Slakur endir á góðri drullu

Tónlist. Botnleðja. All Tomorrow‘s Parties. Atlantic Studios.





Strákarnir í Botnleðju voru í góðum gír á föstudeginum, spiluðu alla sína helstu smelli í bland við nokkur ný lög sem voru sum hver alveg frábær en gripu salinn ekki alveg jafnhressilega og allra frægustu afurðirnar, eðli málsins samkvæmt.

Skemmtilegast var þegar strákarnir renndu sér í leikskólagruggið af Drullumalli - það fór ekki fram hjá neinum sem ekki vissi það þá þegar hversu mikið brautryðjendaband Botnleðja er í íslenskri músíksenu.

Það var helst að sviðið væri of stórt fyrir þremenningana, sem höfðu lítil tök á að sprikla og fylla upp í tómarúmið, en reyndu af og til að fjölga mönnum á sviðinu með prýðilegum árangri. 



Það sem dregur þó helst úr upplifuninni er rólegt lokalagið af nýju plötunni þeirra, einhvers konar epískur samsöngur sem hljómar eins og hann hafi verið saminn fyrir heimsmeistarakeppnina í fótbolta, en fáir þekktu lagið og það var misráðið að ljúka tónleikunum ekki með sígildri sprengju úr drekkhlöðnu vopnabúrinu.



Niðurstaða: Góðir tónleikar sem enduðu helst til of rólega.