Morð og mannlegt eðli Ívar Halldórsson skrifar 15. febrúar 2016 16:54 Ban Ki-moon sagði nýlega þetta: „Hnífsstungur, ákeyrslur og byssuárásir Palestínumanna gegn Ísraelum hafa haldið áfram að taka mannslíf... en eins og undirokað fólk hefur sýnt í gegnum aldirnar, er það mannlegt eðli að bregðast á þennan hátt við landtöku, sem oft er hvati haturs og öfga.“ Um leið og hann fordæmir ofbeldi tekur hann bókstaflega upp blóðugan hanskann fyrir hryðjuverkamönnum og árásum þeirra með fullyrðingu, sem honum finnst hann geta sett fram án rökstuðnings. Hefur ofbeldi gegn venjulegum borgurum verið túlkað sem náttúruleg viðbrögð við landsvæðadeilu ríkja gegnum tíðina? Svarið er „Nei.“ Oxford University birti nýlega niðurstöður ítarlegra rannsókna á yfir tvö þúsund hernaðarlegum landssvæðadeilum á heimsvísu, allt frá árinu 1816 til 1996. Niðurstöður leiða í ljós að aðeins 17% slíkra deilna leiddu til stríðsátaka innan árs, og aðeins 30% innan fimm ára. Það er því ekki rétt að halda því fram að það sé manninum eðlislægt að bregðast við landsvæðadeilum með ofbeldi. Slík yfirlýsing er úr lausu lofti gripin. En trúir Ban Ki-moon í raun að hryðjuverk (gegn öðrum en Ísraelum) geti skrifast á „mannlegt eðli?“ Aftur er svarið „Nei.“ Nú í dag deila t.d. 190 mismunandi lönd um landsvæði. Samkvæmt „Armed Conflict Database“ eiga sér nú stað 42 blóðugar deilur í heiminum (miðað við 2015), og á árinu 2014 einu saman fæddu þessi átök af sér rúmlega 12 milljónir flóttamenn og féllu um 180.000 manns í valinn. Það er því mjög athyglisvert að á rúmlega sjö árum sem aðalframkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna, hefur Ban Ki-moon aldrei talað um þessar afleiðingar og dauðsföll sem „náttúrulegar afleiðingar“ eða orsakir „mannlegs eðlis“ – það virðist hann aðeins gera þegar Ísrael á í hlut. En hvað segja Palestínumenn? Eru undanfarnar hnífa- og byssuárásir á Ísraelsmenn tilkomnar eingöngu vegna deilna um landsvæði? Svarið er „Nei.“ Það sem hefur hvatt Palestínumenn til ódáða, með hnífum og byssum, á rætur að rekja til falskrar ógnar við mosku þeirra og vaxandi stuðnings Palestínumanna við Íslamska ríkið. Síðastliðinn september fór orðrómaalda af stað sem hélt þeirri fölsku staðreynd frammi að Ísraelar hefðu í hyggju að eyða Al-Aqsa moskunni í Jerúsalem. Þrátt fyrir að þessi ógn ætti sér hvorki stoð í raunveruleikanum (og átti sér aldrei stað), hvöttu palestínskir leiðtogar ungt fólk til að bregðast við þessum einkennilegu orðrómum með ofbeldi. Palestínskir aðilar gáfu meira að segja út leiðbeiningarit sem sýndu hvernig væri árangursríkast að stinga gyðinga. Það má einnig geta þess að í flestum tilvikum útskýrðu árásarmennirnir sjálfir fyrir fjölmiðlum hvað vakti fyrir þeim með ofbeldi þeirra, en sögðust þeir þá vera að vernda moskuna.Íslamska ríkið hvatti svo Palestínumenn til enn frekara ofbeldis með myndbandaseríu. Vísbendingar sem Tel Aviv hryðjuverkamaðurinn Nashat Milhem skildi eftir sig gáfu til kynna að hann hefði þá sótt innblástur sinn til Íslamska ríkisins. Þýðir þetta þá að Sameinuðu þjóðirnar ættu ekki að hvetja til friðar? Nei, alls ekki. Ísraelar vilja frið og eru reiðubúnir í tveggja ríkja lausn, þ.e. vilja sjá Ísrael og Palestínu hlið við hlið í friðsamlegri sambúð. Ísrael hefur þrisvar sinnum á síðustu 25 árum tekið af skarið, þrátt fyrir augljósa áhættu, og boðið Palestínumönnum sjálfstæði. En palestínsk yfirvöld hafa alltaf hafnað - og oft jafnvel svarað slíkum friðarumleitunum með ofbeldi. Ísrael heldur áfram í dag að styðja friðsamlega tveggja ríkja lausn. Það er viðeigandi að Sameinuðu þjóðirnar styðji allar tilraunir til sátta með góðri hvatningu. Þegar Ban Ki-moon afsakar palestínsk hryðjuverk, hvetur hann um leið til ofbeldis og sýnir öfgafyllstu öflum palestínsku þjóðarinnar stuðning, og þrengir um leið brautina til friðar. Ef aðalframkvæmdastjóra Sameinuðu þjóðanna er alvara með að vilja að friður náist meðal þjóðanna tveggja myndi hann gera vel ef hann styddi frekar við bakið á þeim Palestínumönnum sem vilja frið, frekar en að sýna þeim stuðning sem halda hryðjuverkum í hávegum. Að sama skapi ætti hann að virða líf ísraelskra borgara á sama hátt og hann virðir líf fólks frá öðrum heimshornum. Þegar öllu er á botninn hvolft hefur Ban Ki-moon aldrei talað opinberlega um ofbeldi síðustu árhundruð í heiminum sem orsök „mannlegs eðlis.“ Aðeins þegar Ísrael á í hlut. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Skoðun Mest lesið Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Mega bara íslenskir karlmenn nauðga konum á Íslandi? Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Nýbygging þýðir ekki gallalaus eign Annþór Kristján Karlsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson Skoðun Skoðun Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Sjá meira
Ban Ki-moon sagði nýlega þetta: „Hnífsstungur, ákeyrslur og byssuárásir Palestínumanna gegn Ísraelum hafa haldið áfram að taka mannslíf... en eins og undirokað fólk hefur sýnt í gegnum aldirnar, er það mannlegt eðli að bregðast á þennan hátt við landtöku, sem oft er hvati haturs og öfga.“ Um leið og hann fordæmir ofbeldi tekur hann bókstaflega upp blóðugan hanskann fyrir hryðjuverkamönnum og árásum þeirra með fullyrðingu, sem honum finnst hann geta sett fram án rökstuðnings. Hefur ofbeldi gegn venjulegum borgurum verið túlkað sem náttúruleg viðbrögð við landsvæðadeilu ríkja gegnum tíðina? Svarið er „Nei.“ Oxford University birti nýlega niðurstöður ítarlegra rannsókna á yfir tvö þúsund hernaðarlegum landssvæðadeilum á heimsvísu, allt frá árinu 1816 til 1996. Niðurstöður leiða í ljós að aðeins 17% slíkra deilna leiddu til stríðsátaka innan árs, og aðeins 30% innan fimm ára. Það er því ekki rétt að halda því fram að það sé manninum eðlislægt að bregðast við landsvæðadeilum með ofbeldi. Slík yfirlýsing er úr lausu lofti gripin. En trúir Ban Ki-moon í raun að hryðjuverk (gegn öðrum en Ísraelum) geti skrifast á „mannlegt eðli?“ Aftur er svarið „Nei.“ Nú í dag deila t.d. 190 mismunandi lönd um landsvæði. Samkvæmt „Armed Conflict Database“ eiga sér nú stað 42 blóðugar deilur í heiminum (miðað við 2015), og á árinu 2014 einu saman fæddu þessi átök af sér rúmlega 12 milljónir flóttamenn og féllu um 180.000 manns í valinn. Það er því mjög athyglisvert að á rúmlega sjö árum sem aðalframkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna, hefur Ban Ki-moon aldrei talað um þessar afleiðingar og dauðsföll sem „náttúrulegar afleiðingar“ eða orsakir „mannlegs eðlis“ – það virðist hann aðeins gera þegar Ísrael á í hlut. En hvað segja Palestínumenn? Eru undanfarnar hnífa- og byssuárásir á Ísraelsmenn tilkomnar eingöngu vegna deilna um landsvæði? Svarið er „Nei.“ Það sem hefur hvatt Palestínumenn til ódáða, með hnífum og byssum, á rætur að rekja til falskrar ógnar við mosku þeirra og vaxandi stuðnings Palestínumanna við Íslamska ríkið. Síðastliðinn september fór orðrómaalda af stað sem hélt þeirri fölsku staðreynd frammi að Ísraelar hefðu í hyggju að eyða Al-Aqsa moskunni í Jerúsalem. Þrátt fyrir að þessi ógn ætti sér hvorki stoð í raunveruleikanum (og átti sér aldrei stað), hvöttu palestínskir leiðtogar ungt fólk til að bregðast við þessum einkennilegu orðrómum með ofbeldi. Palestínskir aðilar gáfu meira að segja út leiðbeiningarit sem sýndu hvernig væri árangursríkast að stinga gyðinga. Það má einnig geta þess að í flestum tilvikum útskýrðu árásarmennirnir sjálfir fyrir fjölmiðlum hvað vakti fyrir þeim með ofbeldi þeirra, en sögðust þeir þá vera að vernda moskuna.Íslamska ríkið hvatti svo Palestínumenn til enn frekara ofbeldis með myndbandaseríu. Vísbendingar sem Tel Aviv hryðjuverkamaðurinn Nashat Milhem skildi eftir sig gáfu til kynna að hann hefði þá sótt innblástur sinn til Íslamska ríkisins. Þýðir þetta þá að Sameinuðu þjóðirnar ættu ekki að hvetja til friðar? Nei, alls ekki. Ísraelar vilja frið og eru reiðubúnir í tveggja ríkja lausn, þ.e. vilja sjá Ísrael og Palestínu hlið við hlið í friðsamlegri sambúð. Ísrael hefur þrisvar sinnum á síðustu 25 árum tekið af skarið, þrátt fyrir augljósa áhættu, og boðið Palestínumönnum sjálfstæði. En palestínsk yfirvöld hafa alltaf hafnað - og oft jafnvel svarað slíkum friðarumleitunum með ofbeldi. Ísrael heldur áfram í dag að styðja friðsamlega tveggja ríkja lausn. Það er viðeigandi að Sameinuðu þjóðirnar styðji allar tilraunir til sátta með góðri hvatningu. Þegar Ban Ki-moon afsakar palestínsk hryðjuverk, hvetur hann um leið til ofbeldis og sýnir öfgafyllstu öflum palestínsku þjóðarinnar stuðning, og þrengir um leið brautina til friðar. Ef aðalframkvæmdastjóra Sameinuðu þjóðanna er alvara með að vilja að friður náist meðal þjóðanna tveggja myndi hann gera vel ef hann styddi frekar við bakið á þeim Palestínumönnum sem vilja frið, frekar en að sýna þeim stuðning sem halda hryðjuverkum í hávegum. Að sama skapi ætti hann að virða líf ísraelskra borgara á sama hátt og hann virðir líf fólks frá öðrum heimshornum. Þegar öllu er á botninn hvolft hefur Ban Ki-moon aldrei talað opinberlega um ofbeldi síðustu árhundruð í heiminum sem orsök „mannlegs eðlis.“ Aðeins þegar Ísrael á í hlut.
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar