Ráðgáta: Ég flysja epli María Elísabet Bragadóttir skrifar 27. apríl 2016 07:00 Að finna til smæðar sinnar getur aflétt álögum hversdagsins. Ég flysja epli sem er maukkennt, loðir við hnífsblað og klístrast í krikana milli fingra. Velti fyrir mér hvaða þýðingu það hefur að flysja epli. Amma flysjar öll epli. Henni finnst óbærilegt þegar ég skola epli en flysja ekki. Tilheyrir það liðnum tíma eða ömmu minni einvörðungu? Fyrir hálfu ári sat ég við eldhúsborðið hjá ömmu. Hún sagði mér frá því þegar hún sá fyrst appelsínur og banana, á meðan sauð hún marmelaði í potti. Ógrynni sykurs með ævintýralega freyðandi appelsínuberki. Hvað hefur gerst á þeim tæplega 80 árum síðan fimm ára gömul amma mín horfði í forundran á mömmu sína afhýða útlenskan banana? Heimsstyrjöld og barnsfæðingar, mörg þúsund sólarupprásir. Friðargöngur, Óskarsverðlaun, sjónvörp og hnífsstungur. Megrunarkúrar, vasadiskó, vatnsrúm, hrákökur og þoturákir milli skýjabólstra. Fólk er hætt að teppaleggja öll gólf, kaupir chia-fræ þar sem það áður keypti niðursoðnar perur. En unglingsstelpa byrjar enn á blæðingum, íhugar endimörk alheimsins, verður ástfangin, gerir tilraunir með samlokur og mannleg samskipti. Svo hvað hefur raunverulega gerst síðan amma var barn á Akureyri og sá banana í fyrsta sinn? Hvenær lýkur fortíð og framtíð hefst? Ég flysja epli. Horfi út um glugga á hversdagslegan himin. Oft líkur tvívíðri leikmynd. Grábláu veggfóðri. En stari ég vandlega finn ég til smæðar minnar. Fæ óljósa tilfinningu fyrir duldum óravíddum. Kemst nálægt því að sjá veruleikann sem ráðgátu. Og finn að það eru skil milli þess sem er og þess sem er ekki, en er bara ekki viss hvort þau eru raunveruleg. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Plan Samfylkingar: Svona náum við niður vöxtunum Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó Skoðun
Að finna til smæðar sinnar getur aflétt álögum hversdagsins. Ég flysja epli sem er maukkennt, loðir við hnífsblað og klístrast í krikana milli fingra. Velti fyrir mér hvaða þýðingu það hefur að flysja epli. Amma flysjar öll epli. Henni finnst óbærilegt þegar ég skola epli en flysja ekki. Tilheyrir það liðnum tíma eða ömmu minni einvörðungu? Fyrir hálfu ári sat ég við eldhúsborðið hjá ömmu. Hún sagði mér frá því þegar hún sá fyrst appelsínur og banana, á meðan sauð hún marmelaði í potti. Ógrynni sykurs með ævintýralega freyðandi appelsínuberki. Hvað hefur gerst á þeim tæplega 80 árum síðan fimm ára gömul amma mín horfði í forundran á mömmu sína afhýða útlenskan banana? Heimsstyrjöld og barnsfæðingar, mörg þúsund sólarupprásir. Friðargöngur, Óskarsverðlaun, sjónvörp og hnífsstungur. Megrunarkúrar, vasadiskó, vatnsrúm, hrákökur og þoturákir milli skýjabólstra. Fólk er hætt að teppaleggja öll gólf, kaupir chia-fræ þar sem það áður keypti niðursoðnar perur. En unglingsstelpa byrjar enn á blæðingum, íhugar endimörk alheimsins, verður ástfangin, gerir tilraunir með samlokur og mannleg samskipti. Svo hvað hefur raunverulega gerst síðan amma var barn á Akureyri og sá banana í fyrsta sinn? Hvenær lýkur fortíð og framtíð hefst? Ég flysja epli. Horfi út um glugga á hversdagslegan himin. Oft líkur tvívíðri leikmynd. Grábláu veggfóðri. En stari ég vandlega finn ég til smæðar minnar. Fæ óljósa tilfinningu fyrir duldum óravíddum. Kemst nálægt því að sjá veruleikann sem ráðgátu. Og finn að það eru skil milli þess sem er og þess sem er ekki, en er bara ekki viss hvort þau eru raunveruleg.