Þeim er illa við hreingerningar Jóhann Hauksson skrifar 5. febrúar 2013 15:43 Við lifum tíma þar sem fréttaflutningur verður æ persónulegri og ágengari um einkahagi manna. Áhuginn á málefnum og hugmyndafræði virðist vera í öfugu hlutfalli við þetta. Þjóðmálaskýringar „the usual suspects" í fjölmiðlunum eftir nýafstaðið formannskjör í Samfylkingunni ber öll þessi einkenni. Má ég nefna dæmi. Sturla Böðvarsson fyrrum ráðherra á vegum Sjálfstæðisflokksins skrifar pistla í Pressuna. Beygður eftir hreingerningar núverandi ríkisstjórnar á hruni og subbuskap sjálfstæðismanna segir hann í síðasta pistli: „Vonandi tekst nýjum formanni Samfylkingarinnar, Árna Páli Árnasyni, að breyta aðstæðum á vettvangi stjórnmálanna og víkja frá arfleifð hefndar og haturs sem hefur ríkt í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur." Og bætir svo við: „Heift og hatur hefur ráðið för og árangur okkar sem þjóðar er eftir því. Tíma og fjármunum er sóað í gæluverkefni og meinlokur forustumanna stjórnarflokkanna sem ekkert koma við endurreisn. Lengst var gengið í Landsdómsmálinu þegar Geir H. Haarde var einn ákærður og Jóhanna Sigurðardóttir sem var ráðherra í ríkisstjórninni hjá Geir lagðist gegn því að ákæran gegn Geir yrði dregin til baka þegar tækifæri gafst." Sem sagt: Sturlu er ekki efst í huga uppbygging í kjölfar hruns í boði Sjálfstæðisflokksins heldur er honum efst í huga vinur og flokksbróðir sem hlaut áminnigu fyrir vanrækslu. Versta voðaverk Jóhönnu snéri að persónu Geirs H. Haarde. Fyrst eru það hagsmunir innvígðra og svo kemur að almenningi (kannski). Úlfar í sauðagæru Á Evrópuvaktinni hamast Styrmir Gunnarsson og Björn Bjarnason við að skapa sundrungu innan Samfylkingarinnar og etja Árna Páli gegn Jóhönnu, sitjandi forsætisráðherra og samherja hans. Þarf hann ekki að fá ráðherrastólinn sinn aftur í þrjá mánuði? Þreyttir eru þeir og vígamóðir karlarnir. En eru Styrmir, Björn, Helgi Magnússon og allir hinir sjálfstæðismennirnir ekki alveg mátulega miklir vinir Árna Páls meðan það hentar eða þar til Árni Páll herðir að þeim í ESB-málunum? Í Hádegismóum er Bjarni Benediktsson formaður Flokksins tekinn tali og hann túlkar orð nýkjörins formanns Samfylkingarinnar á þann veg að stjórnarflokkarnir hafi verið í stríði en ekki stjórnarandstaðan: „Það hefur ekki staðið á okkur í stjórnarandstöðunni að eiga samstarf um skynsamlegar lausnir." Það er nefnilega það. Skynsamlegar lausnir á skilmálum Flokksins? Á skilmálum gamla Íslands? Ég er æði hræddur um að refir Flokksins hafi misskilið nýjan formann Samfylkingarinnar eitthvað. Fyrir nú utan það að öfugmæli Bjarna formanns er eins tært og skiljanlegt og verða má. Það er varnarlið gamla Íslands í Sjálfstæðisflokknum sem sífellt kastar stríðshanskanum og leggur stein í götu nær allra mála. Þingflokkur hans nýtur stuðnings stofnana og samtaka í okkar litla þjóðfélagi sem enn eru fóðruð að innan með gildum hrunverja. Ég segi þetta og get ekki annað, viðbúinn því að Guðmundur Steingrímsson og Róbert Marshall segi með sínum nýja stíl og sínu nýja sniði að hér falli ég í sömu gömlu gryfju átakanna og menn vilja nú reyna að forðast. (Það er auðvitað kristilegt að rétta hinn vangann en hafa boðskap Hávamála um að gjalda líku líkt að engu.) Þeim, skal refsað Reynslan víða um heim er sú að ríkisstjórnum, sem taka við stjórnartaumum í miklum efnahagslægðum eða kreppum, er refsað af kjósendum. Niðurstöður fylgiskannanna koma að því leyti ekkert á óvart. En raunverulegum sökudólgum er einnig refsað; Sjálfstæðisflokkurinn mátti þola sína mestu niðurlægingu fyrr og síðar í þingkosningunum í apríl árið 2009. Fianna Fáil, einskonar sjálfstæðisflokkur Íra, hlaut aðeins liðlega 17 prósenta fylgi í þingkosningunum á Írlandi árið 2011 en hafði vanist því í 80 ár að vera með 40 til 50 prósenta fylgi og oftast nær með hönd á stjórnartaumunum. Árið 2013 eru Samfylkingin og VG í þeirri stöðu að vera stjórnarflokkar í furðu góðu efnahagsástandi í kjölfar hallæris sem lagður var grunnur að í valdatíð Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Fyrir það skal refsað. Ekki nóg með það, því svo virðist sem stjórnarflokkarnir þurfi ráðningu líkt og Sjáflstæðisflokkurinn 2009. Hver er þá raunveruleg sök núverandi stjórnarflokka, Samfylkingarinnar og VG? Að hagvöxtur er bærilegur og meiri en mjög víða? Að atvinnuleysi mældist 4,7% nú síðast? Að fleiri flytja nú til landsins en frá því? Að dregið hefur hraðar úr ójöfnuði hér á landi en nokkurs staðar á byggðu bóli? Að hvergi er minni hætta á fátækt og félagslegri einangrun? Að skuldir heimila hafa lækkað og eru nú svipaðar og árið 2007 sem hlutfall af landsframleiðslu? Að sanngjarnt veiðigjald hefur verið lagt á útgerðina sem fékk að njóta gengishruns krónunnar á kostnað heimilanna árum saman? Að lífeyrisforréttindi ráðherra, forseta, dómara og þingmanna hafa verið afnumin? Að bankarnir voru endurræstir fyrir 250 milljörðum króna lægri upphæð en upphaflega var gert ráð fyrir? Að ráðuneytum og ráðherrum hefur verið fækkað? Að ráðherrum og starfsmönnum stjórnarráðsins hafa verið settar siðareglur? Að gengið hefur verið lengra en nokkru sinni fyrr í lýðveldissögunni í endurskoðun stjórnarskrárinnar? Að í fjögur ár samfellt hefur jafnrétti hvergi mælst meira á byggðu bóli en á Íslandi? Að hafa fengið rammaáætlun um nýtingu og vernd landsvæða samþykkta eftir áralangt þref? Að hafa dregið hratt úr halla ríkissjóðs eftir hrun; úr 216 milljörðum árið 2008 í innan við 4 milljarða króna árið 2013. Hvar er þeirra eigin stefna? Þessi árangur er aðeins hluti þess sem áorkað hefur verið á kjörtímabilinu. Hann hefur ekkert með hefnd og hatur að gera heldur almannahagsmuni. Allir hugsandi menn vita að Jóhanna Sigurðardóttir varð forsætisráðherra fyrir fjórum árum vegna þess að hún hafði allan sinn feril talað fyrir almannahagsmunum og gegn sérhagsmunastjórnmálum. Allir hugsandi menn vita að nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar talar fyrir almannahagsmunum, berst fyrir grundvallargildum jafnaðarmanna og er ekki til sölu fyrir mikilvægustu stefnumál þeirra. Sem fyrr lætur hann ekki persónu sína þvælast fyrir í þeim efnum. Þess þarf nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar ekki. Þetta mega menn eins og Helgi Magnússon hafa í huga næst þegar hann og aðrir sjálfstæðismenn reyna að gera út á Samfyklinguna. Þeir ættu að skammast til að setja fram efnahagsmálastefnu sjálfir sem hægt er að ræða um við aðra. Jóhann Hauksson Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóhann Hauksson Mest lesið Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson skrifar Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Frumvarp til ólaga Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar Skoðun Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn Örn Sigurðsson skrifar Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson skrifar Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir skrifar Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal skrifar Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Ábyrgð og ábyrgðarleysi Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Á flandri í klandri Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð Helga Þórðardóttir skrifar Skoðun Hverjir borga leikskólann í Kópavogi? Örn Arnarson skrifar Skoðun Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun „Skömmin þín“ Jokka G. Birnudóttir skrifar Skoðun Tökum samtalið Gunnþór Ingvason skrifar Skoðun „Eruð þið sammála lausagöngu katta?“ Sighvatur Björgvinsson skrifar Sjá meira
Við lifum tíma þar sem fréttaflutningur verður æ persónulegri og ágengari um einkahagi manna. Áhuginn á málefnum og hugmyndafræði virðist vera í öfugu hlutfalli við þetta. Þjóðmálaskýringar „the usual suspects" í fjölmiðlunum eftir nýafstaðið formannskjör í Samfylkingunni ber öll þessi einkenni. Má ég nefna dæmi. Sturla Böðvarsson fyrrum ráðherra á vegum Sjálfstæðisflokksins skrifar pistla í Pressuna. Beygður eftir hreingerningar núverandi ríkisstjórnar á hruni og subbuskap sjálfstæðismanna segir hann í síðasta pistli: „Vonandi tekst nýjum formanni Samfylkingarinnar, Árna Páli Árnasyni, að breyta aðstæðum á vettvangi stjórnmálanna og víkja frá arfleifð hefndar og haturs sem hefur ríkt í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur." Og bætir svo við: „Heift og hatur hefur ráðið för og árangur okkar sem þjóðar er eftir því. Tíma og fjármunum er sóað í gæluverkefni og meinlokur forustumanna stjórnarflokkanna sem ekkert koma við endurreisn. Lengst var gengið í Landsdómsmálinu þegar Geir H. Haarde var einn ákærður og Jóhanna Sigurðardóttir sem var ráðherra í ríkisstjórninni hjá Geir lagðist gegn því að ákæran gegn Geir yrði dregin til baka þegar tækifæri gafst." Sem sagt: Sturlu er ekki efst í huga uppbygging í kjölfar hruns í boði Sjálfstæðisflokksins heldur er honum efst í huga vinur og flokksbróðir sem hlaut áminnigu fyrir vanrækslu. Versta voðaverk Jóhönnu snéri að persónu Geirs H. Haarde. Fyrst eru það hagsmunir innvígðra og svo kemur að almenningi (kannski). Úlfar í sauðagæru Á Evrópuvaktinni hamast Styrmir Gunnarsson og Björn Bjarnason við að skapa sundrungu innan Samfylkingarinnar og etja Árna Páli gegn Jóhönnu, sitjandi forsætisráðherra og samherja hans. Þarf hann ekki að fá ráðherrastólinn sinn aftur í þrjá mánuði? Þreyttir eru þeir og vígamóðir karlarnir. En eru Styrmir, Björn, Helgi Magnússon og allir hinir sjálfstæðismennirnir ekki alveg mátulega miklir vinir Árna Páls meðan það hentar eða þar til Árni Páll herðir að þeim í ESB-málunum? Í Hádegismóum er Bjarni Benediktsson formaður Flokksins tekinn tali og hann túlkar orð nýkjörins formanns Samfylkingarinnar á þann veg að stjórnarflokkarnir hafi verið í stríði en ekki stjórnarandstaðan: „Það hefur ekki staðið á okkur í stjórnarandstöðunni að eiga samstarf um skynsamlegar lausnir." Það er nefnilega það. Skynsamlegar lausnir á skilmálum Flokksins? Á skilmálum gamla Íslands? Ég er æði hræddur um að refir Flokksins hafi misskilið nýjan formann Samfylkingarinnar eitthvað. Fyrir nú utan það að öfugmæli Bjarna formanns er eins tært og skiljanlegt og verða má. Það er varnarlið gamla Íslands í Sjálfstæðisflokknum sem sífellt kastar stríðshanskanum og leggur stein í götu nær allra mála. Þingflokkur hans nýtur stuðnings stofnana og samtaka í okkar litla þjóðfélagi sem enn eru fóðruð að innan með gildum hrunverja. Ég segi þetta og get ekki annað, viðbúinn því að Guðmundur Steingrímsson og Róbert Marshall segi með sínum nýja stíl og sínu nýja sniði að hér falli ég í sömu gömlu gryfju átakanna og menn vilja nú reyna að forðast. (Það er auðvitað kristilegt að rétta hinn vangann en hafa boðskap Hávamála um að gjalda líku líkt að engu.) Þeim, skal refsað Reynslan víða um heim er sú að ríkisstjórnum, sem taka við stjórnartaumum í miklum efnahagslægðum eða kreppum, er refsað af kjósendum. Niðurstöður fylgiskannanna koma að því leyti ekkert á óvart. En raunverulegum sökudólgum er einnig refsað; Sjálfstæðisflokkurinn mátti þola sína mestu niðurlægingu fyrr og síðar í þingkosningunum í apríl árið 2009. Fianna Fáil, einskonar sjálfstæðisflokkur Íra, hlaut aðeins liðlega 17 prósenta fylgi í þingkosningunum á Írlandi árið 2011 en hafði vanist því í 80 ár að vera með 40 til 50 prósenta fylgi og oftast nær með hönd á stjórnartaumunum. Árið 2013 eru Samfylkingin og VG í þeirri stöðu að vera stjórnarflokkar í furðu góðu efnahagsástandi í kjölfar hallæris sem lagður var grunnur að í valdatíð Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Fyrir það skal refsað. Ekki nóg með það, því svo virðist sem stjórnarflokkarnir þurfi ráðningu líkt og Sjáflstæðisflokkurinn 2009. Hver er þá raunveruleg sök núverandi stjórnarflokka, Samfylkingarinnar og VG? Að hagvöxtur er bærilegur og meiri en mjög víða? Að atvinnuleysi mældist 4,7% nú síðast? Að fleiri flytja nú til landsins en frá því? Að dregið hefur hraðar úr ójöfnuði hér á landi en nokkurs staðar á byggðu bóli? Að hvergi er minni hætta á fátækt og félagslegri einangrun? Að skuldir heimila hafa lækkað og eru nú svipaðar og árið 2007 sem hlutfall af landsframleiðslu? Að sanngjarnt veiðigjald hefur verið lagt á útgerðina sem fékk að njóta gengishruns krónunnar á kostnað heimilanna árum saman? Að lífeyrisforréttindi ráðherra, forseta, dómara og þingmanna hafa verið afnumin? Að bankarnir voru endurræstir fyrir 250 milljörðum króna lægri upphæð en upphaflega var gert ráð fyrir? Að ráðuneytum og ráðherrum hefur verið fækkað? Að ráðherrum og starfsmönnum stjórnarráðsins hafa verið settar siðareglur? Að gengið hefur verið lengra en nokkru sinni fyrr í lýðveldissögunni í endurskoðun stjórnarskrárinnar? Að í fjögur ár samfellt hefur jafnrétti hvergi mælst meira á byggðu bóli en á Íslandi? Að hafa fengið rammaáætlun um nýtingu og vernd landsvæða samþykkta eftir áralangt þref? Að hafa dregið hratt úr halla ríkissjóðs eftir hrun; úr 216 milljörðum árið 2008 í innan við 4 milljarða króna árið 2013. Hvar er þeirra eigin stefna? Þessi árangur er aðeins hluti þess sem áorkað hefur verið á kjörtímabilinu. Hann hefur ekkert með hefnd og hatur að gera heldur almannahagsmuni. Allir hugsandi menn vita að Jóhanna Sigurðardóttir varð forsætisráðherra fyrir fjórum árum vegna þess að hún hafði allan sinn feril talað fyrir almannahagsmunum og gegn sérhagsmunastjórnmálum. Allir hugsandi menn vita að nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar talar fyrir almannahagsmunum, berst fyrir grundvallargildum jafnaðarmanna og er ekki til sölu fyrir mikilvægustu stefnumál þeirra. Sem fyrr lætur hann ekki persónu sína þvælast fyrir í þeim efnum. Þess þarf nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar ekki. Þetta mega menn eins og Helgi Magnússon hafa í huga næst þegar hann og aðrir sjálfstæðismenn reyna að gera út á Samfyklinguna. Þeir ættu að skammast til að setja fram efnahagsmálastefnu sjálfir sem hægt er að ræða um við aðra. Jóhann Hauksson
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun
Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun