Enn eitt opið bréf til borgarráðs frá stuðningskonum leikskólanna Stuðningshópur leikskólanna skrifar 20. janúar 2020 11:00 Við undirritaðar skorum á borgarráð að hafna breytingum á opnunartíma leikskóla sem samþykktar hafa verið í skóla- og frístundaráði. Ástandið sem ríkir á leikskólum borgarinnar skrifast alfarið á reikning stjórnvalda. Manneklan kemur ekki síst til vegna láglaunastefnu borgarinnar. Álagið á foreldra og starfsfólk lagaðist ekki við þá ákvörðun borgarinnar að hverfa frá styttingu vinnuvikunnar þrátt fyrir að allar kannanir sýndu mikla ánægju og góðan árangur, bæði fyrir starfsfólk og starfsemi. Í Silfri vikunnar sat fyrir svörum Skúli Helgason, formaður skóla- og frístundaráðs, og bar á borð fyrir borgarbúa eitthvað sem eiga að heita rök. Skúli var stoltur af samráðinu við leikskólastjóra í borginni sem hann sagði liggja til grundvallar. Samráð er vissulega jákvætt. En ekkert samráð var haft við foreldra. Ekki Heimili og skóla, Félag foreldra leikskólabarna í Reykjavík, SAMFOK, foreldrafélög leikskólanna eða nokkur hagsmunasamtök einstæðra foreldra. Ekki við konur af erlendum uppruna, ekki við PEPP - samtök gegn fátækt. Foreldrar í Reykjavík fréttu af málinu í fjölmiðlum eftir samþykktina. Samþykkt sem snertir að lágmarki þau 400 börn í Reykjavík sem sótt voru eftir kl. 16:30 þá einu viku í október sem Reykjavíkurborg ómakaði sig við málamyndakönnun á raundvalartíma barna í þessum lykilstofnunum samfélagsins. Hvers konar stjórnvald kemur svona fram? Hvernig dettur meirihlutanum í borgarstjórn í hug að skerða þjónustu við svona stóran hóp borgaranna án þess að gefa honum minnsta tækifæri til að koma afstöðu sinni á framfæri? Hvernig var þessi ákvörðun eiginlega tekin? Skúli svaraði því: „Ákvörðunin byggir á mati leikskólastjóra í fyrsta lagi á því hverjir séu líklegastir til að verða helst fyrir þessari breytingu og það var alveg einróma álit þeirra að það væru einmitt ekki viðkvæmustu hóparnir.“ Þetta er huglægt, óopinbert og óformlegt mat. Staðreyndirnar eru þessar: Það eru engin gögn til um þetta. Borgin kannaði ekki hvaða afleiðingar skerðingin kynni að hafa á hina ýmsu jaðarsettu hópa. Einhver óskilgreindur hópur stjórnenda hjá Reykjavíkurborg tilkynnti ráðinu óformlega það mat sitt, að algjörlega óathuguðu máli, að verst settu hóparnir meðal foreldra séu ekki líklegir til að nýta sér síðasta hálftímann. Á þessum óásættanlega veika grunni kom borgin sér undan því að tala við þessa hópa. Það þarf ekki að setja þarfir jaðarsetts fólks í forgang við ákvarðanatöku af því að það er „metið svo“ að þetta sé ekki margt fólk. Um þessa hópa sagði Skúli enn fremur: „73% af þessum hóp sem er að kaupa þennan síðasta hálftíma dagsins er einmitt gift fólk og sambúðarfólk. Einstæðir eru þarna rétt innan við 20% og afgangurinn er þá svokallaðir skilgreindir forgangshópar sem njóta afsláttar frá kjörum sem eru námsmenn, öryrkjar og starfsmenn leikskóla.“ Nákvæmlega svona lítur forréttindablinda út. Jaðarsetti hópurinn er svo lítill að við þurfum ekki að taka tillit til hans. Hann hefur lítil áhrif, hann hefur engin völd, hann hefur mjög takmarkaða möguleika á að hlustað sé á hann. Og þess vegna ætlum við ekki að hlusta á hann. Tillögunni í skóla- og frístundaráði fylgdi svokölluð jafnréttisskimun. Það er bráðabirgðamat á áhrifum stjórnvaldsákvarðana á jafnrétti kynjanna og/eða jaðarsetta hópa. Niðurstaða skimunarinnar er skýr: þörf er á jafnréttismati. Samt fór ekki fram jafnréttismat. En formaður skóla- og frístundaráðs hefur svör við því líka: „Menn eru komnir langt langt fram úr sér með þessum bollaleggingum og það er enginn, það er ekki verið að vitna í nein gögn um það að konur séu fyrst og fremst að taka þessa ábyrgð inni á heimilunum.“ Getur það verið að formaður skóla- og frístundaráðs, maðurinn sem lætur sér nægja óformlega skimun vegna eigin ákvarðana, þurfi rannsóknir til að sannfærast um að konur beri frekar þungann af heimili og barnauppeldi en karlar? Honum til fróðleiks voru 34,6% kvenna á Íslandi í hlutastarfi árið 2018 samanborið við 13,5% karla. Meðalfjöldi vinnustunda kvenna í fullu starfi sama ár var 41,1 stund en karlar unnu 46,3 vinnustundir. Samkvæmt rannsókn Maskínu frá árinu 2017 töldu tæp 39% kvenna sig sinna heimilisstörfum að mestu leyti en aðeins rúm 4% karla. Bókstaflega allar rannsóknir á skiptingu vinnuálags vegna heimilis og barnauppeldis segja sömu söguna. Það er algjör óþarfi, og hreinlega móðgandi, að láta eins og þetta séu ekki alþekktar staðreyndir. Claudia Overesch, Edda Ýr Garðarsdóttir, Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir, Elísabet Ýr Atladóttir, Gunnhildur Finnsdóttir, Gunnur Vilborg, Hafdís Eyjólfsdóttir, Halldóra Jónasdóttir, Hanna Björg Vilhjálmsdóttir, Hildur Björk Pálsdóttir, Hildur Ýr Ísberg, Ingibjörg Stefánsdóttir, Kristjana Ásbjörnsdóttir, Margrét Inga Gísladóttir, María Lilja Þrastardóttir Kemp, Ósk Gunnlaugsdóttir, Sóley Tómasdóttir, Sunna Símonardóttir, Unnur Ágústsdóttir, Þóra Kristín Þórsdóttir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavík Skóla - og menntamál Tengdar fréttir Opið bréf til borgarráðs um opnunartíma leikskóla og raunverulegar aðstæður foreldra Við undirritaðar skorum á borgarráð að hafna breytingum á opnunartíma leikskóla sem samþykktar hafa verið í skóla- og frístundaráði. 16. janúar 2020 11:00 Mest lesið Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson Skoðun Loftslag eða lífskjör: bæði betra Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flykkist til Kristófer Már Maronsson Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson skrifar Skoðun Loftslag eða lífskjör: bæði betra Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Virkjum lýðræðið Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Ráðstefna um þjóðarátak í húsnæðismálum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Íslenski skorturinn Björg Eva Erlendsdóttir skrifar Skoðun Ofhugsanir: orsök & afleiðing Sara Pálsdóttir skrifar Skoðun Ísland: Landið sem unga fólkið flykkist til Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Öldrunarþjónustan – tækifæri og áskoranir Sandra B. Franks skrifar Skoðun ChatGPT um íslenska húsnæðismarkaðinn Yngvi Ómar Sighvatsson skrifar Skoðun Milljónir úr launaumslögum til vopnakaupa Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Í orði en ekki á borði - stuðningur Íslands við Úkraínu Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Hvað lærum við af hinum sem er ósammála? Samtal um loftslagsmál Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Fatlað fólk á Íslandi Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Tölum um það sem er í boði fyrir ungt fólk Bjarney Rún Haraldsdóttir,Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hver er ábyrgð Icelandair? Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Gervigreindin og atvinnulífið Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? - Seinni hluti Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Það sem við vökvum, það vex: Taktu stjórn á algóritma samfélagsmiðla og huga þínum Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu - Samanburður við nágrannalöndin Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Eins og þú kallar í skóginn….. – við þurfum að þora að ræða viðkvæmu málin Björn Bjarki Þorsteinsson,Unnur Valborg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hinn stóri pakki ósýnilegrar reynslu Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun GOGG, GOGG, GOGG og aftur GOGG Guðrún Njálsdóttir skrifar Skoðun Eru sumir íslenskir stjórnmálamenn að bergmála áróður Kremlar? Guðni Freyr Öfjörð skrifar Sjá meira
Við undirritaðar skorum á borgarráð að hafna breytingum á opnunartíma leikskóla sem samþykktar hafa verið í skóla- og frístundaráði. Ástandið sem ríkir á leikskólum borgarinnar skrifast alfarið á reikning stjórnvalda. Manneklan kemur ekki síst til vegna láglaunastefnu borgarinnar. Álagið á foreldra og starfsfólk lagaðist ekki við þá ákvörðun borgarinnar að hverfa frá styttingu vinnuvikunnar þrátt fyrir að allar kannanir sýndu mikla ánægju og góðan árangur, bæði fyrir starfsfólk og starfsemi. Í Silfri vikunnar sat fyrir svörum Skúli Helgason, formaður skóla- og frístundaráðs, og bar á borð fyrir borgarbúa eitthvað sem eiga að heita rök. Skúli var stoltur af samráðinu við leikskólastjóra í borginni sem hann sagði liggja til grundvallar. Samráð er vissulega jákvætt. En ekkert samráð var haft við foreldra. Ekki Heimili og skóla, Félag foreldra leikskólabarna í Reykjavík, SAMFOK, foreldrafélög leikskólanna eða nokkur hagsmunasamtök einstæðra foreldra. Ekki við konur af erlendum uppruna, ekki við PEPP - samtök gegn fátækt. Foreldrar í Reykjavík fréttu af málinu í fjölmiðlum eftir samþykktina. Samþykkt sem snertir að lágmarki þau 400 börn í Reykjavík sem sótt voru eftir kl. 16:30 þá einu viku í október sem Reykjavíkurborg ómakaði sig við málamyndakönnun á raundvalartíma barna í þessum lykilstofnunum samfélagsins. Hvers konar stjórnvald kemur svona fram? Hvernig dettur meirihlutanum í borgarstjórn í hug að skerða þjónustu við svona stóran hóp borgaranna án þess að gefa honum minnsta tækifæri til að koma afstöðu sinni á framfæri? Hvernig var þessi ákvörðun eiginlega tekin? Skúli svaraði því: „Ákvörðunin byggir á mati leikskólastjóra í fyrsta lagi á því hverjir séu líklegastir til að verða helst fyrir þessari breytingu og það var alveg einróma álit þeirra að það væru einmitt ekki viðkvæmustu hóparnir.“ Þetta er huglægt, óopinbert og óformlegt mat. Staðreyndirnar eru þessar: Það eru engin gögn til um þetta. Borgin kannaði ekki hvaða afleiðingar skerðingin kynni að hafa á hina ýmsu jaðarsettu hópa. Einhver óskilgreindur hópur stjórnenda hjá Reykjavíkurborg tilkynnti ráðinu óformlega það mat sitt, að algjörlega óathuguðu máli, að verst settu hóparnir meðal foreldra séu ekki líklegir til að nýta sér síðasta hálftímann. Á þessum óásættanlega veika grunni kom borgin sér undan því að tala við þessa hópa. Það þarf ekki að setja þarfir jaðarsetts fólks í forgang við ákvarðanatöku af því að það er „metið svo“ að þetta sé ekki margt fólk. Um þessa hópa sagði Skúli enn fremur: „73% af þessum hóp sem er að kaupa þennan síðasta hálftíma dagsins er einmitt gift fólk og sambúðarfólk. Einstæðir eru þarna rétt innan við 20% og afgangurinn er þá svokallaðir skilgreindir forgangshópar sem njóta afsláttar frá kjörum sem eru námsmenn, öryrkjar og starfsmenn leikskóla.“ Nákvæmlega svona lítur forréttindablinda út. Jaðarsetti hópurinn er svo lítill að við þurfum ekki að taka tillit til hans. Hann hefur lítil áhrif, hann hefur engin völd, hann hefur mjög takmarkaða möguleika á að hlustað sé á hann. Og þess vegna ætlum við ekki að hlusta á hann. Tillögunni í skóla- og frístundaráði fylgdi svokölluð jafnréttisskimun. Það er bráðabirgðamat á áhrifum stjórnvaldsákvarðana á jafnrétti kynjanna og/eða jaðarsetta hópa. Niðurstaða skimunarinnar er skýr: þörf er á jafnréttismati. Samt fór ekki fram jafnréttismat. En formaður skóla- og frístundaráðs hefur svör við því líka: „Menn eru komnir langt langt fram úr sér með þessum bollaleggingum og það er enginn, það er ekki verið að vitna í nein gögn um það að konur séu fyrst og fremst að taka þessa ábyrgð inni á heimilunum.“ Getur það verið að formaður skóla- og frístundaráðs, maðurinn sem lætur sér nægja óformlega skimun vegna eigin ákvarðana, þurfi rannsóknir til að sannfærast um að konur beri frekar þungann af heimili og barnauppeldi en karlar? Honum til fróðleiks voru 34,6% kvenna á Íslandi í hlutastarfi árið 2018 samanborið við 13,5% karla. Meðalfjöldi vinnustunda kvenna í fullu starfi sama ár var 41,1 stund en karlar unnu 46,3 vinnustundir. Samkvæmt rannsókn Maskínu frá árinu 2017 töldu tæp 39% kvenna sig sinna heimilisstörfum að mestu leyti en aðeins rúm 4% karla. Bókstaflega allar rannsóknir á skiptingu vinnuálags vegna heimilis og barnauppeldis segja sömu söguna. Það er algjör óþarfi, og hreinlega móðgandi, að láta eins og þetta séu ekki alþekktar staðreyndir. Claudia Overesch, Edda Ýr Garðarsdóttir, Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir, Elísabet Ýr Atladóttir, Gunnhildur Finnsdóttir, Gunnur Vilborg, Hafdís Eyjólfsdóttir, Halldóra Jónasdóttir, Hanna Björg Vilhjálmsdóttir, Hildur Björk Pálsdóttir, Hildur Ýr Ísberg, Ingibjörg Stefánsdóttir, Kristjana Ásbjörnsdóttir, Margrét Inga Gísladóttir, María Lilja Þrastardóttir Kemp, Ósk Gunnlaugsdóttir, Sóley Tómasdóttir, Sunna Símonardóttir, Unnur Ágústsdóttir, Þóra Kristín Þórsdóttir.
Opið bréf til borgarráðs um opnunartíma leikskóla og raunverulegar aðstæður foreldra Við undirritaðar skorum á borgarráð að hafna breytingum á opnunartíma leikskóla sem samþykktar hafa verið í skóla- og frístundaráði. 16. janúar 2020 11:00
Skoðun Hvað lærum við af hinum sem er ósammála? Samtal um loftslagsmál Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Tölum um það sem er í boði fyrir ungt fólk Bjarney Rún Haraldsdóttir,Eva Rós Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Eiga íbúðir að vera heimili fólks eða fjárfestingarkostur og munaðarvara? - Seinni hluti Magnea Marinósdóttir skrifar
Skoðun Það sem við vökvum, það vex: Taktu stjórn á algóritma samfélagsmiðla og huga þínum Steindór Þórarinsson skrifar
Skoðun Almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu - Samanburður við nágrannalöndin Þórarinn Hjaltason skrifar
Skoðun Eins og þú kallar í skóginn….. – við þurfum að þora að ræða viðkvæmu málin Björn Bjarki Þorsteinsson,Unnur Valborg Hilmarsdóttir skrifar
Skoðun Eru sumir íslenskir stjórnmálamenn að bergmála áróður Kremlar? Guðni Freyr Öfjörð skrifar