Merking(arleysi) María Rún Bjarnadóttir skrifar 9. júní 2017 07:00 Einu sinni, seint um kvöld, sat íslensk kona við árbakka í Hiroshima í Japan. Hún var að fylgjast með börnunum sínum henda steinum í ána. Maðurinn hennar las ferðamannaskilti við laskað hús fyrir aftan þau. Húsið er minnisvarði um fólkið sem dó þegar kjarnorkusprengjan sprakk þar 70 árum áður. Það eyddist ekki eins og allt hitt í sprengingunni. Konan náði ekki alveg af hverju. Frá bakkanum sást vel yfir í friðargarðinn hinum megin við ánna. Konan var að hugsa um að staður sem fagnar friði væri betri landnýting en hergagnaframleiðslan sem sprengjan eyddi. Hún var líka að berjast við innri ótta um að það væri kannski lygi í túristabókunum að svæðið væri nú hættulaust vegna geislavirkni og varð mjög áhyggjufull yfir að hafa sett börnin í hættu með þessari ævintýraþrá. Það væri örugglega líka fallegur árbakki á Mallorca sem hefði verið fínn fyrir fjölskyldufrí. Þögnin var rofin þegar tveir ungir menn stigu af hjólum undir brúnni yfir ána. Þeir tóku upp gítara og sungu endurtekið og án hlés lagið „Don’t look back in anger“ með bræðrabandinu Oasis. Þeir voru enn að þegar ísinn kláraðist og fjölskyldan stóð upp frá árbakkanum. Þetta rifjaðist upp fyrir konunni þegar hún sá í vikunni heimsfræga tónlistarmenn flytja sama lag á samstöðutónleikum vegna árásanna í Manchester. Lag bræðra sem ekki hafa talast við í áraraðir er allt í einu sameiningarsöngur. Í huga konunnar líka friðarsöngur eftir upplifunina í Japan. Höfundurinn hins vegar man ekki um hvað textinn er, hann var svo illa dópaður þegar hann samdi hann. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu María Bjarnadóttir Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Einu sinni, seint um kvöld, sat íslensk kona við árbakka í Hiroshima í Japan. Hún var að fylgjast með börnunum sínum henda steinum í ána. Maðurinn hennar las ferðamannaskilti við laskað hús fyrir aftan þau. Húsið er minnisvarði um fólkið sem dó þegar kjarnorkusprengjan sprakk þar 70 árum áður. Það eyddist ekki eins og allt hitt í sprengingunni. Konan náði ekki alveg af hverju. Frá bakkanum sást vel yfir í friðargarðinn hinum megin við ánna. Konan var að hugsa um að staður sem fagnar friði væri betri landnýting en hergagnaframleiðslan sem sprengjan eyddi. Hún var líka að berjast við innri ótta um að það væri kannski lygi í túristabókunum að svæðið væri nú hættulaust vegna geislavirkni og varð mjög áhyggjufull yfir að hafa sett börnin í hættu með þessari ævintýraþrá. Það væri örugglega líka fallegur árbakki á Mallorca sem hefði verið fínn fyrir fjölskyldufrí. Þögnin var rofin þegar tveir ungir menn stigu af hjólum undir brúnni yfir ána. Þeir tóku upp gítara og sungu endurtekið og án hlés lagið „Don’t look back in anger“ með bræðrabandinu Oasis. Þeir voru enn að þegar ísinn kláraðist og fjölskyldan stóð upp frá árbakkanum. Þetta rifjaðist upp fyrir konunni þegar hún sá í vikunni heimsfræga tónlistarmenn flytja sama lag á samstöðutónleikum vegna árásanna í Manchester. Lag bræðra sem ekki hafa talast við í áraraðir er allt í einu sameiningarsöngur. Í huga konunnar líka friðarsöngur eftir upplifunina í Japan. Höfundurinn hins vegar man ekki um hvað textinn er, hann var svo illa dópaður þegar hann samdi hann. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun