Tron: Stafrænt stuð Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 29. desember 2010 06:00 Bíó Tron: Legacy Leikstjóri: Joseph Kosinski Leikarar: Jeff Bridges, Garrett Hedlund, Olivia Wilde, Bruce Boxleitner. Tron: Legacy er framhald hinnar 28 ára gömlu Tron, sem sagði frá tölvuforritaranum Kevin Flynn (Jeff Bridges) sem valsaði um tölvugerðan sýndarheim í leit að sönnun þess að hugviti hans hefði verið stolið. Í framhaldinu fylgjumst við með syni hans, Sam Flynn (Garrett Hedlund), sem varð munaðarlaus eftir að faðirinn hvarf sporlaust. Röð atvika verður til þess að hinn ungi Sam sogast inn í sömu tölvuveröld og sá gamli gerði, og viti menn, þar finnur hann pápa sinn sem hefur setið þar fastur undanfarin tuttugu ár. Söguþráðurinn hljómar eflaust bjánalega í eyrum sumra, og sennilega er hann það. Að sjálfsögðu er hann einungis afsökun fyrir hið magnaða sjónarspil sem sýndarveruleikinn er. Og þó má eflaust rífast um hvort meintur sýndarveruleiki sé mögulega jafn ekta og raunveruleikinn. Í það minnsta virðist Kevin Flynn hafa elst um nokkra áratugi í tölvulandi. Tölvugrafíkin vex og þroskast en hinn dauðlegi forritari hrörnar og úreldist. Það má eflaust lesa heilmikið í Tron: Legacy og þann „boðskap" sem hún reynir að færa okkur. Það er þó hennar stærsti veikleiki, hún tekur sig full hátíðlega á köflum og undir restina fór mér að leiðast. Best var myndin þegar hún leyfði sér að vera hressandi ævintýri án hálfbakaðs daðurs við Biblíuna og heimspeki. „Veisla fyrir augu og eyru" er ofnotaður frasi sem á þó ágætlega við hér. Enda lifir myndin við þann lúxus að þurfa ekki að rembast við að dulbúa tölvubrellurnar sem eitthvað annað en tölvubrellur. Þrívíddin er stórglæsileg og vægi hennar eykst við það að myndin byrjar í tvívídd en hækkar um einn þegar hasarinn byrjar. Í lokin vil ég svo minnast á kvikmyndatónlistina, en um hana sér franska dúóið Daft Punk, og gerir vel. Niðurstaða: Heillandi ævintýri sem missir þó heldur flugið í seinni hálfleik. Lífið Mest lesið Drakk ógeðslega illa og hætti eftir blindafyllerí Lífið Einar fékk meira hár en Baldur Lífið „Aldrei grátið jafn mikið af gleði“ Lífið „Ég er sáttur við það dagsverk“ Menning „Öruggt athvarf fyrir hinsegin samfélagið“ Lífið Martin Österdahl hættir hjá Eurovision Lífið Áslaug selur glæsiíbúð í Reykjavík Lífið F1: The Movie frumsýnd í Egilshöll – sjáðu myndirnar Lífið samstarf Vægar viðreynslur en engir pervertar Lífið Glatkistunni lokað Menning Fleiri fréttir Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira
Bíó Tron: Legacy Leikstjóri: Joseph Kosinski Leikarar: Jeff Bridges, Garrett Hedlund, Olivia Wilde, Bruce Boxleitner. Tron: Legacy er framhald hinnar 28 ára gömlu Tron, sem sagði frá tölvuforritaranum Kevin Flynn (Jeff Bridges) sem valsaði um tölvugerðan sýndarheim í leit að sönnun þess að hugviti hans hefði verið stolið. Í framhaldinu fylgjumst við með syni hans, Sam Flynn (Garrett Hedlund), sem varð munaðarlaus eftir að faðirinn hvarf sporlaust. Röð atvika verður til þess að hinn ungi Sam sogast inn í sömu tölvuveröld og sá gamli gerði, og viti menn, þar finnur hann pápa sinn sem hefur setið þar fastur undanfarin tuttugu ár. Söguþráðurinn hljómar eflaust bjánalega í eyrum sumra, og sennilega er hann það. Að sjálfsögðu er hann einungis afsökun fyrir hið magnaða sjónarspil sem sýndarveruleikinn er. Og þó má eflaust rífast um hvort meintur sýndarveruleiki sé mögulega jafn ekta og raunveruleikinn. Í það minnsta virðist Kevin Flynn hafa elst um nokkra áratugi í tölvulandi. Tölvugrafíkin vex og þroskast en hinn dauðlegi forritari hrörnar og úreldist. Það má eflaust lesa heilmikið í Tron: Legacy og þann „boðskap" sem hún reynir að færa okkur. Það er þó hennar stærsti veikleiki, hún tekur sig full hátíðlega á köflum og undir restina fór mér að leiðast. Best var myndin þegar hún leyfði sér að vera hressandi ævintýri án hálfbakaðs daðurs við Biblíuna og heimspeki. „Veisla fyrir augu og eyru" er ofnotaður frasi sem á þó ágætlega við hér. Enda lifir myndin við þann lúxus að þurfa ekki að rembast við að dulbúa tölvubrellurnar sem eitthvað annað en tölvubrellur. Þrívíddin er stórglæsileg og vægi hennar eykst við það að myndin byrjar í tvívídd en hækkar um einn þegar hasarinn byrjar. Í lokin vil ég svo minnast á kvikmyndatónlistina, en um hana sér franska dúóið Daft Punk, og gerir vel. Niðurstaða: Heillandi ævintýri sem missir þó heldur flugið í seinni hálfleik.
Lífið Mest lesið Drakk ógeðslega illa og hætti eftir blindafyllerí Lífið Einar fékk meira hár en Baldur Lífið „Aldrei grátið jafn mikið af gleði“ Lífið „Ég er sáttur við það dagsverk“ Menning „Öruggt athvarf fyrir hinsegin samfélagið“ Lífið Martin Österdahl hættir hjá Eurovision Lífið Áslaug selur glæsiíbúð í Reykjavík Lífið F1: The Movie frumsýnd í Egilshöll – sjáðu myndirnar Lífið samstarf Vægar viðreynslur en engir pervertar Lífið Glatkistunni lokað Menning Fleiri fréttir Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira