Falleg tónlist í hádeginu Jónas Sen skrifar 30. september 2017 09:15 Þau Hafdís og Svanur eru auðheyrilega fínir tónlistarmenn, segir í dómnum. Vísir/Vilhelm Tónlist Hafdís Vigfúsdóttir og Svanur Vilbergsson fluttu verk eftir Ravel, Debussy, Ibert og Poulenc. Salurinn í Kópavogi miðvikudagur 27. september Þeir sem vilja fá eitthvað andlegt með ostborgaranum í hádeginu ættu að kíkja við í menningarhúsin í Kópavoginum á miðvikudögum. Þar er ýmislegt á seyði. Ljósmyndaspjall í Héraðsskjalasafninu, bókaupplestur í Bókasafninu, leiðangur um myndlistarsýningu í Gerðarsafni, tónleikar í Salnum og margt fleira. Á miðvikudaginn lagði ég leið mína í síðastnefnda húsið og hlýddi á Hafdísi Vigfúsdóttur flautuleikara og Svan Vilbergsson gítarleikara. Tónlistin sem þau báru á borð var svo sannarlega fögur. Fyrst á dagskránni var Pavane fyrir látna prinsessu eftir Ravel, í útsetningu Konrad Ragossnig. Eins og óteljandi tónverk á borð við menúett, gavotte, saraböndu og passakalíu þá er pavane gamall dans, mjög hægur. Þetta er þó engin danstónlist og hún er ekki heldur helguð neinni sérstakri prinsessu. Stemningin er samt tregafull og vissulega væri hægt að dilla sér við hana ef slíkt væri í boði. Hafdís var þó langt frá því að stíga dansspor á sviðinu, hún virtist satt best að segja ekki vera komin í gang þarna í upphafi. Hljómurinn í flautunni var loðinn, túlkunin máttlaus og ekki sérlega sannfærandi. Svanur fylgdi hins vegar ásættanlega, en heildarútkoman var engu að síður flöt. Miklu betri voru Mouvements perpetuels eftir Poulenc. Hraðar flaututónarunur voru jafnar og flæðandi, fullkomlega áreynslulausar. Gítarleikurinn var líka léttur og leikandi, gæddur fjölbreyttum litbrigðum. Nokkuð síðri var prelúdían Stúlkan með hörgula hárið eftir Debussy, hér í útsetningu Stefan Nesbya. Rétt eins og Pavane eftir Ravel er þetta upphaflega píanótónsmíð, þrungin nostalgíu og náttúrustemningu. Hafdís mótaði laglínurnar ekki af nægilegri innlifun, það vantaði ljóðrænu í túlkunina, eins og flautuleikarinn hefði ekkert að segja með tónlistinni. Hvar var sálin í verkinu? Gítarhljómar Svans voru engu að síður fallegir, en það dugði ekki til. Kraftmeiri tónlist fór Hafdísi greinilega betur, því Entr’acte eftir Ibert var glæsileg. Flautuleikurinn var fullur af tilfinningu og tilkomumiklum hápunktum. Sömu sögu er að segja um stórbrotinn gítarleikinn, sem var auk þess skreyttur alls konar blæbrigðum. Þetta var flott. Lokalagið var líka ágætt, annar dans eftir Ravel, að þessu sinni Habanera. Túlkunin var skemmtilega lokkandi, litrík og spennandi, stefin seiðandi, hljómarnir fagurlega mótaðir. Þau Hafdís og Svanur eru auðheyrilega fínir tónlistarmenn, en þau hefðu mátt liggja meira yfir rólegri þáttum dagskrárinnar.Niðurstaða: Oftast ágætur flutningur á fallegri tónlist. Tónlistargagnrýni Mest lesið Sonur Fóstbróður slær í gegn: „Ég er fastur þarna núna, orðinn háður“ Lífið „Kristrún Frostadóttir frá... Finnlandi?“ Lífið Þeir fátæku borga brúsann Gagnrýni Lamaðist og missti sjón en fann styrk í sjálfri sér Lífið „Mjög fallegt“ hús og „fullfrágengin“ lóð Lífið Björgvin Franz brotinn en slær í gegn í Ladda og ræktinni Lífið Fyrstur til að skíða niður Everest án súrefnis Lífið Selja íbúð í Vesturbænum: „Við eigum of mörg börn til að búa í henni áfram“ Lífið „Það sýður miklu frekar upp úr við uppvaskið“ Lífið Elli Egils hélt að Elli Egils væri grín Lífið Fleiri fréttir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Tónlist Hafdís Vigfúsdóttir og Svanur Vilbergsson fluttu verk eftir Ravel, Debussy, Ibert og Poulenc. Salurinn í Kópavogi miðvikudagur 27. september Þeir sem vilja fá eitthvað andlegt með ostborgaranum í hádeginu ættu að kíkja við í menningarhúsin í Kópavoginum á miðvikudögum. Þar er ýmislegt á seyði. Ljósmyndaspjall í Héraðsskjalasafninu, bókaupplestur í Bókasafninu, leiðangur um myndlistarsýningu í Gerðarsafni, tónleikar í Salnum og margt fleira. Á miðvikudaginn lagði ég leið mína í síðastnefnda húsið og hlýddi á Hafdísi Vigfúsdóttur flautuleikara og Svan Vilbergsson gítarleikara. Tónlistin sem þau báru á borð var svo sannarlega fögur. Fyrst á dagskránni var Pavane fyrir látna prinsessu eftir Ravel, í útsetningu Konrad Ragossnig. Eins og óteljandi tónverk á borð við menúett, gavotte, saraböndu og passakalíu þá er pavane gamall dans, mjög hægur. Þetta er þó engin danstónlist og hún er ekki heldur helguð neinni sérstakri prinsessu. Stemningin er samt tregafull og vissulega væri hægt að dilla sér við hana ef slíkt væri í boði. Hafdís var þó langt frá því að stíga dansspor á sviðinu, hún virtist satt best að segja ekki vera komin í gang þarna í upphafi. Hljómurinn í flautunni var loðinn, túlkunin máttlaus og ekki sérlega sannfærandi. Svanur fylgdi hins vegar ásættanlega, en heildarútkoman var engu að síður flöt. Miklu betri voru Mouvements perpetuels eftir Poulenc. Hraðar flaututónarunur voru jafnar og flæðandi, fullkomlega áreynslulausar. Gítarleikurinn var líka léttur og leikandi, gæddur fjölbreyttum litbrigðum. Nokkuð síðri var prelúdían Stúlkan með hörgula hárið eftir Debussy, hér í útsetningu Stefan Nesbya. Rétt eins og Pavane eftir Ravel er þetta upphaflega píanótónsmíð, þrungin nostalgíu og náttúrustemningu. Hafdís mótaði laglínurnar ekki af nægilegri innlifun, það vantaði ljóðrænu í túlkunina, eins og flautuleikarinn hefði ekkert að segja með tónlistinni. Hvar var sálin í verkinu? Gítarhljómar Svans voru engu að síður fallegir, en það dugði ekki til. Kraftmeiri tónlist fór Hafdísi greinilega betur, því Entr’acte eftir Ibert var glæsileg. Flautuleikurinn var fullur af tilfinningu og tilkomumiklum hápunktum. Sömu sögu er að segja um stórbrotinn gítarleikinn, sem var auk þess skreyttur alls konar blæbrigðum. Þetta var flott. Lokalagið var líka ágætt, annar dans eftir Ravel, að þessu sinni Habanera. Túlkunin var skemmtilega lokkandi, litrík og spennandi, stefin seiðandi, hljómarnir fagurlega mótaðir. Þau Hafdís og Svanur eru auðheyrilega fínir tónlistarmenn, en þau hefðu mátt liggja meira yfir rólegri þáttum dagskrárinnar.Niðurstaða: Oftast ágætur flutningur á fallegri tónlist.
Tónlistargagnrýni Mest lesið Sonur Fóstbróður slær í gegn: „Ég er fastur þarna núna, orðinn háður“ Lífið „Kristrún Frostadóttir frá... Finnlandi?“ Lífið Þeir fátæku borga brúsann Gagnrýni Lamaðist og missti sjón en fann styrk í sjálfri sér Lífið „Mjög fallegt“ hús og „fullfrágengin“ lóð Lífið Björgvin Franz brotinn en slær í gegn í Ladda og ræktinni Lífið Fyrstur til að skíða niður Everest án súrefnis Lífið Selja íbúð í Vesturbænum: „Við eigum of mörg börn til að búa í henni áfram“ Lífið „Það sýður miklu frekar upp úr við uppvaskið“ Lífið Elli Egils hélt að Elli Egils væri grín Lífið Fleiri fréttir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira