Mogginn hefur farið skemmtilega úrillur fram úr í morgun, eða í það minnsta vandar hann ekki borgarfulltrúum Sjálfstæðisflokksins kveðjurnar í sérstökum kjallaraleiðara í blaðinu í dag.
Það telst alltaf til tíðinda þegar Moggi skammar sjálfstæðismenn. Einkum og sér í lagi ef skammirnar eru hastarlegar. Og stjarfar af reiði.
Hitt er alvanalegt að hann hatist út í erkióvin sinn; Samfylkinguna. Sem er ekki lengur nein frétt.
En nú standa Hádegismóaspjótin á sexmenningunum við Tjörnina, því mikla prinsippfólki pólitíkurinnar sem tekið hefur U-beygju á rauðu ljósi í Rei-málinu.
Úps.
Ég skil reiði Mogga. Það vottar fyrir því að hann sé samkvæmur sjálfum sér í aðhaldinu sem stjórnmálaflokkum ber.
Fréttin er þessi:
Ég man ekki til þess í annan tíma að Moggi hafi farið jafn ljótum orðum um vini sína í Flokknum og hann gerir á leiðaraopnunni í dag:
"Aldrei í sögu Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn Reykjavíkur hefur flokkurinn beðið slíkan hnekki og sýnt af sér slíka lágkúru."
Mogginn krefst þess að forysta Flokksins skerist í skrípaleikinn af einfaldri ástæðu:
"Borgarstjórnarflokkurinn er gersamlega forystulaus ..."
Þetta er talsvert.
Sérstaklega úr penna Mogga þar sem flokksástin hefur gjarnan brenglað allt pólitískt veruleikaskyn ...
-SER.
Fastir pennar
