er hún rekin úr starfi sem kona. Nýjasta dæmið um þetta er þegar Siv Friðleifsdóttir var látin víkja úr ráðherrastóli og Framsóknarkonur stukku allar upp á nef sér og allt í einu spruttu fram raddir kvenna sem aldrei höfðu heyrst áður sama hvað á hefur gengið í þjóðfélagsumræðunni. Hver vissi að allar þessar konur væru til? Þær sýndu þarna og sönnuðu samstöðukraft sinn og ekki virtust þær eiga í vandræðum með að ná athygli fjölmiðla en kusu að gera það í þessu máli öðrum fremur. Ekki hefur heyrst mikið í þessum konum síðan og þá hlýtur sú spurning að vakna hvort þær hafi ekki áhuga á öðrum málum, eða hvort þær hafi ekki áhuga á að sinna öðrum málum á opinberum vettvangi. En mál Sivjar hefur dregið dilk á eftir sér og meðvitund kvenna endurvakin og umræðan aukist um konur. Katrín Júlíusdóttir þingkona ákvað að kveða sér hljóðs á þingi nú á dögunum þar sem hún gagnrýnir skipan í nefnd framkvæmdanefndar um stofnanakerfi og rekstur verkefna ríkisins en aðeins karlar voru skipaðir í nefndina. Hún spyr: "Mér fannst skjóta talsvert skökku við í umræðunni um jafnréttismál að fjórir karlar væru skipaðir í þessa nefnd og verð því að spyrja hvort hæstvirtum ráðherrum finnist þessi málaflokkur ekki koma konum við. Eða hverju sætir þetta?". Er hægt að skilja Katrínu sem svo að karlar séu ekki hæfir til að tala fyrir hagsmunum kvenna á þessu sviði sem öðrum? Eða eru konur einar hæfar til þess, og eru þær þá hæfar til að tala fyrir hagsmunum karla? Mikið hefur verið rætt um að ekki séu nægilega margar konur í stjórnmálum og hefur Sjálfstæðisflokkurinn til að mynda á boðstólum sérstakt stjórnmálanámskeið fyrir konur undir yfirskriftinni Láttu að þérkveða! Þar eru meðal annars í boði fyrirlestrar og umræður um konur og stjórnmál, konur og fjölmiðla, leiðtogahæfni kvenna og aukinn hlut kvenna í stjórnmálum. Þetta er agnið sem þær eiga að bíta á til að fá þær til starfa. Hugsanlegt er hinsvegar að konur vilji koma inn í stjórnmál á öðrum forsendum en bara til að auka hlut kvenna, ef til vill vilja þær einfaldlega koma inn á þeim forsendum að taka þátt. Svo virðist sem leið kvenna að stjórnmálum sé önnur en hjá körlum, og ekkert við það að athuga, hinsvegar verður það að leiða til einhvers meira en þess að búa til lið kvenna sem gerir ekki annað en að tala um málefni kvenna. Gæti það ekki verið mikilvægt fyrir kvennabaráttuna að konur láti að sér kveða án þess að hafa þá sterku meðvitund með sér að þær séu konur? Borið hefur á þeirri skoðun að erfitt sé að fá konur til að tjá sig um mál á opinberum vettvangi og hefur meðal annars Egill Helgason talað um hversu erfitt sé að fá konur til að koma og tjá sig í þættinum hans Silfri Egils. Hinsvegar virðist engir skortur á þeim þegar kemur að því að ræða um málefni kvenna og því er spurningin einfaldlega sú hvort konur hafi bara áhuga á að tala um það málefni? Er ekki eitthvað fleira sem þær vilja leggja til umræðunnar í þjóðfélaginu? Konur hafa sýnt að þær hafa ótrúlegan kraft og viljastyrk til að láta að sér kveða í kvennabaráttunni og geta gert ótrúlegustu hluti í krafti þess málefnis sem þær trúa á. Þær hafa sýnt að þær geta ruðst fram með skoðanir og breytt hlutunum, þær hafa jafnvel stofnað öflugan fjölmiðil, tímaritið Veru en allt hafa þær gert þetta til þess að koma málefnum kvenna á framfæri. Spurningin er hvort umræðan og stefnumálin sjálf hafi orðið markmið kvennabaráttunnar og gert hana þannig sjálfhverfa. Kristín Eva Þórhallsdóttir - kristineva@frettabladid.is
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar