Tregða hins opinbera – kerfisins – við að veita fjölmiðlum og þar með almenningi upplýsingar virðist færast í aukana ef eitthvað er. Í síðustu viku sendi Vísir kæru til úrskurðarnefndar um upplýsingamál. Í sjálfu sér heyrir það ekki til tíðinda en svo virðist að þrátt fyrir aukinn fjölda upplýsingafulltrúa á öllum helstu póstum hins opinbera þá hefur það heldur orðið til að hefta upplýsingagjöf en hitt, að því er virðist.
Í svari sem barst frá nefndinni segir meðal annars:
„Málið þitt er 50. elsta málið í málaskrá úrskurðarnefndarinnar. Það verður því einhver töf á úrskurði í málinu og er ólíklegt að kveðinn verði upp úrskurður í því á þessu ári. Það er þó ekki útilokað.“
Í síðasta mánuði ritaði Sunna Karen Sigurþórsdóttir, ritstjóri frettabladid.is, pistil þar sem hún vekur athygli á þessari tregðu sem kveður rammt að. Sunna Karen segir meðal annars að það heyri nú orðið til undantekninga að gerlegt sé að fá viðtöl við opinbera starfsmenn vandkvæðalaust:
„… því helst vilja þeir allir fá spurningarnar skriflegar, vitaskuld í gegnum fjölmiðlafulltrúann, sem reynir að ákveða hvað eigi erindi í fjölmiðla og hvað ekki. Samhliða þessu hrúgast inn mál á borð úrskurðarnefndar upplýsingamála, svo mjög að það getur tekið allt að ár að fá úrskurð frá nefndinni.“
Fimmtíu fyrirspurnir á málaskrá úrskurðarnefndar
