Opið bréf til dómsmálaráðherra vegna brottvísana á börnum frá Íslandi Hreindís Ylva Garðarsdóttir Holm skrifar 4. júlí 2019 14:58 Mig langar að beina orðum mínum í þessu opna bréfi til dómsmálaráðherra, Þórdísar Kolbrúnar Reykfjörð Gylfadóttur. Öll sem eru á þingi mega líka taka það til sín. Og raunar bara öll þau sem vettlingi geta valdið í baráttunni gegn þjóðfélagsmeini sem hefur verið alltof, alltof áberandi undanfarna daga og raunar vikur, mánuði og ár. Á Íslandi vísum við börnum á flótta úr landi. Börnum sem fæddust í stríðshrjáðum löndum. Eða fæddust jafnvel ríkisfangslaus í flóttamannabúðum. Við vísum þeim burt. Út í óvissuna. Aftur í stríðið. Aftur í ofsóknirnar. Og það gerum við samkvæmt lögum, hvorki meira né minna. Margir hafa tjáð sig um brottvísanir af þessu tagi undanfarna daga þegar margumtalað mál afganskra feðga náði því sorglega hámarki að barn fékk taugaáfall af kvíða vegna yfirvofandi brottvísunar fjölskyldu þess. Þau viðbrögð sem mér finnst vera gegnumgangandi hjá flestum, ef ekki öllum sem tjá sig eru eitthvað á þessa leið: ,,Auðvitað er sárt/ömurlegt/leiðinlegt/hræðilegt, eða annað svipað lýsingarorð að eigin vali, að horfa upp á brottvísanir á börnum frá Íslandi. Kerfið hefur brugðist þessum börnum, kerfið virkar ekki og það þarf að laga.“ Það virðast allir sammála um að kerfið sé vonlaust. Og allir vilja laga það. Öllum þykir þetta agalega leitt. Allir eru á bömmer. Samt fær þetta kerfi að halda áfram að rúlla. Ef bíll væri stöðugt að valda slysum af því hann væri svo bilaður, myndum við ekki hætta að keyra hann? Ef aðgerð sem ætlað væri að færa fólki bætta heilsu væri stöðugt að valda dauðsföllum myndum við ekki hætta að framkvæma hana? Ég spyr einfaldlega: Afhverju í ósköpunum höldum við áfram að ákveða örlög barna og fjölskyldna þeirra samkvæmt kerfi sem hefur brugðist aftur og aftur og aftur? Og allir virðast sammála um að sé meingallað. Væri ekki ráðlegt að setja brottvísanir barna bara á ís á meðan stjórvöld einhenda sér í að laga þetta kerfi svo íslenska ríkið geti, samkvæmt lögum, frekar tekið á móti þessum börnum, tekið utan um þau og fjölskyldur þeirra og boðið þau velkomin, í stað þess að senda þau aftur út í óvissuna. Þórdís Kolbrún, þú segir sjálf á Facebook: „Í stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar er fjallað um endurskoðun á framkvæmd laganna nú þegar reynsla er komin á hana. Ég hef lengi talið að fara þurfi sérstaklega yfir framkvæmd laganna þegar kemur að börnum. Framkvæmdin þarf að fullu að samræmast anda laganna – sem er mannúð og að taka skuli sérstakt tillit til barna.“ Frábært. Viljinn til að breyta einhverju til hins betra er frábær byrjun. Og þið virðist öll sammála um að breytinga sé þörf. Afhverju brettið þið þá ekki upp ermar og gerið eitthvað? Það ætti ekki að þurfa en virðist því miður nauðsynlegt að minna á að Ísland hefur lögfest Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna en meðferðin sem flóttabörn hljóta hér á landi brýtur í bága við þann sáttmála á fleiri en einn og fleiri en tvo vegu. Og það virðist líka þurfa að benda á að það er ekki skylda okkar að fara eftir Dyflinnarreglugerðinni í hverju einasta máli. Það er ákvörðun hverju sinni. Viljum við halda áfram að vera þjóðin sem stendur ekki við Barnasáttmálann og felur á sig og sitt eigið ónýta kerfi á bakvið eins ósveigjanlegan og ómannúðlegan pappír og Dyflinarreglugerðina? Nú hefur þú, Þórdís Kolbrún, einstakt tækifæri til að gera raunverulegar og mannúðlegar breytingar í þágu viðkvæms hóps barna á Íslandi. Til að skilja úrelt og gamaldags vinnubrögð eftir í fortíðinni. Ég skora á þig að taka tækifærinu opnum örmum. Ég, og ég get fullyrt að ég tala fyrir ótrúlega marga, vil þessar breytingar. Og á meðan þið klárið þær vil ég ekki sjá það að börnum sé vísað úr landi.Höfundur er formaður Ungra vinstri grænna Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hreindís Ylva Garðarsdóttir Holm Hælisleitendur Innflytjendamál Tengdar fréttir Það sem #metoo kenndi okkur Þúsundir kvenna stigu fram í nóvember á síðasta ári og sögðu sögu sína af áreiti og kynbundnu ofbeldi sem þær höfðu mátt þola undir merkjum #metoo. 23. maí 2018 15:51 Hver kenndi þér að segja þetta? Áhugi minn á stjórnmálum er langt frá því að vera nýtilkominn og kom það engum sem þekkir mig á óvart þegar ég ákvað að taka stökkið og taka þátt í stjórnmálastarfi. Ég sagði í gríni við vinkonu mína fyrir stuttu ,,ég er nú einu sinni orðin pólitíkus.” Hún horfði blíðlega á mig og sagði að það hefði ég alltaf verið, ég hefði bara verið í smá afneitun. 20. september 2018 17:13 Ferðaþjónusta á tímamótum Vinstri hreyfingin – grænt framboð hefur skýra stefnu í málefnum ferðaþjónustu og er fyrsta stjórnmálaaflið á Íslandi, sem hefur mótað sér slíka stefnu, enda er um að ræða aðal gjaldeyristekjulind okkar Íslendinga. 22. maí 2018 12:00 Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Trumpistar eru víða Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur? Valur Elli Valsson Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Skoðun Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Trumpistar eru víða Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fasteignagjöld eru lág í Reykjavík Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna Guðmundur Fertram Sigurjónsson skrifar Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar Skoðun Nýbakaðir foreldrar og óbökuð loforð Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þegar bráðamóttakan drepur þig hraðar Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Skoðun Samkeppnin tryggir hag neytenda Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Stóðhryssur ekki moldvörpur Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Við getum gert betur Einar Bárðarson skrifar Skoðun Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar Skoðun Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur? Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Ábyrg stefna í útlendingamálum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Týndu hermennirnir okkar Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Gerist þetta aftur á morgun? Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson skrifar Sjá meira
Mig langar að beina orðum mínum í þessu opna bréfi til dómsmálaráðherra, Þórdísar Kolbrúnar Reykfjörð Gylfadóttur. Öll sem eru á þingi mega líka taka það til sín. Og raunar bara öll þau sem vettlingi geta valdið í baráttunni gegn þjóðfélagsmeini sem hefur verið alltof, alltof áberandi undanfarna daga og raunar vikur, mánuði og ár. Á Íslandi vísum við börnum á flótta úr landi. Börnum sem fæddust í stríðshrjáðum löndum. Eða fæddust jafnvel ríkisfangslaus í flóttamannabúðum. Við vísum þeim burt. Út í óvissuna. Aftur í stríðið. Aftur í ofsóknirnar. Og það gerum við samkvæmt lögum, hvorki meira né minna. Margir hafa tjáð sig um brottvísanir af þessu tagi undanfarna daga þegar margumtalað mál afganskra feðga náði því sorglega hámarki að barn fékk taugaáfall af kvíða vegna yfirvofandi brottvísunar fjölskyldu þess. Þau viðbrögð sem mér finnst vera gegnumgangandi hjá flestum, ef ekki öllum sem tjá sig eru eitthvað á þessa leið: ,,Auðvitað er sárt/ömurlegt/leiðinlegt/hræðilegt, eða annað svipað lýsingarorð að eigin vali, að horfa upp á brottvísanir á börnum frá Íslandi. Kerfið hefur brugðist þessum börnum, kerfið virkar ekki og það þarf að laga.“ Það virðast allir sammála um að kerfið sé vonlaust. Og allir vilja laga það. Öllum þykir þetta agalega leitt. Allir eru á bömmer. Samt fær þetta kerfi að halda áfram að rúlla. Ef bíll væri stöðugt að valda slysum af því hann væri svo bilaður, myndum við ekki hætta að keyra hann? Ef aðgerð sem ætlað væri að færa fólki bætta heilsu væri stöðugt að valda dauðsföllum myndum við ekki hætta að framkvæma hana? Ég spyr einfaldlega: Afhverju í ósköpunum höldum við áfram að ákveða örlög barna og fjölskyldna þeirra samkvæmt kerfi sem hefur brugðist aftur og aftur og aftur? Og allir virðast sammála um að sé meingallað. Væri ekki ráðlegt að setja brottvísanir barna bara á ís á meðan stjórvöld einhenda sér í að laga þetta kerfi svo íslenska ríkið geti, samkvæmt lögum, frekar tekið á móti þessum börnum, tekið utan um þau og fjölskyldur þeirra og boðið þau velkomin, í stað þess að senda þau aftur út í óvissuna. Þórdís Kolbrún, þú segir sjálf á Facebook: „Í stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar er fjallað um endurskoðun á framkvæmd laganna nú þegar reynsla er komin á hana. Ég hef lengi talið að fara þurfi sérstaklega yfir framkvæmd laganna þegar kemur að börnum. Framkvæmdin þarf að fullu að samræmast anda laganna – sem er mannúð og að taka skuli sérstakt tillit til barna.“ Frábært. Viljinn til að breyta einhverju til hins betra er frábær byrjun. Og þið virðist öll sammála um að breytinga sé þörf. Afhverju brettið þið þá ekki upp ermar og gerið eitthvað? Það ætti ekki að þurfa en virðist því miður nauðsynlegt að minna á að Ísland hefur lögfest Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna en meðferðin sem flóttabörn hljóta hér á landi brýtur í bága við þann sáttmála á fleiri en einn og fleiri en tvo vegu. Og það virðist líka þurfa að benda á að það er ekki skylda okkar að fara eftir Dyflinnarreglugerðinni í hverju einasta máli. Það er ákvörðun hverju sinni. Viljum við halda áfram að vera þjóðin sem stendur ekki við Barnasáttmálann og felur á sig og sitt eigið ónýta kerfi á bakvið eins ósveigjanlegan og ómannúðlegan pappír og Dyflinarreglugerðina? Nú hefur þú, Þórdís Kolbrún, einstakt tækifæri til að gera raunverulegar og mannúðlegar breytingar í þágu viðkvæms hóps barna á Íslandi. Til að skilja úrelt og gamaldags vinnubrögð eftir í fortíðinni. Ég skora á þig að taka tækifærinu opnum örmum. Ég, og ég get fullyrt að ég tala fyrir ótrúlega marga, vil þessar breytingar. Og á meðan þið klárið þær vil ég ekki sjá það að börnum sé vísað úr landi.Höfundur er formaður Ungra vinstri grænna
Það sem #metoo kenndi okkur Þúsundir kvenna stigu fram í nóvember á síðasta ári og sögðu sögu sína af áreiti og kynbundnu ofbeldi sem þær höfðu mátt þola undir merkjum #metoo. 23. maí 2018 15:51
Hver kenndi þér að segja þetta? Áhugi minn á stjórnmálum er langt frá því að vera nýtilkominn og kom það engum sem þekkir mig á óvart þegar ég ákvað að taka stökkið og taka þátt í stjórnmálastarfi. Ég sagði í gríni við vinkonu mína fyrir stuttu ,,ég er nú einu sinni orðin pólitíkus.” Hún horfði blíðlega á mig og sagði að það hefði ég alltaf verið, ég hefði bara verið í smá afneitun. 20. september 2018 17:13
Ferðaþjónusta á tímamótum Vinstri hreyfingin – grænt framboð hefur skýra stefnu í málefnum ferðaþjónustu og er fyrsta stjórnmálaaflið á Íslandi, sem hefur mótað sér slíka stefnu, enda er um að ræða aðal gjaldeyristekjulind okkar Íslendinga. 22. maí 2018 12:00
Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun
Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar
Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar
Skoðun Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar
Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar
Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun