Þegar réttrúnaðurinn hitti ömmu sína Ívar Halldórsson skrifar 15. nóvember 2016 06:15 Það er mjög pirrandi að heyra bara aðra hliðina á mikilvægum málum í fjölmiðlum. Ég vil heyra báðar hliðar, bæði með og á móti, og mynda síðan mína eigin afstöðu í kjölfarið. Þegar kemur að umræðum um bandarísku forsetakosningarnar fær maður yfirleitt aðeins að heyra aðra hlið málsins í fjölmiðlum. Hér þykir sjálfsagður hlutur að vera á móti Trump og öllu því sem hann stendur fyrir. Það er búið að ákveða að hann sé gjörsamlega óhæfur og á óbeinan hátt er öllum skylt að hafa þá skoðun. Þessi pólitíska rétttrúnaðarhugsun er orðin pínu þreytt. Fólk á ekki að þurfa að ganga meðfram veggjum með skoðnir sína á erlendum forsetakosningum. Pólitískur heilaþvottur fjölmiðla áorkar litlu í þessum efnum nema þá að mynda eins kona míkró-múgæsingu og andúð á persónu sem við höfum aldrei hitt persónulega. Enn einu sinni er skoðun margra þögguð niður. Þessu hef ég sjálfur orðið vitni að á kaffistofunni eins og margir aðrir. Þessi skoðanakúgun veit ekki á fagleg vinnubrögð þeirra sem eru ábyrgir fyrir að færa okkur fréttir án þess að menga þær með skoðunum og einhvers konar pólitískum rétttrúnaði. Það getur vel verið að Hillary sé betri kostur en Trump. Ekki ætla ég að fullyrða neitt um það, enda ekki mitt að vita. En hvernig væri að fá pínulítið jafnvægi í umræðuna? Ef tveir eða fleiri eru fengnir til að tjá sig um þessar kosningar í einhverjum fjölmiðlinum, þá eru yfirleitt allir á móti Trump. Enginn ver málsstað Trump, heldur hjálpast allir að við að finna honum flest til foráttu, flaggandi faglegum menntatitlum sínum til að dulbúa ósanngjarna afgreiðsluna. Því miður er staðan orðin sú að fólk þorir ekki að standa með Trump opinberlega hér heima. Ég er viss um að það eru fjölmargir sem segjast styðja Hillary eingöngu vegna þess að það þorir ekki að viðra sínar efasemdir um hana. Þegar maður fylgist með faglegum umræðum erlendis um Hillary og Trump, heyri ég jafnvel hina hörðustu opinberu gagnrýnendur Trump megna að telja upp kosti hans sem gagnast gætu bandarísku þjóðinni. Þennan þroska sé ég ekki í umræðunni hér heima. Umræðurnar hér eru að mínu mati á lægra plani. Staðreyndin er sú að allir þeir tugir milljóna sem kusu Trump hafa séð eitthvað jákvætt við hans framboð og eru sannfærðir um að hann sé betri kostur en Hillary. Rúmur helmingur kjósenda kusu ekki Hillary – og ólíklegt er að það hafi verið í einhverri meðvirkni, þar sem það virðist vera vinsælla að standa með Hillary. Eða er kannski allur þessi fjöldi sem kaus Trump bara samansafn af vitgrönnum kjósendum? Er íslenska þjóðin með allt miklu meira á hreinu en bandaríska þjóðin hvað sé best fyrir bandarískan almenning? Okkar rúmlega 330.000 á móti 62.900.000 manns sem kusu "ómerkinginn"? Ætlum við að fullyrða að tugir milljónir kjósenda hafi rangt fyrir sér eingöngu vegna þess að við hérna örfá á eyju metum svo vera? Mér finnst jákvætt og eðlilegt að lagi fólk standi með Hillary og verðskuldar hún svo sannarlega lof fyrir allt það góða sem hún stendur fyrir. En þetta þarf auðvitað að ganga á báða bóga. Ég er Íslendingur og get ekki kosið sem Bandaríkjamaður. Ég þarf ekki að standa með Trump eða Hillary. Ég þarf einfaldlega ekki að hafa skoðun á þessu. En ég stend með jafnvægi í umræðum. Ég stend með sanngirni í umfjöllun um það sem fréttnæmt þykir. Ég stend með faglegri umræðu, þar sem enginn er niðurlægður eða lagður í umræðueinelti af fjölmiðlafólki. Auðvitað skil ég að það hljóti að hafa komið flatt upp á þá sem töldu sig vera í meirihluta gegn Trump að vakna upp við það að þurfa að sætta sig við að vera í minnihluta með Hillary. Fyrir þá sem voru vanir að fylgja meirihlutanum í hefðbundinni meðvirkni var eflaust skrýtið að þurfa allt í einu að fara að halda með Trump til að vera samkvæmir sjálfum sér. Fyrir mörgum var morguninn eftirminnilegi; þegar úrslit bandarísku kosninganna var ljós, dagurinn þegar rétttrúnaðurinn hitti ömmu sína. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson Skoðun Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Halldór 23.8.2025 Halldór Skoðun Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Sjá meira
Það er mjög pirrandi að heyra bara aðra hliðina á mikilvægum málum í fjölmiðlum. Ég vil heyra báðar hliðar, bæði með og á móti, og mynda síðan mína eigin afstöðu í kjölfarið. Þegar kemur að umræðum um bandarísku forsetakosningarnar fær maður yfirleitt aðeins að heyra aðra hlið málsins í fjölmiðlum. Hér þykir sjálfsagður hlutur að vera á móti Trump og öllu því sem hann stendur fyrir. Það er búið að ákveða að hann sé gjörsamlega óhæfur og á óbeinan hátt er öllum skylt að hafa þá skoðun. Þessi pólitíska rétttrúnaðarhugsun er orðin pínu þreytt. Fólk á ekki að þurfa að ganga meðfram veggjum með skoðnir sína á erlendum forsetakosningum. Pólitískur heilaþvottur fjölmiðla áorkar litlu í þessum efnum nema þá að mynda eins kona míkró-múgæsingu og andúð á persónu sem við höfum aldrei hitt persónulega. Enn einu sinni er skoðun margra þögguð niður. Þessu hef ég sjálfur orðið vitni að á kaffistofunni eins og margir aðrir. Þessi skoðanakúgun veit ekki á fagleg vinnubrögð þeirra sem eru ábyrgir fyrir að færa okkur fréttir án þess að menga þær með skoðunum og einhvers konar pólitískum rétttrúnaði. Það getur vel verið að Hillary sé betri kostur en Trump. Ekki ætla ég að fullyrða neitt um það, enda ekki mitt að vita. En hvernig væri að fá pínulítið jafnvægi í umræðuna? Ef tveir eða fleiri eru fengnir til að tjá sig um þessar kosningar í einhverjum fjölmiðlinum, þá eru yfirleitt allir á móti Trump. Enginn ver málsstað Trump, heldur hjálpast allir að við að finna honum flest til foráttu, flaggandi faglegum menntatitlum sínum til að dulbúa ósanngjarna afgreiðsluna. Því miður er staðan orðin sú að fólk þorir ekki að standa með Trump opinberlega hér heima. Ég er viss um að það eru fjölmargir sem segjast styðja Hillary eingöngu vegna þess að það þorir ekki að viðra sínar efasemdir um hana. Þegar maður fylgist með faglegum umræðum erlendis um Hillary og Trump, heyri ég jafnvel hina hörðustu opinberu gagnrýnendur Trump megna að telja upp kosti hans sem gagnast gætu bandarísku þjóðinni. Þennan þroska sé ég ekki í umræðunni hér heima. Umræðurnar hér eru að mínu mati á lægra plani. Staðreyndin er sú að allir þeir tugir milljóna sem kusu Trump hafa séð eitthvað jákvætt við hans framboð og eru sannfærðir um að hann sé betri kostur en Hillary. Rúmur helmingur kjósenda kusu ekki Hillary – og ólíklegt er að það hafi verið í einhverri meðvirkni, þar sem það virðist vera vinsælla að standa með Hillary. Eða er kannski allur þessi fjöldi sem kaus Trump bara samansafn af vitgrönnum kjósendum? Er íslenska þjóðin með allt miklu meira á hreinu en bandaríska þjóðin hvað sé best fyrir bandarískan almenning? Okkar rúmlega 330.000 á móti 62.900.000 manns sem kusu "ómerkinginn"? Ætlum við að fullyrða að tugir milljónir kjósenda hafi rangt fyrir sér eingöngu vegna þess að við hérna örfá á eyju metum svo vera? Mér finnst jákvætt og eðlilegt að lagi fólk standi með Hillary og verðskuldar hún svo sannarlega lof fyrir allt það góða sem hún stendur fyrir. En þetta þarf auðvitað að ganga á báða bóga. Ég er Íslendingur og get ekki kosið sem Bandaríkjamaður. Ég þarf ekki að standa með Trump eða Hillary. Ég þarf einfaldlega ekki að hafa skoðun á þessu. En ég stend með jafnvægi í umræðum. Ég stend með sanngirni í umfjöllun um það sem fréttnæmt þykir. Ég stend með faglegri umræðu, þar sem enginn er niðurlægður eða lagður í umræðueinelti af fjölmiðlafólki. Auðvitað skil ég að það hljóti að hafa komið flatt upp á þá sem töldu sig vera í meirihluta gegn Trump að vakna upp við það að þurfa að sætta sig við að vera í minnihluta með Hillary. Fyrir þá sem voru vanir að fylgja meirihlutanum í hefðbundinni meðvirkni var eflaust skrýtið að þurfa allt í einu að fara að halda með Trump til að vera samkvæmir sjálfum sér. Fyrir mörgum var morguninn eftirminnilegi; þegar úrslit bandarísku kosninganna var ljós, dagurinn þegar rétttrúnaðurinn hitti ömmu sína.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar