Óöguð þjóð og brotakenndar sóttvarnir Vilhelm Jónsson skrifar 30. mars 2020 11:00 Furðu sætir hvernig staðið er að sóttvörnum og skimunum, sem eru ómarkvissar, seinlegar og mun líklegri til að breiða veiruna út með núverandi fyrirkomulagi. Mun eðlilegra hefði verið að þeir sem leituðu eftir sýnatöku á heilsugæslustöðvum, og eða í gegnum bílglugga við erfið veðurskilyrði, væri beint á ákveðna staði eins og um bifreiðaskoðun væri að ræða þar sem hliðarrúðan væri dregin niður og síðankeyrt beint í gegn. Með slíku fyrirkomulagi næðist miklu hraðari, markvissari og manneskjulegri sýnataka fyrir alla aðila. Eins og núverandi ástand hefur þróast á sóttvarnarspítala og gjörgæslu er orðið tímabært að þjóðin íhugi með hversu óábyrgum hætti spítalinn brást seint og illa við í undirbúningsferlinu við yfirvofandi vá, sé horft til janúar- og febrúarmánaðar. Engu að síður er til fyrirmyndar hvernig brugðist var við í mars þegar landlæknisembættinu varð loksins ljóst hversu alvarlegir atburðir væru í aðsigi eftir að almenningur hafði hamrað á því við embættið að ekki væri nóg að gert. Það er óboðlegt hjá yfirlækni Landspítalans í viðtali á Víglínunni að láta liggja að Kínverjar hefðu verið teknir í bólinu en allt væri slétt og fellt varðandi sóttvarnarspítala í Fossvogi, og þegar hann var spurður út í fjölda öndunarvéla þá hafði hann engar tölur um það. Slíkt hið sama átti sér stað hjá forstjóra Landspítalans þegar hann skautaði fram hjá spurningunni í beinni sjónvarpsútsendingu. Landsmönnum er að verða smám saman ljóst að ekki var brugðist við fyrr en alltof seint, og á kostnað þeirra sem leitað hafa eftir læknisþjónustu spítalans, þar sem flestallt er sett á bið. Því miður er margt sem bendir til þess að sá vandi aukist enn frekar á næstu mánuðum. Alltof oft er að koma í ljós hversu miklir vankantar eru á háttalagi landans varðandi reglur um samkomubann og aðrar þrengingar til varnar frekari útbreiðslu veirunnar, og það er nánast sama hvert litið er.Matvörubúðir, göngustígar, og svo má lengi, telja gefa vísbendingar um óviðunandi ástand, sé horft til hinnar svokölluðu tveggja metra reglu, ekki síst hjá þeim sem eru yngri, einnig er því áfátt að reglum sé fylgt eftir á vinnustöðum. Það getur aldrei náðst viðunandi árangur hjá óagaðri þjóð fyrr en mönnum er refsað með afgerandi hætti fyrir að brjóta lög, reglur eða tilmæli. Út um allan heim er refsiramma fylgt umsvifalaust eftir af fullri hörku. Þegar ekki mun draga úr útbreiðslu Covid-19 með jafn markvissum hætti og í nágrannalöndunum, sem við viljum bera okkur saman við, mun ólund landans smám saman aukast og snúast upp í andúð gegn svokölluðu teymi, ekki síst hjá þeim sem hafa látið hvað hæst hversu frábært þríeykið er. Þó svo dönsk heilbrigðisyfirvöld hafi hampað Íslendingum fyrir að skima mikið í byrjun og elta hugsanlegar smitleiðir hefur það ekkert með það að gera að Danir og fleiri þjóðir verði ekki fyrri til að hefta útbreiðslu Covid-19. Lokun landamæra og útgöngubann ásamt viðurlögum er skilvirkasta leiðin til að hefta útbreiðslu. Það er löngu orðið tímabært að sóttvarnarlæknir gefi út með skilmerkilegum hætti á hvaða vegferð hann er, og ekki svo ósjaldan hefur hann látið liggja að 60% þjóðarinnar þurfi að smitast til að mynda hjarðónæmi. Það er tiltölulega miklar líkur á að útbreiðsla veirunnar eigi eftir að stóraukast þar sem smitleiðir hripleka með núverandi háttalagi þar sem samfélagslegt athæfi og óábyrg háttsemi er alger og vart annað en barnaskapur að telja að hápunkti verði náð fyrir miðjan apríl eða fyrr. Einnig er það í íslenskum anda sem hingað til að berja sér á brjóst að telja sig vera mesta og besta í öllu, og svo er því yfirleitt þveröfugt farið þegar á reynir, og síðan kannast enginn við gjörðir sínar þegar misbrestir eiga sér stað. Icesave skuldauppgjörið er gott dæmi um flótta frá fyrri gjörðum sínum, og slíkt hið sama á við um undirbúningsferlið vegna faraldursins þar sem allt var gert á síðustu stundu. Þó svo um huglægt mat sé að ræða eru miklar líkur á því að Covid-19 ferlið eigi eftir að dragast á langinn og valda mörgum dauðsföllum og erfiðleikum, ekki síst hjá þeim eldri, sem þurfa að takast á við margra mánaða sóttvörn þegar yfir lýkur. Hræðilegar smitleiðir og óafturkræfar eru að eiga sér stað á Landakoti, fæðingardeild og víðar með skelfilegum hörmungum ef fram fer sem horfir. Óneitanlega fær maður á tilfinninguna á svokölluðum stöðufundum, sem einkennast af leiksýningu eða gorti, sem teymið er farið að láta stjórnast af, og er að verða hálf hallærislegt, ekki síst sé litið til þess að þúsundir manna munu líða fyrir óábyrgt verklag og undirbúningsleysi Landspítalans. Ef allt fer á versta veg mun örugglega ekki standa á svari að benda á að ábyrgð liggi annars staðar en í eigin garði og enginn mun sæta ábyrgð. Sóttvarnaferlið mun einkennist af smáskammtalækningum og að slökkva elda þegar smitvarnir bregðast. Sjúklingar munu láta lífið og líða fyrir slóðahátt. Í ljósi þessa væri landlækni nær að grynnka á rykföllnum skúffum, sem hafa að geyma vafasöm læknaverk undangenginna ára, í stað þess að baða sig í sviðsljósinu. Óviðunandi sóttvörnum er að fjölga þessa dagana sem sóttvarnarlæknir þarf að tækla með öðrum og meira afgerandi hætti og láta af einstrengslegum viðbrögðum sínum. Óafturkræf mistök eru að eiga sér stað vegna nýbyggingar við Hringbraut. Byggingartími mun lengjast verulega vegna legu spítalans og flutningsgetu umferðaæða. Verkferlinu er smám saman að seinka og verða breytingum háð með tilheyrandi hávaða, ráðaleysi og skömm þar sem enginn axlar ábyrgð. Valdasjúkt fólk sem og óábyrgt ber að stöðva, hver svo sem á í hlut og huga ber að heildarhagsmunum.Á sama tíma og Landspítalinn er í fjársvelti hafa milljarðar streymt eftirlitslítið úr ríkissjóði áratugum saman þar sem verkfræði- og arkitektastofur hafa makað krókinn vegna hönnunar á spítala og viðstöðulausra breytinga þar sem verkferlið er illgerlegt og vanhugsað. Enginn spyr um verklok og kostnað og sjúkir gjalda meðan verið er að finna upp hjólið. Stjórnvöld munu sverja af sér alla ábyrgð sem fyrr og eru að þessu sinni komin í feitt að vera komin með krumlurnar í gjaldeyrisforðasjóð Seðlabankans til að endurnýja umboð sitt. Drottinn blessi þá sem hverfa frá þessu jarðneska lífi og takast á við ómældar þjáningar vegna veruleikafirrtra manna vítt og breitt um stjórnsýsluna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Samkomubann á Íslandi Vilhelm Jónsson Mest lesið „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Sjá meira
Furðu sætir hvernig staðið er að sóttvörnum og skimunum, sem eru ómarkvissar, seinlegar og mun líklegri til að breiða veiruna út með núverandi fyrirkomulagi. Mun eðlilegra hefði verið að þeir sem leituðu eftir sýnatöku á heilsugæslustöðvum, og eða í gegnum bílglugga við erfið veðurskilyrði, væri beint á ákveðna staði eins og um bifreiðaskoðun væri að ræða þar sem hliðarrúðan væri dregin niður og síðankeyrt beint í gegn. Með slíku fyrirkomulagi næðist miklu hraðari, markvissari og manneskjulegri sýnataka fyrir alla aðila. Eins og núverandi ástand hefur þróast á sóttvarnarspítala og gjörgæslu er orðið tímabært að þjóðin íhugi með hversu óábyrgum hætti spítalinn brást seint og illa við í undirbúningsferlinu við yfirvofandi vá, sé horft til janúar- og febrúarmánaðar. Engu að síður er til fyrirmyndar hvernig brugðist var við í mars þegar landlæknisembættinu varð loksins ljóst hversu alvarlegir atburðir væru í aðsigi eftir að almenningur hafði hamrað á því við embættið að ekki væri nóg að gert. Það er óboðlegt hjá yfirlækni Landspítalans í viðtali á Víglínunni að láta liggja að Kínverjar hefðu verið teknir í bólinu en allt væri slétt og fellt varðandi sóttvarnarspítala í Fossvogi, og þegar hann var spurður út í fjölda öndunarvéla þá hafði hann engar tölur um það. Slíkt hið sama átti sér stað hjá forstjóra Landspítalans þegar hann skautaði fram hjá spurningunni í beinni sjónvarpsútsendingu. Landsmönnum er að verða smám saman ljóst að ekki var brugðist við fyrr en alltof seint, og á kostnað þeirra sem leitað hafa eftir læknisþjónustu spítalans, þar sem flestallt er sett á bið. Því miður er margt sem bendir til þess að sá vandi aukist enn frekar á næstu mánuðum. Alltof oft er að koma í ljós hversu miklir vankantar eru á háttalagi landans varðandi reglur um samkomubann og aðrar þrengingar til varnar frekari útbreiðslu veirunnar, og það er nánast sama hvert litið er.Matvörubúðir, göngustígar, og svo má lengi, telja gefa vísbendingar um óviðunandi ástand, sé horft til hinnar svokölluðu tveggja metra reglu, ekki síst hjá þeim sem eru yngri, einnig er því áfátt að reglum sé fylgt eftir á vinnustöðum. Það getur aldrei náðst viðunandi árangur hjá óagaðri þjóð fyrr en mönnum er refsað með afgerandi hætti fyrir að brjóta lög, reglur eða tilmæli. Út um allan heim er refsiramma fylgt umsvifalaust eftir af fullri hörku. Þegar ekki mun draga úr útbreiðslu Covid-19 með jafn markvissum hætti og í nágrannalöndunum, sem við viljum bera okkur saman við, mun ólund landans smám saman aukast og snúast upp í andúð gegn svokölluðu teymi, ekki síst hjá þeim sem hafa látið hvað hæst hversu frábært þríeykið er. Þó svo dönsk heilbrigðisyfirvöld hafi hampað Íslendingum fyrir að skima mikið í byrjun og elta hugsanlegar smitleiðir hefur það ekkert með það að gera að Danir og fleiri þjóðir verði ekki fyrri til að hefta útbreiðslu Covid-19. Lokun landamæra og útgöngubann ásamt viðurlögum er skilvirkasta leiðin til að hefta útbreiðslu. Það er löngu orðið tímabært að sóttvarnarlæknir gefi út með skilmerkilegum hætti á hvaða vegferð hann er, og ekki svo ósjaldan hefur hann látið liggja að 60% þjóðarinnar þurfi að smitast til að mynda hjarðónæmi. Það er tiltölulega miklar líkur á að útbreiðsla veirunnar eigi eftir að stóraukast þar sem smitleiðir hripleka með núverandi háttalagi þar sem samfélagslegt athæfi og óábyrg háttsemi er alger og vart annað en barnaskapur að telja að hápunkti verði náð fyrir miðjan apríl eða fyrr. Einnig er það í íslenskum anda sem hingað til að berja sér á brjóst að telja sig vera mesta og besta í öllu, og svo er því yfirleitt þveröfugt farið þegar á reynir, og síðan kannast enginn við gjörðir sínar þegar misbrestir eiga sér stað. Icesave skuldauppgjörið er gott dæmi um flótta frá fyrri gjörðum sínum, og slíkt hið sama á við um undirbúningsferlið vegna faraldursins þar sem allt var gert á síðustu stundu. Þó svo um huglægt mat sé að ræða eru miklar líkur á því að Covid-19 ferlið eigi eftir að dragast á langinn og valda mörgum dauðsföllum og erfiðleikum, ekki síst hjá þeim eldri, sem þurfa að takast á við margra mánaða sóttvörn þegar yfir lýkur. Hræðilegar smitleiðir og óafturkræfar eru að eiga sér stað á Landakoti, fæðingardeild og víðar með skelfilegum hörmungum ef fram fer sem horfir. Óneitanlega fær maður á tilfinninguna á svokölluðum stöðufundum, sem einkennast af leiksýningu eða gorti, sem teymið er farið að láta stjórnast af, og er að verða hálf hallærislegt, ekki síst sé litið til þess að þúsundir manna munu líða fyrir óábyrgt verklag og undirbúningsleysi Landspítalans. Ef allt fer á versta veg mun örugglega ekki standa á svari að benda á að ábyrgð liggi annars staðar en í eigin garði og enginn mun sæta ábyrgð. Sóttvarnaferlið mun einkennist af smáskammtalækningum og að slökkva elda þegar smitvarnir bregðast. Sjúklingar munu láta lífið og líða fyrir slóðahátt. Í ljósi þessa væri landlækni nær að grynnka á rykföllnum skúffum, sem hafa að geyma vafasöm læknaverk undangenginna ára, í stað þess að baða sig í sviðsljósinu. Óviðunandi sóttvörnum er að fjölga þessa dagana sem sóttvarnarlæknir þarf að tækla með öðrum og meira afgerandi hætti og láta af einstrengslegum viðbrögðum sínum. Óafturkræf mistök eru að eiga sér stað vegna nýbyggingar við Hringbraut. Byggingartími mun lengjast verulega vegna legu spítalans og flutningsgetu umferðaæða. Verkferlinu er smám saman að seinka og verða breytingum háð með tilheyrandi hávaða, ráðaleysi og skömm þar sem enginn axlar ábyrgð. Valdasjúkt fólk sem og óábyrgt ber að stöðva, hver svo sem á í hlut og huga ber að heildarhagsmunum.Á sama tíma og Landspítalinn er í fjársvelti hafa milljarðar streymt eftirlitslítið úr ríkissjóði áratugum saman þar sem verkfræði- og arkitektastofur hafa makað krókinn vegna hönnunar á spítala og viðstöðulausra breytinga þar sem verkferlið er illgerlegt og vanhugsað. Enginn spyr um verklok og kostnað og sjúkir gjalda meðan verið er að finna upp hjólið. Stjórnvöld munu sverja af sér alla ábyrgð sem fyrr og eru að þessu sinni komin í feitt að vera komin með krumlurnar í gjaldeyrisforðasjóð Seðlabankans til að endurnýja umboð sitt. Drottinn blessi þá sem hverfa frá þessu jarðneska lífi og takast á við ómældar þjáningar vegna veruleikafirrtra manna vítt og breitt um stjórnsýsluna.
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun